Ο Πρόεδρος Ρούζβελτ υπογράφει τον νόμο Lend-Lease -μετά την έγκριση του από το Κογκρέσο- επιτρέποντας την «παροχή στρατιωτικού υλικού οποιασδήποτε φύσης, του οποίου η προμήθεια εγκρίθηκε από το Κογκρέσο, προς την κυβέρνηση όποιας χώρας η άμυνα της οποίας, ο Πρόεδρος κρίνει ότι είναι ζωτική για την άμυνα των ΗΠΑ». Ο νόμος αυτός θα επιτρέψει την παράδοση μεγάλων ποσοτήτων όπλων, πυρομαχικών, υλικών και πρώτων υλών σε χώρες που μάχονταν τον Άξονα, πριν οι ΗΠΑ μπουν στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η “Συμφωνία Εκμίσθωσης και Δανεισμού” (Lend-Lease Act) ήταν στην ουσία ένα νομικό παράθυρο μέσα από το οποίο οι ΗΠΑ μπορούσαν να υποστηρίζουν εμπόλεμες χώρες χωρίς να παραβιάζουν τους διεθνείς κανόνες της ουδετερότητος. Η λέξη-κλειδί ήταν ο όρος “δανείζω” αντί του πουλώ. Με τον τρόπο αυτό υπονοείτο πως οι ΗΠΑ θα έπαιρναν τη βοήθεια αυτή πίσω κάποια στιγμή. Αν και κανείς δεν το πίστευε, ο όρος ήταν αρκετός για να λειτουργήσει η συμφωνία, πριν οι ΗΠΑ μπουν επίσημα στον πόλεμο, στις τελευταίες μέρες του 1941.
Ο νόμος βοηθούσε ταυτόχρονα και τον ίδιο τον Ρουζβελτ να κατευνάσει τα πνεύματα στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το μεσοπολεμικό κλίμα στις ΗΠΑ ήταν ιδιαίτερα αρνητικό σε ανάμιξη σε κάποιο “ευρωπαϊκό” ή “ασιατικό” πόλεμο. Οι “απομονωτιστές” ήταν ισχυρότατο ρεύμα κατά τις δεκαετίες του 1920 και 1930 και πολλά μέλη του Κογκρέσου πέρασαν εκείνα τα χρόνια σειρά νόμων που περιόριζαν την εμπλοκή των ΗΠΑ σε διεθνείς υποθέσεις. Οι περιορισμοί αυτοί και το αρνητικό κλίμα στην κοινή γνώμη, ώθησαν τον Ρούζβελτ να διακηρύξει τον Σεπτέμβριο του 1939, όταν ο Χίτλερ εισέβαλε στην Πολωνία, ότι οι ΗΠΑ θα παρέμεναν ουδέτερες στη σύγκρουση.
Η συνέχεια στο Military History
