Ο Βυζαντινός στόλος επιδράμει και καταστρέφει το λιμάνι της Νταμιέτα (αρχαίο Ταμίαθις ή Tamiat) στο δέλτα του ποταμού Νείλου.
Σε μια κίνηση αιφνιδιασμού και ανάληψης επιθετικής δράσης, το ναυτικό του αυτοκράτορος Μιχαήλ του 3ου (του “Μέθυσου”) αποβιβάζεται στο σημαντικό κόμβο ανεφοδιασμού των Αββασιδών Αράβων και τον καταστρέφει. Και αυτό μετά από δύο σημαντικές ήττες των Βυζαντινών από τους Άραβες στη θάλασσα. Η πρώτη ήρθε με την απώλεια της Σικελίας που εξέθεσε σε αραβικές επιδρομές την Ιταλία και την Αδριατική και η δεύτερη με την κατάληψη της Κρήτης και την ίδρυση του ισλαμικού χαλιφάτου της Ικριτίγια, που με τη σειρά του μετέτρεψε το Αιγαίο σε χώρο τρομοκρατίας και αρπαγής.
Δύο προσπάθειες των Βυζαντινών να ανακαταλάβουν την Κρήτη απέτυχαν παταγωδώς. Έτσι, μια έμμεση προσέγγιση επιχειρήθηκε. Αντί να προσπαθούν να καταβάλουν τις άμυνες της Κρήτης, θα χτυπούσαν τις οδούς ανεφοδιασμού της. Σαρακηνοί ιστορικοί αναφέρουν πως τρείς βυζαντινοί στόλοι ετοιμάστηκαν με 300 πλοία συνολικά και στόχους λιμάνια της Ανατολικής Μεσογείου. Οι στόχοι και η τύχη των δύο πρώτων είναι άγνωστοι. Οι Βυζαντινοί χρονογράφοι από απέχθεια κι αντιπάθεια προς τον Μιχαήλ, σιωπούν χαρακτηριστικά.
Η συνέχεια στο Military History
