Οι «τιμωροί» προσγειώνονται στην Τσεχοσλοβακία
Μετά από μια εφιαλτική πτήση πάνω από σχεδόν όλη την κατεχόμενη Ευρώπη, το βομβαρδιστικό φθάνει επάνω από την Τσεχοσλοβακία. Ο πιλότος, διαγράφοντας ένα μικρό κύκλο, κατεβαίνει σε χαμηλό ύψος υπό συνθήκες νέφωσης. Κυριολεκτικά στα τυφλά, οι δύο αλεξιπτωτιστές εγκαταλείπουν το αεροσκάφος και προσγειώνονται χωρίς πρόβλημα κοντά στο χωριό Νέχβιζντι, που βρίσκεται σχεδόν 20 χλμ. έξω από την Πράγα.
Οι δύο άνδρες περιπλανήθηκαν για αρκετές ώρες μέσα στη νύχτα στα περίχωρα του χωριού, αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο. Κάποια στιγμή εντοπίζουν ένα εγκαταλελειμμένο λατομείο και διανυκτερεύουν. Το πρωί της επομένης τους περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη, όταν αντιλαμβάνονται στην είσοδο του λατομείου την παρουσία ενός άγνωστου άνδρα.
Με γρήγορες κινήσεις, ακινητοποιούν τον παρείσακτο, ο οποίος δεν πρόβαλε κάποια ιδιαίτερη αντίσταση. Ο άγνωστος, που ονομαζόταν Μίλερ Μπάουμαν, στην ανάκριση που επακολούθησε τους εξήγησε ατάραχος ότι ανήκε στην αντιστασιακή οργάνωση SOCOL και ότι το προηγούμενο βράδυ άκουσε το βόμβο από τους κινητήρες του αεροσκάφους και τους δύο αλεξιπτωτιστές να προσεγγίζουν το έδαφος. Τελικά τους έπεισε για τις καλές του προθέσεις και υποσχέθηκε πως θα τους φέρει σε επαφή με την αντιστασιακή οργάνωση.
Η SOCOL είχε δημιουργηθεί πολύ πριν την είσοδο των Γερμανών στην Τσεχοσλοβακία και εξέφραζε κυρίως το τσεχικό στοιχείο. Με την είσοδο των Γερμανών, σε αυτήν ενσωματώθηκε και η αντιστασιακή οργάνωση «Γίντρα», της οποίας ο πυρήνας αποτελούνταν κυρίως από Σλοβάκους. Ένα από τα ηγετικά στελέχη της «Γίντρα», ο γνωστός καθηγητής χημείας Βλαντισλάβ Βάνεκ, μετά την ενοποίηση των δύο οργανώσεων, ανέλαβε και πάλι ηγετικό ρόλο στην κοινή πλέον οργάνωση. Με την είσοδο των Γερμανών στην Τσεχία, η αντιστασιακή οργάνωση είχε αποκτήσει επαφή με τη SOE, από την οποία δεχόταν οδηγίες, ενημερώνοντας παράλληλα την εξόριστη κυβέρνηση για την κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα.
Τη συγκεκριμένη όμως περίοδο η αντιστασιακή οργάνωση αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα, διότι είχε συλληφθεί ένας ασυρματιστής από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, και η επικοινωνία με το Λονδίνο ήταν περιορισμένη. Η κατάσταση αυτή είχε κάνει την ηγεσία της οργάνωσης ιδιαίτερα επιφυλακτική, γι’ αυτό και όταν ο Μπάουμαν ανέφερε στον Βάνεκ ότι δύο κομάντο από την Αγγλία βρίσκονταν στα περίχωρα της Πράγας με εντολές να πραγματοποιήσουν μια υψίστης σημασίας αποστολή της οποίας δεν γνώριζε το περιεχόμενο, ο Βάνεκ σκέφθηκε ότι πιθανόν οι δύο άνδρες να ήταν Γερμανοί κατάσκοποι. Την άποψη αυτή ενίσχυσε και το γεγονός ότι οι δύο κομάντο είχαν πει ότι έλαβαν εντολές απευθείας από το Λονδίνο, αλλά η SOE δεν είχε ενημερώσει την τσεχική οργάνωση. Παρ’ όλ’ αυτά, ο Βάνεκ διέταξε τον Μπάουμαν να του φέρει τους δύο άνδρες το γρηγορότερο.
Πράγματι, ο Μπάουμαν ενημέρωσε σχετικά τον Κιούμπις και τον Γκάμπκικ στο καταφύγιο του λατομείου. Δύο με τρεις ημέρες αργότερα, καθορίστηκε το σημείο συνάντησης, αλλά για λόγους ασφαλείας πήγε εκεί μόνο ο Κιούμπις. Κατά τη διάρκεια της επαφής του Κιούμπις με τα μέλη της SOCOL, το κλίμα ήταν ιδιαίτερα βαρύ, διότι ο Βάνεκ αντιμετώπιζε με επιφυλακτικότητα τον Κιούμπις. Ουσιαστικά επρόκειτο για ένα είδος ανάκρισης, και οι επιφυλάξεις του Βάνεκ ήρθησαν μόνο όταν ο Κιούμπις του ανέφερε ονόματα Τσέχων αξιωματικών και του περιέγραψε την περιοχή που γεννήθηκε. Στη συνέχεια, και μετά από πιέσεις, ο Κιούμπις του αποκάλυψε ότι στόχος τους ήταν ο Χάιντριχ. Ο Βάνεκ, σκεπτόμενος τα γερμανικά αντίποινα κατά του λαού μετά τη δολοφονία ενός εκ των στυλοβατών της ναζιστικής ιεραρχίας, προσπάθησε να πείσει τον Κιούμπις να ακυρώσει την αποστολή. Ο τελευταίος, όμως, φανερά αδιάφορος, απάντησε ότι οι διαταγές του ήταν σαφείς κι ότι ο Χάιντριχ έπρεπε να εξοντωθεί.
Ο Βάνεκ, προσπαθώντας να επιτύχει την ακύρωση της αποστολής, ήλθε σε επαφή με τον ανθυπολοχαγό Μπάρτος που έχει επιστρέψει πρόσφατα από το Λονδίνο, και από κοινού αποφάσισαν να στείλουν σήμα στο Λονδίνο με το οποίο θα εξέθεταν την κατάσταση, ζητώντας την ακύρωση της αποστολής. Παρ’ όλες τις δυσκολίες επικοινωνίας, η απάντηση από το Λονδίνο έφτασε σχετικά σύντομα, αναφέροντας ότι η αποστολή έπρεπε να πραγματοποιηθεί πάση θυσία. Ο Βάνεκ, μη μπορώντας πλέον να αλλάξει την κατάσταση, αποφάσισε να συνεργαστεί. Θεωρώντας λοιπόν ύψιστο καθήκον της οργάνωσης να βοηθήσει όσο μπορούσε περισσότερο τους δύο κομάντο στην εκτέλεση της παράτολμης αποστολής τους, ανεξάρτητα με το αν συμφωνούσε ή όχι, έδωσε εντολή σε ένα από τα κορυφαία στελέχη της, τον Γιάν Ζέλενκα, να βοηθήσει με κάθε μέσο τους δύο άνδρες και βέβαια να φροντίσει να τους κρύψει. Ο Ζέλενκα, γνωστός και με το παρατσούκλι «θείος Χάζκι», ήταν δάσκαλος στο επάγγελμα, και ένα από τα καθήκοντά του ήταν και η στρατολόγηση πρακτόρων στην αντίσταση.
Η πρώτη ενέργεια του Ζέλενκα ήταν να βρει ασφαλές καταφύγιο για τους δύο άνδρες στο κέντρο της Πράγας. Μετά τις απαραίτητες συνεννοήσεις και επαφές, οι δύο άνδρες φιλοξενήθηκαν από την οικογένεια Μοράβεκ, σε ένα σπίτι που βρισκόταν πολύ κοντά στην οικία του Ζέλενκα. Η κυρία Μοράβεκ, με το παρατσούκλι «θεία Μαρία», ήταν ενεργό μέλος της αντίστασης, ενώ ο μεγάλος γιος της υπηρετούσε στην RAF. Περνώντας ένα μικρό διάστημα απραξίας, οι δύο άνδρες εφοδιάστηκαν με τα απαραίτητα πλαστά έγγραφα ώστε να κινούνται ελεύθερα. Παράλληλα, ο Ζέλενκα ήλθε σε επαφή με ένα άλλο μέλος της αντίστασης και παλαιό μαθητή του, τον Φράντισεκ Σαφάρικ, επιπλοποιό στο επάγγελμα, και του ζήτησε να βοηθήσει τους δύο άνδρες που θα του έστελνε να τον επισκεφθούν. Ο Σαφάρικ, που είχε στρατολογηθεί από τον πρώην δάσκαλό του, ήταν ένθερμος αγωνιστής και εκείνη την εποχή εργαζόταν στον πύργο της Πράγας. Την επομένη, τον επισκέφθηκαν για πρώτη φορά οι δύο άνδρες ζητώντας του γενικές πληροφορίες για τον Χάιντριχ και τη φρουρά του. Έκτοτε άρχισαν να τον επισκέπτονται αρκετά συχνά, ενώ παράλληλα, χρησιμοποιώντας ποδήλατα για να μη δίνουν στόχο, περιφέρονταν στην Πράγα και τα γύρω προάστια, συλλέγοντας στοιχεία για το σχεδιασμό της αποστολής.
Σε κάποια από τις επισκέψεις τους, ο Σαφάρικ τους έδειξε τη μαύρη Μερσεντές του Γερμανού στρατηγού και το αυτοκίνητο της φρουράς. Από εκείνη τη μέρα παρακολουθούσαν και επισήμαιναν το δρομολόγιο που ακολουθούσε ο στόχος τους, καταγράφοντας τα μέτρα ασφαλείας και τις καθημερινές του συνήθειες. Την περίοδο αυτή, προστέθηκε στην ομάδα ως τρίτο μέλος, άλλος ένας Τσέχος που είχε περάσει από εκπαίδευση στην Αγγλία και γνώριζε τους δύο άνδρες, ο Γίοσεφ Βάλτσικ, ο οποίος είχε ειδικότητα ελεύθερου σκοπευτή. Οι Κιούμπις και Γκάμπκικ, μετά από πολυήμερη παρακολούθηση, ανακάλυψαν ότι ο Χάιντριχ κινούνταν χωρίς να λαμβάνει ιδιαίτερα μέτρα ασφαλείας, και ως κατάλληλο σημείο για την ενέδρα εντόπισαν ένα σημείο σε μια μεγάλη λεωφόρο, από όπου η Μερσεντές του διερχόταν δύο φορές την ημέρα. Το συγκεκριμένο σημείο παρείχε κάλυψη, διότι και στις δύο πλευρές του δρόμου υπήρχαν φυτεμένες καστανιές και ήταν το μοναδικό όπου ο δρόμος ήταν ευθύς και η διέλευση οχημάτων περιορισμένη.
Ο τρόπος διεξαγωγής της αποστολής βασίστηκε στο γεγονός ότι το αυτοκίνητο διέσχιζε το συγκεκριμένο σημείο με μεγάλη ταχύτητα, οπότε, τοποθετώντας ένα συρματόσκοινο εγκάρσια με το οδόστρωμα το οποίο θα τεντωνόταν την τελευταία στιγμή, ευελπιστούσαν ότι θα ακινητοποιούσαν το αυτοκίνητο. Αμέσως μετά θα εκτελούσαν τον Χάιντριχ και τον οδηγό του με τα όπλα τους. Στην περίπτωση που το συρματόσκοινο σηκωνόταν πιο ψηλά και δεν ακινητοποιούσε το αυτοκίνητο, ευελπιστούσαν ότι θα λειτουργούσε ως φονικό εργαλείο και θα αποκεφάλιζε τα υποψήφια θύματα. Αν και αρχικά ενθουσιάστηκαν με την ιδέα τους αυτή, πολύ γρήγορα την εγκατέλειψαν, διότι διαπίστωσαν ότι η εφαρμογή της ενείχε ένα μεγάλο μειονέκτημα: και στις δύο περιπτώσεις δεν υπήρχε καμία περίπτωση να διαφύγουν με ασφάλεια από το χώρο της ενέδρας. Αποκαρδιωμένοι προς στιγμή, οι άνδρες πήραν το δρόμο της επιστροφής προς την Πράγα.
Γυρίζοντας με τα ποδήλατά τους από την ίδια διαδρομή προς την πόλη της Πράγας, στο προάστιο του Λίμπεν, λίγο έξω από την πόλη, οι δύο άνδρες ανακάλυψαν ότι το αυτοκίνητο του Χάιντριχ περνούσε καθημερινά από εκεί για να μπει σε μια πάροδο που οδηγεί στη γέφυρα Τρόγισκα κι εν συνεχεία στο κέντρο της πόλης. Στο σημείο αυτό ακριβώς υπήρχε μια κλειστή στροφή, στην οποία όλα τα αυτοκίνητα μείωναν ταχύτητα. Το σημείο λοιπόν αυτό ήταν ιδανικό από κάθε άποψη για την ενέδρα, διότι τη στιγμή που το αυτοκίνητο μειώνει ταχύτητα, ένας καλός ελεύθερος σκοπευτής, όπως ο Βάλτικ, θα μπορούσε στα λίγα αυτά δευτερόλεπτα να εξολοθρεύσει τον στόχο.
Οι δύο άνδρες επέστρεψαν στην Πράγα, όπου συναντήθηκαν με τον Βάλτσικ για να καταστρώσουν το σχέδιο δράσης. Τελικά αποφάσισαν ότι ο Βάλτσικ θα εκτελούσε χρέη παρατηρητή, ενώ ως ομάδα κρούσης θα δρούσαν ο Κίουμπις και ο Γκάμπκικ.
Το σχέδιο εξόντωσης…
Σε γενικές γραμμές, το σχέδιο είχε ως εξής: Το ακριβές σημείο της ενέδρας ήταν η συμβολή των οδών Αρμάντι και Χολεζόβισκατς. Οι τρεις άνδρες επρόκειτο να συναντηθούν σε μια στάση του τραμ αρκετά κοντά…
Η συνέχεια στο Military History…
