Στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, μετά από αδράνεια δύο μηνών, που του στοίχισε την επικράτηση του ελληνικού στόλου και την απώλεια όλων σχεδόν των νησιών του Αιγαίου, ο τουρκικός στόλος, κινείται επιθετικά υπό την πίεση της κοινής γνώμης και τις εντολές του σουλτάνου.
Οι Τούρκοι παρέτασαν ένα καταδρομικό στόλου (“Μετζηντιέ”) και τέσσερα θωρηκτά (“Μπάρμπαρος Χαϊρεντίν”, “Τουρκούτ Ρεΐς” καθώς και τα παλιότερα “Μεσουντιέ” και “Ασαρ-ι-Τεβφίκ”), με τη συνοδεία τεσσάρων αντιτορπιλικών. Ο ελληνικός στόλος ήταν μικρότερος αριθμητικά και σε ισχύ πυρός, με ένα θωρακισμένο καταδρομικό (“Γ. Αβέρωφ”) και τρία θωρηκτά παράκτιας άμυνας (τα αναβαθμισμένα “Ύδρα”, “Σπέτσαι” και “Ψαρά”), συνοδευόμενα επίσης από τέσσερα αντιτορπιλικά.
Στις 8 το πρωΐ της 16ης Δεκεμβρίου (3η Δεκεμβρίου με το παλιό Ιουλιανό ημερολόγιο που χρησιμοποιούσε ακόμη η Ελλάδα), ο τουρκικός στόλος εξήλθε από τα Δαρδανέλια με το λάβαρο του Οθωμανού ναυάρχου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα να κυματίζει. Ο καθαρός καιρός έκανε την στήλη καπνού των φουγάρων αμέσως διακριτή και ο ελληνικός στόλος που ναυλοχούσε στη Λήμνο, βγήκε προς συνάντησή του.
Η συνέχεια στο Military History
