H επιλογή νωρίτερα σήμερα από τη Νότια Κορέα του βραζιλιάνικου αεριωθούμενου μεταγωγικού C-390 Millenium αποτελεί μια σημαντική εξέλιξη, πρωτίστως για την Embraer που επιτυγχάνει την πρώτη πώλησή της στην Ασία, ενώ εκκρεμούν και άλλες διαγωνιστικές διαδικασίες στην περιοχή, περιλαμβανομένης της Ινδίας (βλέπε παρακάτω).
Η επιλογή της Νοτιοκορεατικής Αεροπορίας (RoKAF) έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος LTA II (Large Transport Aircraft II), το δεύτερο μέρος μιας διαδικασίας, το πρώτο μέρος της οποίας είχε κερδίσει η Lockheed Martin με την πώληση 4 C-130J.
Πολλοί μάλιστα είχαν προεξοφλήσει ότι το Hercules II θα ήταν εκ νέου νικητής στην αναμέτρησή του με το Airbus A400M και το Millenium. Φαίνεται όμως ότι υπήρξαν άλλοι παράγοντες που μέτρησαν και υπερκέρασαν το πλεονέκτημα της ομοιoτυπίας.
Σύμφωνα με νοτιοκορεατικά ΜΜΕ, ένας από αυτούς τους παράγοντες, ίσως και ο σημαντικότερος, ήταν οι πρόσφατες εμπειρίες στρατηγικών μεταφορών σε ένα πεδίο στο οποίο οι ανάγκες της RoKAF αυξάνουν. Πιο συγκεκριμένα, πάντοτε σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η νοτιοκορεατική κυβέρνηση επισήμανε ένα σημαντικό έλλειμα τέτοιων δυνατοτήτων, την περασμένη άνοιξη, όταν χρειάστηκε να επαναπατρίσει Νοτιοκορεάτες πολίτες από το φλεγόμενο Σουδάν.
Η ιστορία όμως επαναλήφθηκε και μάλιστα υπογραμμίζοντας ακόμη περισσότερο το «έλλειμα», κατά την απομάκρυνση Νοτιοκορεατών μετά το ξέσπασμα του πολέμου στη Γάζα.
Τα περισσότερα ΜΜΕ στη Σεούλ αναφέρονται στην επιλογή του C-390 με γνώμονα την κάλυψη αυτής της ανάγκης, αλλά και περαιτέρω απαιτήσεων στρατηγικών μεταφορών που διευρύνονται, κυρίως στην «λεκάνη» του Ειρηνικού με ασκήσεις, συνεκπαιδεύσεις υποστήριξη παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας, ειρηνευτικές αποστολές κ.ά. Το C-390 δεν έχει φυσικά τις ίδιες στρατηγικές ικανότητες με το C-17 ή το A400M, αλλά οι ανάγκες της Σεούλ ίσως κινούνται σε χαμηλότερο επίπεδο.
Σημειώνουν μάλιστα ότι, αν και δεν ανακοινώθηκε ο αριθμός των C-390 που πρόκειται να αγοραστεί, πιστεύεται ότι είναι μόλις τρία. Ο προϋπολογισμός του LTA II ήταν 710 εκατ. won, δηλαδή περίπου $545 εκατ. που συνάδει με την προμήθεια τριών Millenium.
[Η πορτογαλική προμήθεια πέντε αεροσκαφών, το συμβόλαιο της οποίας υπογράφηκε τον Αύγουστο του 2019, έχει ύψος €827 εκατ. και περιλαμβάνει επίσης την προαίρεση για ένα ακόμη (έκτο) αεροπλάνο, υποστήριξη και ανταλλακτικά για προκαθορισμένη ετήσια χρήση έως το 2030, συλλογές για τη μετατροπή τού αεροσκάφους σε πλατφόρμα Αεροδιακομιδών και Έρευνας-Διάσωσης, επίγειο εξοπλισμό εξυπηρέτησης, συντήρηση των κινητήρων V2500-E5 και εξομοιωτή πτήσης κατηγορίας CAT D από τη Rheinmetall.]
Κάποιες εκτιμήσεις είναι ότι ίσως τα τρία C-390 (εάν επιβεβαιωθεί τελικά ο αριθμός) αποτελούν πρώτη παρτίδα μιας μεγαλύτερης αγοράς που θα ακολουθήσει. Άλλοι βέβαια αναλυτές μιλούν για την κάλυψη της «ειδικής» ανάγκης με πιθανότητα να ανακοινωθεί… LTA IIΙ για άλλο τύπο, ίσως και επιπλέον C-130J.
Το γιατί η RoKAF δεν επέλεξε A400M για στρατηγικές μεταφορές είναι ένα άλλο ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί αυτή τη στιγμή, αν και οι παραπάνω κύκλοι παραπέμπουν πάλι σε… LTA III. Θα θυμίσουμε ότι η RoKAF διαθέτει, εκτός των πρόσφατων 4 C-130J, 12 παλαιά C-130H (που απαιτούν αντικατάσταση) και 18 CN-235.
Η υπογραφή του νοτιοκορεατικού συμβολαίου θα ανεβάσει το βιβλίο παραγγελιών C-390 της Embraer σε 40 αεροσκάφη, περιλαμβανομένων των 19 που έχει παραγγείλει η Βραζιλία (η οποία έχει μειώσει δυο φορές τον αριθμό που αγοράσει, αν και για δικούς της οικονομικούς λόγους), από πέντε για την Πορτογαλία και την Ολλανδία, τέσσερα για την Αυστρία και δυο για την Τσεχία (με την Ουγγαρία και Σουηδία να συζητούν για πιθανή προμήθεια).
Όπως προαναφέρθηκε η Ινδία είναι μια άλλη υποψήφια αγορά, αν και το Δελχί επιδιώκει την εγχώρια εξέλιξη ενός μεταγωγικού, πιθανότατα τετρακινητήριου, το οποίο θα αποτελέσει τη βάση για ιπτάμενο τάνκερ και AWACS και ίσως ναυτικό περιπολικό. Μια τέτοια σχεδίαση θα μπορούσε να προέλθει από συνεργασία με την Embraer.
Η μεγαλύτερη όμως αγορά που επιδιώκει η βραζιλιάνικη εταιρία είναι η σαουδαραβική με την εκεί Αεροπορία (RSAF) να θέλει την αντικατάσταση 33 Hercules.
Να θυμίσουμε ότι η Embraer έβαλε πόδι στην ευρωπαϊκή αγορά μέσω της Πορτογαλίας. Το πορτογαλικό υπουργείο Άμυνας επιμένει ότι η επιλογή του C-390 για την αντικατάσταση των C-130H βασίστηκε σε αξιολόγηση του τύπου συγκριτικά με άλλες διαθέσιμες επιλογές, περιλαμβανομένων και των C-130J, αν και δεν είναι φυσικά άσχετη με την παρουσία που διατηρεί η Embraer στη χώρα τη Ιβηρικής. Η κρατική πορτογαλική αεροπορική βιομηχανία OGMA (Oficinas Gerais de Material Aeronautico) ιδιωτικοποιήθηκε το 2004-2005 μέσω της Airholding SGPS, μιας κοινοπραξίας Embraer και της (τότε) DASA, αποκτώντας πλειοψηφικό μερίδιο, ενώ το πορτογαλικό δημόσιο διατηρεί μέχρι σήμερα ένα μικρότερο ποσοστό. Αργότερα η βραζιλιάνικη εταιρεία απορρόφησε το γερμανικό μερίδιο και αύξησε τη συμμετοχή της, σε σημείο που η OGMA να θεωρείται πλέον μέρος του Ομίλου Embraer.
Πορτογάλοι αξιωματούχοι τόνισε την εξαρχής εμπλοκή της Πορτογαλίας στο πρόγραμμα C-390 Millennium, που περιλαμβάνει περίπου 650.000 ανθρωποώρες ανάπτυξης, αν και αυτή έγινε μέσω του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Embraer στην OGMA. Υπό αυτό το πρίσμα θα ήταν μάλλον περίεργο η Forca Aerea Portuguesa να μην αγοράσει το Millenium. Μετά την αγορά βέβαια η OGMA (ιδιοκτησίας… Embraer) ανέλαβε και βιομηχανικό έργο με την κατασκευή του κεντρικού τμήματος της ατράκτου, των πλευρικών ατρακτιδίων-φωλεών των κύριων σκελών προσγείωσης και του οριζόντιου ουραίου πτερώματος. Επιπλέον η OGMA είναι το ευρωπαϊκό κέντρο υποστήριξης του τύπου, ενώ ο πορτογαλικός εξομοιωτής θα υποστηρίξει τις χώρες με τις μικρότερες αγορές στην Ευρώπη.
Στην περίπτωση της Σουηδίας, με την οποία διεξάγονται διαπραγματεύσεις, υπήρχαν πληροφορίες ότι το θέμα των αντισταθμιστικών οφελημάτων ξεπεράστηκε με την υπογραφή συμφωνίας με την Saab (με την οποία η Embraer διαρηρεί τη γνωστή σχέση με τα Gripen), για την ανάθεση της επιδίωξης πωλήσεων σε διάφορες χώρες, εντός και εκτός Ευρώπης.
Τα σχετικά σχόλια όμως ήταν ότι απαιτείτο ταχεία και σημαντική διεύρυνση του μεριδίου του C-390 στην παγκόσμια αγορά, ώστε να είναι δυνατόν να μοιραστεί μέρος της μεγαλύτερης πίτας σε υποψήφιους πελάτες.
Η αρχική προσπάθεια εισόδου στην παγκόσμια αγορά είχε επιχειρηθεί με τη συμμαχία Embraer-Boeing το 2020 ή οποία όμως κατέληξε πριν καν ξεκινήσει με ένα “άσχημο” διαζύγιο και κύρια αιτία τα μεγάλα προβλήματα της δεύτερης, που έγιναν μεγαλύτερα στην εποχή του CoviD-19.
