Με τη γερμανική προσπάθεια κατά της καρδιάς της Σοβιετικής Ένωσης να σταματά στα περίχωρα της Μόσχας το Δεκέμβριο του 1941, το ανώτατο ρωσικό στρατιωτικό επιτελείο (STAVKA) έκρινε πως η στιγμή ήταν ιδανική να αναλάβει την πρωτοβουλία των επιχειρήσεων. Έτσι, τον Μάιο του 1942, οι Σοβιετικοί εξαπέλυσαν μια μεγάλη επίθεση για την ανακατάληψη του Χαρκόβου στον Νότιο Τομέα.
Οι προσπάθειες αυτές έρχονταν μετά τη μεγάλη χειμερινή αντεπίθεση που απώθησε τις δυνάμεις του Άξονα από τα προάστια της Μόσχας και κατέληξε στην εξουθένωση και των δύο αντιπάλων. Βέβαιος πως οι δυνάμεις των Γερμανών και των συμμάχων τους (Ιταλών, Ούγγρων, Ρουμάνων, Κροατών και Σλοβάκων) ήταν σε διάλυση και η κατάρρευσή τους ήταν θέμα μερικών μηνών, ο Στάλιν διέταξε προσωπικά την ανακατάληψη μεγάλων πόλεων. Το Χάρκοβο στην Ουκρανία ήταν μία από αυτές.
Μέχρι τον Μάιο, υπό δύσκολες συνθήκες λόγω της συνεχιζόμενης “ρασπουτίτσα”, του υγρού καιρού που μετατρέπει τη ρωσική ύπαιθρο σε έναν ωκεανό λάσπης, οι Σοβιετικοί κατάφεραν να συγκεντρώσουν 6 Στρατιές (6η, 9η, 21η, 28η, 38η και 57η), 3 Τεθωρακισμένα Σώματα (21ο, 23ο, και 24ο), 2 Σώματα Ιππικού (2ο και 5ο) καθώς και αριθμό ανεξαρτήτων Μεραρχιών και συνταγμάτων. Η υποστήριξη πυροβολικού ήταν καλή, κατορθώνοντας στο ζενίθ της να συγκεντρώσει 11 πυροβόλα και όλμους ανά χιλιόμετρο μετώπου.
Η συνέχεια στο Military History
