Ο Ιούλιος Καίσαρας νικά τον στρατό των Τίτου Λαβιηνού και Πομπηίου του νεώτερου τερματίζοντας ουσιαστικά τον εμφύλιο πόλεμο. Τώρα, ο δρόμος να επιστρέψει στη Ρώμη θριαμβευτής είναι ανοιχτός. Θα ανακηρυχθεί Dictator (κατά λέξη: «καθοδηγητής») και Magistratus Extraordinarius («εξαιρετικός διαχειριστής»), ένα σκαλοπάτι κάτω από το λαομίσητο για τη Ρωμαϊκή Πολιτεία τίτλο του Βασιλέα (Rex).
Οι ρίζες του ρωμαϊκού εμφυλίου βρίσκονταν στην βαθιά διχασμένη κοινωνία και την αδυναμία της άρχουσας τάξης να εξελίξει το σύστημα εξουσίας, που διαιώνιζε τα προνόμια των ισχυρών, και τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα των κατώτερων τάξεων. Καθώς η ένταση έβραζε στην ρωμαϊκή κοινωνία, μια σειρά εμφυλίων συγκρούσεων ξέσπασαν, με μέλη της κατώτερης αριστοκρατίας να διεκδικούν το ρόλο του προστάτη των φτωχών πληβείων (Plebes) αλλά χωρίς αποτελέσματα.
Ο Ιούλιος Καίσαρας ήταν μια περίπτωση τέτοιου στρατηγού, που χωρίς ιδιαίτερη περιουσία και στρατό, συμμάχησε με τον ισχυρό Πομπήιο τον Μεγάλο και ανέλαβε την αρχηγία μιας μεγάλης στρατιωτικής δύναμης για να απωθήσει τους Γαλάτες από τα ρωμαϊκά σύνορα. Ξεπερνώντας τα όρια των αρμοδιοτήτων και των εντολών του, ο Καίσαρας πολέμησε επί 8 χρόνια στη Γαλατία φτάνοντας μέχρι τη (σημερινή) Ολλανδία και Βρετανία φέρνοντας νίκες, εδάφη, χρυσό και σκλάβους στη Ρώμη που διανέμονταν μεταξύ των πολιτών, κερδίζοντας την λαϊκή συμπάθεια αλλά ταυτόχρονα την αντιπάθεια της αριστοκρατίας (Patricii).
Οι τελευταίοι κατηγόρησαν τον Καίσαρα για προδοσία και ανυπακοή και τον κάλεσαν να επιστρέψει πάραυτα στη Ρώμη. Ο Καίσαρας επέστρεψε με τις λεγεώνες του, αφού η κατάκτηση και ειρήνευση της Γαλατίας είχε επιτευχθεί.
Η συνέχεια στο Military History
