Ο Ιμπραήμ πασάς της Αιγύπτου έγινε γνωστός στην Ελλάδα από τη συμμετοχή του στο πλευρό των Οθωμανών κατά την Επανάσταση του 1821, όταν προσπάθησε να την καταπνίξει με τον τακτικό, οργανωμένο από Γάλλους αξιωματικούς, στρατό του. Ως πρίγκηπας, διάδοχος του χεδίβη της Αιγύπτου, είχε αποσπάσει από τον σουλτάνο υποσχέσεις για πλούσια ανταλλάγματα, αν επιτύγχανε στην αποστολή του.
Η αποτυχία του και η επιδείνωση των σχέσεών τους, οδήγησε το χεδίβη της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή στο να αντιδράσει και να κινήσει το 1831 τον στρατό του κατά της ίδιας τη Οθωμανικής Πύλης. Έτσι ο Ιμπραήμ τέθηκε πάλι επικεφαλής του αιγυπτιακού στρατού και γρήγορα επικράτησε στην περιοχή της Συρο-Παλαιστίνης. Μεταφέροντας τον πόλεμο στη Μικρά Ασία προέλασε στο Ικόνιο και αντιμετώπισε με τους βετεράνους του τον υπερδιπλάσιο αλλά υποδεέστερο σε εκπαίδευση και πειθαρχία οθωμανικό στρατό από τις μικρασιατικές και ευρωπαϊκές επαρχίες (Αλβανούς και Βοσνίους κυρίως). Περίπου 15.000 Αιγύπτιοι με 48 πυροβόλα αντιπαρατάχθηκαν στους 50.000 σχεδόν Οθωμανούς με 100 πυροβόλα υπό τις διαταγές ενός άλλου παλιού γνώριμου από την ελληνική επανάσταση, του Ρεσίτ Μεχμέτ πασά (Κιουταχή), που έφερε πλέον τον τίτλο του Μεγάλου Βεζύρη. 
Η συνέχεια στο Military History
