Πως μπορεί να συγκριθεί ένα ογκώδες και αργό τετρακινητήριο βομβαρδιστικό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με ένα ελαφρύ ξύλινης κατασκευής δικινητήριο, ίδιας περιόδου; Και συγκεκριμένα, εστιάζοντας στη βρετανική αντίληψης αεροπορικού δόγματος, ως σύγκριση του Avro Lancaster με το De Havilland Mosquito;
Αυτό ακριβώς κάνει ο συνεργάτης της «ΠΤΗΣΗΣ», Δρ. Βασίλειος Σιταράς, στο νέο του βιβλίο με τίτλο «The Mosquito – Lancaster Controversy: A study on combat aircraft effectiveness in World War II», των εκδόσεων Lambert Academic Publishing, παρουσιάζοντας ένα ιστορικό, τεχνολογικό και επιχειρησιακό δίλημμα του Β’ Παγκοσμίου. Το που δηλαδή θα έπρεπε να επενδυθούν οι πολύτιμοι πόροι, υλικοί και ανθρώπινοι, της Βρετανίας, ώστε να εξελιχθεί το αεροπορικό όπλο της χώρας ειδικά στον τομέα του βομβαρδισμού. Θα ήταν καλύτερο να επιλεγεί ένα βαρύ στρατηγικό βομβαρδιστικό όπως το Lancaster, ή το πολύ πιο ελαφρύ, αλλά ταχύτερο, γενικότερα υψηλότερων επιδόσεων Mosquito, στην δική του εκδοχή ως βομβαρδιστικό;
Το ερώτημα δεν είναι τυχαίο καθώς απασχόλησε και την τότε εποχή, αλλά και μετέπειτα, καθώς τέτοιες κρίσιμες επιλογές εμφανίζονται συχνά στην πολεμική ιστορία: που σε μεγάλο βαθμό είναι μια κρίσιμη διαχείριση μοιράσματος πόρων στην πολεμική παραγωγή, ώστε να επιτευχθεί το μεγαλύτερο δυνατό -και πιο καταστροφικό για τον αντίπαλο- αποτέλεσμα.
Έτσι ο Β. Σιταράς εξετάζει τα δύο τελείως διαφορετικά αεροσκάφη στις τεχνικές τους λεπτομέρειες (χτισμένα και τα δύο με τον ίδιο κινητήρα, τον διάσημο δωδεκακύλινδρο «Merlin» της Rolls Royce), στο ωφέλιμο φορτίο βομβών, στο κόστος παραγωγής τους, αλλά βέβαια και στο δόγμα χρήσης τους ως βομβαρδιστικών από την RAF. Με περιγραφή των κυριότερων επιχειρήσεων που και τα δύο ανέλαβαν στη διάρκεια του πολέμου.
Η αναλυτική του ματιά περνά μετά στην ουσιαστική σύγκριση απόδοσης σε μια εκστρατεία «μαζικών βομβαρδισμών» που ήταν το βρετανικό δόγμα της εποχής, εστιασμένη κυρίως σε μεγάλες πόλεις με τις ανάλογες εκατόμβες αμάχων. Για να καταλήξει σε ένα σαφές συμπέρασμα -δεν το αποκαλύπτουμε- για το ποιο ήταν πραγματικά το καλύτερο βομβαρδιστικό και θα προσέφερε τα περισσότερα στον τελευταίο «μεγάλο πόλεμο» του πλανήτη. Τονίζοντας μάλιστα πως οι σχετικές αποφάσεις δεν ήταν άμοιρες με τις προσωπικές εμμονές και ιδεοληψίες υψηλά ιστάμενων, όπως και παγιωμένων δογμάτων επιχειρήσεων, που αδυνατούσαν να υποδεχθούν την καινοτομία ή την ριζική αλλαγή φιλοσοφίας που η τεχνολογία προσέφερε.
Το βιβλίο, μια ακόμη προσθήκη του Β. Σιταρά στην αεροπορική ιστορία – γραμμένο στα αγγλικά, με στρωτή γραφή, εύκολα κατανοητή και από τον μη ειδικό, σχέδια και πλούσια βιβλιογραφία- διατίθεται και στο Amazon.
