To Think Out Of The Box είναι μια σειρά άρθρων μας, όπου παρουσιάζουμε κάποιες πρωτότυπες αλλά και μη αναμενόμενες ιδέες, προς συζήτηση από τους φίλους αναγνώστες. Το σημερινό θέμα μας όμως εμπλέκει και τους τρεις κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων όπου “αποδυναμώνει” τους δυο, για να ενισχύσει τον τρίτο. Καθώς όμως, θεωρητικά τουλάχιστον, υπάρχει η έννοια της διακλαδικότητας, το τελικό άθροισμα εκτιμούμε ότι θα είναι προς όφελος των Ενόπλων Δυνάμεων.
ΑΠΟΨΗ: Το 29 ετών καταδρομικό USS Vella Gulf είναι διαθέσιμο, θα το «αγνοήσει» το ΠΝ;
Ο τίτλος μας είναι σαφής. Προτείνουμε την αποστολή των αντιαεροπορικών πυραύλων S-300 (που δεν κρύβουμε πως έχουμε πολλές επιφυλάξεις για τις τρέχουσες επιχειρησιακές τους ικανότητες μετά από τόσα χρόνια από την παραλαβή τους), αλλά και των κινητών αντιαεροπορικών συστημάτων SA-8B σοβιετικής τεχνολογίας, στην Ουκρανία. Και ως αντάλλαγμα να ζητήσουμε την ενίσχυση του Ναυτικού μας, με αμερικανικά μεταχειρισμένα καταδρομικά, ιδανικά και με φόρτο από αντιαεροπορικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς SM-2.
Όπως πολλές φορές έχουμε εξηγήσει, τα SA-8B δεν έχουν πλέον καμία ελπίδα απέναντι στην Τουρκία και τα UCAV που έχει αναπτύξει. Η σύγκρουση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ ήταν αποκαλυπτική για την υστέρηση του συστήματος. Οι Αζέροι “πετσόκοψαν” τα αρμενικά SA-8Β, που μάλιστα ήταν και τα καλύτερα OSA-AKM σε σχέση με τα ελληνικά -ΑΚ.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Κλάση Ticonderoga, η ενδιάμεση λύση ισχύος για το ΠΝ;
Τα S-300 επίσης, είναι όπλο που η ΠΑ απέκτησε το 1996 αναγκαστικά, λόγω διεθνών εξελίξεων (καθώς η Κύπρος ήταν από απειλή από την Τουρκία να μην τα παραλάβει), και όχι από επιλογή. Έκτοτε, το σύστημα υποχρησιμοποιείται, έχει εκτελέσει κάποιες βολές, ενώ ποτέ δεν έχει ενσωματωθεί πλήρως στο σύστημα αεράμυνας. Ναι με τα πληρώματα μπορούν κι έχουν εικόνα από την Αεράμυνα μέσω Link 11Β, αλλά από εκεί και πέρα… Θεωρούμε το μεγαλύτερο πρόβλημα του συστήματος το IFF και τη μη ενσωμάτωσή του με Link 16 στο νατοϊκό δίκτυο NADGE (NATO Air Defence Ground Environment).
ΑΠΟΨΗ: Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε ένα ΠΝ με μόλις 3 φρεγάτες και 4 ή 5 κορβέτες;
Επίσης, παρά την άνευ προηγουμένου “διαφήμιση” των S-300 στην Ουκρανία, είναι δυσκίνητο ως σύστημα, παλαιάς τεχνολογίας, ευάλωτο στο πεδίο της μάχης σε επιθέσεις από μη επανδρωμένα, ενώ δεν του έχουν πιστωθεί πολλές καταρρίψεις εκατέρωθεν (το χρησιμοποιούν Ουκρανοί και Ρώσοι). Οι Ρώσοι μάλιστα, αξιοποιούν τα αποθέματα τους από πυραύλους, ως “εδάφους-εδάφους”, για να χτυπούν ουκρανικές υποδομές, σε ένα παράξενο “ξεστοκάρισμα”.
https://navaldefence.gr/ticonderoga-unlimited-uss-leyte-gulf/
H Ελλάδα έχει σταθεί από την πρώτη στιγμή δίπλα στην Ουκρανία. Και έχουμε επιβάλει πραγματικές κυρώσεις, μαζί με όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά της Ρωσίας, ενώ οι αποστολές στρατιωτικού υλικού είναι αρκετές. Βέβαια, η χώρα μας, αντιμετωπίζει την Τουρκική απειλή, που περιορίζει τι μπορούμε να στείλουμε προς βοήθεια, ενώ και εσωτερικά υπάρχει πολιτική αντίδραση, δυστυχώς πολλές φορές με λαϊκιστικά επιχειρήματα.
ΞΕΚΑΘΑΡΑ: Το Πολεμικό Ναυτικό εξετάζει κορβέτες σαν λύση ανάγκης και όχι από επιχειρησιακή επιλογή
Έτσι όταν έγινε μια εξαιρετική ανταλλαγή, 40 ΒΜΡ-1 με 40 Marder 1A3 πραγματικά αναβαθμισμένα, υπήρξε, και υπάρχει ακόμη, μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια ανατροπής αυτής της συμφωνίας με τη Γερμανία. Στην αρχή με το πρόσχημα ότι “χάνουμε” το (άχρηστο) πυροβόλο των 73 χιλιοστών του BMP-1, μετά με το πρόσχημα ότι υπάρχει συνωμοσία… αποστρατιωτικοποίησης των νησιών. Όταν η Ελλάδα έδινε ΒΜΡ-1 στην Αίγυπτο, χωρίς αντικατάσταση, τότε δεν είχαμε αποστρατιωτικοποίηση. Τώρα που δίνουμε 40 ΒΜΡ-1 για να πάρουμε 40 Marder 1A3, έχουμε.
ΑΝΑΛΥΣΗ: Που πρέπει να πάνε τελικά τα Marder 1A3, στα νησιά ή στον Έβρο;
Εμείς πολλές φορές, έχουμε προσπαθήσει να σκεφτούμε κι άλλες τέτοιες ευκαιρίες ανταλλαγής παλαιών δικών μας συστημάτων με πιο σύγχρονα δυτικά. Και μας κάνει εντύπωση πως ως πολιτεία δεν έχουμε αναζητήσει ενεργά λύσεις όπως τους πυραύλους IRIS-T, τους NASAMS, το σύστημα SAMP/T, με αντάλλαγμα να “ξεφορτωθούμε” συστήματα όπως τους S-300, τα SA-8B Gecko, ακόμη και τα TOR-M1. Αντίθετα μένουμε “ταμπουρωμένοι”, μάλλον με φόβο τις όποιες αντιπολιτευτικές αντιδράσεις θα εμφανιστούν.
‘Ομως οι δυτικές χώρες δεν μπορούν να ακολουθήσουν κι άλλο την ελληνική κουτοπονηριά, “δώστε μας να σας δώσουμε”. Αυτό δεν γίνεται, τα αντιαεροπορικά συστήματα τα χρειάζονται σήμερα οι Ουκρανοί, σήμερα σκοτώνονται άμαχοι από τα ρωσικά πλήγματα σε πόλεις. Αν στέλναμε λοιπόν SA-8B και αναμέναμε να έρθουν πιο πριν π.χ. τα IRIS-T, τότε τα ψεύδη περί “αποστρατιωτικοποίησης” θα ξέφευγαν σε ένταση. Πλέον όμως το τρένο το χάσαμε, καθώς οι Ουκρανοί μπορούν άνετα να χειριστούν τα υπερσύγχρονα συστήματα που πλέον λαμβάνουν από τη Δύση.
Αν εμείς αντιληφθούμε πως η εμμονή μας να κρατάμε συστήματα όπως οι S-300 σε υπηρεσία, ή SA-8B, δεν κάνει καλό στην ελληνική άμυνα, αλλά στην… Τουρκία, τι θα μπορούσαμε να ζητήσουμε σε αντάλλαγμα πλέον; Κυριολεκτικά, τίποτα. Ότι είχαν τα νατοϊκά κράτη να δώσουν από πλευράς αεράμυνας, το έδωσαν. Κι εμείς, είδαμε απλά τα τρένα να περνούν. Πάνω από όλα, μας έμειναν και τα SA-8B αμανάτι, τη στιγμή που σε ουκρανική υπηρεσία μια χαρά δουλειά θα έκαναν, απέναντι στα ιρανικά μη επανδρωμένα Shahed-136.
Εδώ έρχεται να προτείνει μια επίλυση το σημερινό μας άρθρο. Για παραχώρηση των S-300 και των SA-8Β OSA-AK και παραλαβή πλεονασματικών πυραύλων SM-2 από το Αμερικανικό Ναυτικό πάνω σε καταδρομικά Ticonderoga! Αν το καλοσκεφτούμε, θα είναι μια win-win κατάσταση για όλους. Οι Ουκρανοί δεν μπορούν φυσικά να κάνουν χρήση του τεράστιου αποθέματος SM-2 του Αμερικανικού Ναυτικού, και εμείς θα δούμε με τελείως διαφορετικό “μάτι” τα Ticonderoga, εφόσον συνοδεύονται και από οπλισμό.
Βασίλης Νέδος: Ο ΥΕΘΑ ζήτησε καταδρομικά Ticonderoga από τις ΗΠΑ για το ΠΝ
H συζήτηση για τα μεταχειρισμένα Ticonderoga έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια. Αν οι ΗΠΑ τα παραχωρούσαν στην Τουρκία, στην Ελλάδα θα είχαμε σκληρές αντιδράσεις κατά της “αμερικανικής πρόκλησης”. Τώρα, με την Τουρκία να θεωρείται σχεδόν εχθρικό κράτος για τη Δύση, η Ελλάδα “σνομπάρει” τα Ticonderoga. Όπως πολλές φορές έχουμε πει, αυτά είναι πανίσχυρα πολεμικά πλοία, τα μόνα που θα μπορούσαν να επιτρέψουν στο ΠΝ να ανοιχτεί στην Ανατολική Μεσόγειο με αξιώσεις. Για το θέμα της απόκτησης, υπάρχουν 3 μεγάλες ενστάσεις:
- Οι μεγάλες ανάγκες στελέχωσης των πλοίων
- Το υψηλό κόστος συντήρησης
- Το τεράστιο κόστος αγοράς ενός ικανού αριθμού πυραύλων SM-2 για τον οπλισμό τους
Το πρώτο θέμα (ανάγκες στελέχωσης) θεωρούμε πως το έχουμε απαντήσει. Το ΠΝ είχε ζητήσει επίσημα, αντιτορπιλικά Arleigh Burke με 310 άτομα πλήρωμα. Αν λοιπόν έκρινε ότι μπορεί να υποστηρίξει 2 ή 3 ΑΒ με πλήρωμα -θεωρητικά- 310 ατόμων, μπορεί να υποστηρίξει και 2 ή 3 Ticonderoga με πλήρωμα 330 ατόμων. Ούτως ή άλλως, στο ΓΕΝ γνωρίζουν πως και τα δυο πλοία μπορούν να πολεμήσουν με μικρότερο αριθμό στελεχών σε ελληνική υπηρεσία.
Υπόθεση Ticonderoga στο Πολεμικό Ναυτικό: Ρεαλισμός ή ρομαντισμός;
Το δεύτερο επίσης το έχουμε αναλύσει πολλές φορές, αλλά το προσέγγισε πολύ σωστά κι ο αγαπητός μας Μίλτος Αντωνιάδης. Τα νούμερα που αναγράφονται για το ετήσιο κόστος ενός Ticonderoga σε αμερικανική υπηρεσία, αφορούν αναπτύξεις σε όλο τον πλανήτη, δίπλα σε αεροπλανοφόρα, με προσωπικό που πληρώνεται 4 φορές όσο το αντίστοιχο του ΠΝ. Συνεπώς, ναι μεν ένα τέτοιο σκάφος θα μας κοστίσει περισσότερο από μια S, ή και 2 S, χωρίς όμως να φθάνει το “αμερικανικό” του κόστος. Ενώ βέβαι η μαχητικά ισχύ του θα είναι υπερπολλαπλάσια, ως ένα “Ναυτικό” από μόνο του.
Γιατί η ανταλλαγή των BMP-1 με τα Marder 1A3 είναι μια εξαιρετική συμφωνία για την Ελλάδα;
Το τελευταίο “οχυρό” των “αρνητών Ticonderoga” ήταν το μεγάλο κονδύλι αγοράς των πυραύλων SM-2 που απαιτούνται για τα… 122 κελιά του καταδρομικού. Ακόμη και “μόλις” 80 πυραύλους να αγοράσουμε για το καθένα, με μέσο κόστος 3 εκατ. δολάρια έκαστος, σημαίνει πως θα αναγκαστούμε να πληρώσουμε 240 εκατ. δολάρια. Για δυο καταδρομικά είναι 480 εκατ. δολάρια, κ.ο.κ. δηλαδή μεγάλα ποσά. Βέβαια αν θα μπορούσε το Ναυτικό μας να αποκτήσει 2 τέτοια πλοία θα κυριαρχούσε οριστικά και αμετάκλητα στην Ανατολική Μεσόγειο. Άραγε ποιος μπορεί να μην το θέλει αυτό, ή έστω να μην τολμά καν να το σκεφθεί και να το διερευνήσει; Μένοντας σε δόγματα “μικρού Ναυτικού, μόνο για το Αιγαίο”;
Να θυμήσουμε εδώ πως τα Ticonderoga, με το συνδυασμό του συστήματος μάχης AEGIS και των πυραύλων SM-2, θεωρούνται από τα κορυφαία πλοία αεράμυνας παγκοσμίως. Οι δυνατότητες ενός τέτοιου πλοίου, πλήρως οπλισμένου, είναι τόσο μεγάλες, που επιτέλους η Ελλάδα θα έχει τα μέσα να προστατεύσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Ένα και μόνο…
Η συνέχεια στο Naval Defence
