Δείτε το 1ο μέρος της αφήγησης εδώ και το 2ο εδώ
Λιβυκό Πέλαγος, 26 Ιουλίου, Ώρα 09:05: Πετώντας χαμηλά πάνω από τη θάλασσα, σε ανατολική πορεία και με τις βραχώδεις ακτές της νότιας Κρήτης αριστερά τους, τα πέντε αεροσκάφη του σχηματισμού Θησέας Blue ανοίγουν την απόσταση μεταξύ τους στα 50 πόδια ανά αεροσκάφος. Ο αρχηγός Θησέας Blue #1, αντισμήναρχος (Ι) Καλλέργης προπορεύεται. Η ένδειξη Gauge (εσωτερικό καύσιμο) είναι ίδια με την ένδειξη REMAIN (συνολικό καύσιμο) στα 3.120 kg. Η εξωτερική δεξαμενή έχει αδειάσει. Γυρίζει το διακόπτη Master στην ένδειξη ARM. Σηκώνει το καπάκι ασφαλείας στην κάτω αριστερή πλευρά της κεντρικής κονσόλας του πιλοτηρίου και στρέφει τον διακόπτη στην αριστερή θέση. Επιλέγει τον πυλώνα φορτίου με την ένδειξη RP. Μετρά 3, 2, 1… Άφεση. Η εξωτερική δεξαμενή καυσίμου κάτω από την κοιλιά του Mirage απελευθερώνεται και πέφτει στο νερό πίσω από τα αεροσκάφη που απομακρύνονται γρήγορα. Πολύ σύντομα άλλοι τέσσερις πίδακες νερού εμφανίζονται στιγμιαία στην απεραντοσύνη του Λιβυκού Πελάγους.
Τα αεροσκάφη του σχηματισμού Θησέας Blue έχουν τώρα λιγότερο βάρος και μικρότερη αεροδυναμική αντίσταση. Ο ήχος των κινητήρων τους αλλάζει ανεπαίσθητα καθώς τα αεροσκάφη μειώνουν αυτόματα ισχύ για να διατηρήσουν την ταχύτητα των 600 κόμβων. Η κατανάλωση καυσίμου από εδώ και μπρος είναι κάπως βελτιωμένη. Το ίδιο και η ικανότητά τους για ελιγμούς, αν χρειαστεί. Δεμένος στο κάθισμά του στο αεροσκάφος νο 242, ο αρχηγός ελπίζει πως δεν θα χρειαστεί.
Πεντάγωνο, 26 Ιουλίου, Ώρα 09:15: O πρωθυπουργός στέκεται έξω από την αίθουσα συνεδρίασης του ΚΥΣΕΑ και συζητάει με τον σύμβουλο του, Pete Samaras στα γρήγορα τα συμπεράσματα από τη συνομιλία με τον POTUS, πριν ξαναμπεί στη συνεδρίαση.
Pete Samaras (με Ελληνο-Αμερικάνικη προφορά): «Πιστεύω ότι (ο POTUS) θέλει να λύσει το θέμα γρήγορα γιατί δέχεται a lot of heat, που λένε, από το opposition. O Biden ήταν κοντά στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτός εδώ τα πέταξε όλα στα σκουπίδια αφού έχει τραβήξει τελείως την Αμερική από την περιοχή. Στο κογκρέσο οι Democrats αλλά και κάποιοι δικοί του Republicans πιστεύουν πως η πολιτική του has blown up in his own hands, που λένε, με αυτή την κρίση. Ένας ανοικτός πόλεμος φοβούνται ότι puts the whole alliance (NATO) at risk. Ο πρόεδρος χρειάζεται ένα resolution γρήγορα, και μάλιστα να φανεί πως αυτός μεσολάβησε και το έλυσε, να κερδίσει credits που λένε».
Πρωθυπουργός: «Και γιατί δεν πιέζει τους Τούρκους τότε; Στο κάτω κάτω αυτοί τα ξεκίνησαν όλα!».
Pete Samaras: «Στην Washington δεν τους απασχολεί ποιος το ξεκίνησε αλλά μόνο ποιος θα το λήξει. Νομίζω ότι eventually o πρόεδρος θα πιέσει και άλλο τους Τούρκους, αλλά δεν του είναι εύκολο. Οπότε ξεκινάει από τα low hanging fruit. Που λένε!».
Πρωθυπουργός: «Εμείς πώς πιστεύεις ότι πρέπει να αντιδράσουμε στην πίεσή αυτή τη στιγμή;».
Pete Samaras: «Σε αυτή τη φάση κάνατε καλά που σταθήκατε στο.. uhm, you stood your ground που λένε. Του δείξατε το όριο από τη μεριά της Ελλάδας, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να του δείχνουμε ότι είμαστε συνεργάσιμοι, και κυρίως, χωρίς ειρωνείες και πίκρα. Με αυτόν τον πρόεδρο δεν θα δουλέψει αυτό, έχει μάθει αλλιώς. Είναι το στυλ του λίγο… gung ho, αλλά δεν πρέπει να σας παρασύρει και να τσακωθείτε μαζί του. Αν μας θεωρεί συνεργάσιμους τότε μόλις βρει κάποιο παράθυρο ευκαιρίας θα μας υπολογίσει. Θα μας κάνει part of the solution».
Πρωθυπουργός: «Έχουμε κάποιους ελληνοαμερικανούς και φιλέλληνες στο Κογκρέσο, Μπορούμε να…»
«Συγγνώμη που διακόπτω κύριε πρωθυπουργέ, είναι επείγον».
Τους είχε πλησιάσει βιαστικά ένας μεσήλικας ψηλός άνδρας με γκριζαρισμένα αχτένιστα μαλλιά, κοντομάνικο πουκάμισο και χαλαρή καφέ γραβάτα. Ο πρωθυπουργός τον κοιτάζει κάπως ενοχλημένος. Μυρίζει έντονα τσιγάρο. «…ναι;».
«Χριστοφίδης, από την ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών). Έχουμε μια κρίσιμη πληροφορία, πρέπει να σας ενημέρωσουμε προσωπικά». Ο πρωθυπουργός σκίζει τον φάκελο με την ένδειξη ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ και βγάζει τη διαβαθμισμένη αναφορά της μισής σελίδας. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα βγάζει τα γυαλιά του. «Pete σε ευχαριστώ, θα συνεχίσουμε αργότερα».
Ο Pete Samaras αποχωρεί και ο πρωθυπουργός στρέφει το βλέμμα του στον Χριστοφίδη: «Πείτε μου σας παρακαλώ, από πού συμπεραίνει η ΕΥΠ πως οι Τούρκοι κατέστησαν επιχειρησιακό το δεύτερο σύνταγμα S-400;».
Χριστοφίδης: «Είναι εκτίμηση από τη σύνθεση πολλαπλών ταυτόχρονων ενδείξεων. Επεξεργαζόμαστε πληροφορίες από κινήσεις μονάδων, υποκλοπές σημάτων, μεταφορές υλικού…».
Πρωθυπουργός (διακόπτει): «Τί ποσοστό ασφαλείας δίνετε στην πρόβλεψή σας;».
Χριστοφίδης: «Άνω του 50%. Δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να είμαι πιο ακριβής».
Πρωθυπουργός: «Ελάτε μαζί μου στην αίθουσα συνεδρίασης, θα ενημερώσετε τους στρατηγούς».
Δεν μπορεί να είναι clutter…
Νότια της Ρόδου, 26 Ιουλίου, Ώρα 09:20: Ο αρχηγός του σχηματισμού Θησέας Blue ανοίγει το radar RDY-2 του μαχητικού του, στη συνέχεια τον παρεμβολέα ECM του συστήματος αυτοπροστασίας ICMS 2000 Mk 3 και τελικά μιλάει στους υπόλοιπους: «Θησέας Blue #1, άνοδος στα 5.000». Τραβάει το stick πίσω και σπρώχνει τη μανέτα ισχύος μπροστά, πραγματοποιώντας απότομη άνοδο όσο τα ηλεκτρονικά του αεροσκάφους εκκινούν. Κάνει level στα 5.000 πόδια και βλέπει στους καθρέφτες τα υπόλοιπα αεροσκάφη του σχηματισμού να παίρνουν θέση ένα-ένα πίσω και πλάι του.
Το ραντάρ τελειώνει την διαδικασία εκκίνησής του και δηλώνει ενεργό. Ο Καλλέργης επιλέγει τη λειτουργία σάρωσης επιφανείας και κοιτάζει την οθόνη του. Ταυτόχρονα, ενημερώνει τον σχηματισμό ότι ξεκίνησε σάρωση επιφανείας: «Blue #1 mapping» και λαμβάνει από τους υπόλοιπους επιβεβαίωση ότι και αυτοί εκκίνησαν σάρωση χωρίς πρόβλημα. Πολύ γρήγορα εμφανίζεται στο ραντάρ μια μεγάλη επιστροφή, ακριβώς στην ώρα 12 και στη σωστή απόσταση, εντός βεληνεκούς όπλων, λίγα μίλια ανατολικά της Ρόδου. Το Yavuz βρίσκεται εκεί ακριβώς που πρέπει να βρίσκεται.
Ενημερώνει το σχηματισμό του ότι «Blue #1, engage». Kαι πάλι λαμβάνει την επιβεβαίωση από όλους πως έχουν το στόχο. Οι πύραυλοι Exocet ενημερώνονται με την τελική θέση του πλοίου, οπλίζουν, οι χειριστές ετοιμάζονται για βολή των alpha και… Μισό λεπτό;
Για μια στιγμή εμφανίστηκε μια δεύτερη επαφή, ακριβώς δίπλα στο στόχο και μετά έσβησε. Ο αρχηγός ενημερώνει αμέσως τους υπόλοιπους: «Θησέας blue παύση βολής, παύση βολής!». Κοιτάζει επίμονα την οθόνη. Άλλη μια φορά εμφανίζεται και σβήνει η δεύτερη επαφή, ώσπου εμφανίζεται και πάλι για να μείνει κανονικά στη θέση της δίπλα στο στόχο. «Υπάρχει δεύτερο πλοίο!».
Ανατολικά της Ρόδου, 26 Ιουλίου, Ώρα 09:21: Ο κυβερνήτης της φρεγάτας TCG Göksu (F-497), αντιπλοίαρχος Emre Bozkurt, τελειώνει το φλυτζάνι με ζεστό τσάι στη γέφυρα του πλοίου του. Από τα παράθυρα βλέπει το πλωτό γεωτρύπανο TPAO Yavuz μόλις 500 μέτρα δίπλα στη φρεγάτα του. Από τα χαράματα που έφτασαν εδώ, ο θόρυβος από το τεράστιο τρυπάνι του Yavuz είναι συνεχής.
Ο Bozkurt είναι νέος αντιπλοίαρχος και πρόσφατα ανέλαβε τη διοίκηση της φρεγάτας Göksu. Το πλοίο είναι μια από τις πρώην αμερικάνικες φρεγάτες κλάσης O.H. Perry που το Τουρκικό Ναυτικό δεν αναβάθμισε, είναι δηλαδή περιορισμένης μαχητικής ικανότητας. Παρόλα αυτά, είναι απίστευτη η τιμή που του έγινε να αναλάβει διοίκηση φρεγάτας. Εκτός του νεαρού της ηλικίας του, ο Bozkurt προέρχεται και από ταπεινή καταγωγή, δεν έχει διασυνδέσεις στο ναυαρχείο, ούτε συγγενείς με κύρος για να προωθήσουν την καριέρα του. Έτσι, με την γυναίκα του Yesim και τις δύο κόρες τους είχαν γιορτάσει δεόντως τα καλά νέα. Στην μαστιζόμενη οικονομικά Τουρκία, η αύξηση στο εισόδημα του Emre θα είχε άμεσες επιπτώσεις στη ζωή της οικογένειας. Ο αγέννητος γιός του που βρίσκεται ακόμα στην κοιλιά της μαμάς του θα μεγαλώσει με καλύτερες προοπτικές. Τα παιδιά θα πάνε σε καλύτερο σχολείο. Όλα πήγαιναν καλά. Μέχρι που ξέσπασε αυτή η κρίση.
Η Yesim ανησυχούσε πολύ με τις εξελίξεις. Στα τουρκικά κανάλια λένε πως οι πολεμοχαρείς Έλληνες είναι έτοιμοι να επιτεθούν στον τουρκικό στόλο. Όποτε κατάφερνε να της μιλήσει, ο Emre την διαβεβαίωνε πως όλο αυτό θα τελειώσει χωρίς να γίνει τίποτα, όπως κάθε άλλη φορά. Άλλωστε το πλοίο του είχε κρατηθεί στα μετόπισθεν. Μέχρι χτες το μεσημέρι τουλάχιστον που της μίλησε τελευταία φορά, βρισκόταν στα ανοικτά του Girne (Κυρήνεια). Στις 17:30 όμως διατάχθηκαν να πλεύσουν δυτικά προς Ρόδο. Αποστολή τους η προστασία του Yavuz. Το ναυαρχείο φοβάται πως οι Έλληνες θα επιχειρήσουν να πλήξουν το Yavuz με υποβρύχια. Ο Bozkurt έχει διατάξει το ελικόπτερο του να ψάχνει ασταμάτητα από την ώρα που έφτασαν εδώ. Επίσης, τοποθέτησε το πλοίο του παράλληλα στο πελώριο πλωτό γεωτρύπανο, ώστε η φρεγάτα να παραμείνει αθέατη οπτικά και ηλεκτρομαγνητικά από το νησί της Ρόδου. Τελειώνοντας το τσάι του σκέφτεται πως η κατάσταση θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Θα μπορούσε να βρίσκεται από την άλλη μεριά του νησιού, όπου αντιπαρατάσσεται όλη η ισχύς πυρός των δύο ομάδων μάχης. Λογικά, αν συμβεί κάτι, θα ξεκινήσει από εκεί.
Το σχετικά ήσυχο πρωινό στη γέφυρα διακόπτεται από μια κλήση από το Κέντρο Επιχειρήσεων του πλοίου.
«Κύριε κυβερνήτα, εμφανίστηκαν κάποιες περίεργες επιστροφές στο ραντάρ ερεύνης, διεύθυνση 1-8-0, απόσταση 50 χλμ.».
«Γιατί περίεργες;».
«Είναι πολλές και αναβοσβήνουν ακανόνιστα. Μάλλον είναι ατμοσφαιρικό clutter;».
Ο Bozkurt σκέφτεται πως η πρόβλεψη για όλη την περιοχή είναι αίθριος καιρός. Και το ραντάρ του έχει αξιόπιστα φίλτρα. Δεν μπορεί να είναι clutter. Είναι… παρεμβολείς ECM! Αμέσως σημαίνει σε όλο το πλοίο συναγερμός: ALARM! ALARM! ALARM!
26 Ιουλίου, Ώρα 09:22: Στο cockpit του αεροσκάφους 242, ο αντισμήναρχος (Ι) Καλλέργης διακρίνει πλέον καλύτερα τις δύο επιστροφές. Η δεξιά είναι μικρότερη. Επιπλέον, εντοπίστηκε από το ραντάρ αργότερα. Καθώς τα δευτερόλεπτα περνούν πρέπει να πάρει μια απόφαση.
«Θησέας Blue, όλα τα όπλα στην αριστερή επαφή. Επαναλαμβάνω, η αριστερή επαφή είναι ο στόχος».
Μετά από λίγες στιγμές, 5 πύραυλοι αφήνονται να πέσουν από τις ατράκτους των αεροσκαφών ταυτόχρονα. Μισό δευτερόλεπτο αργότερα ενεργοποιούνται οι turbojet κινητήρες τους και βουτάνε χαμηλά προς τη θάλασσα για να συνεχίσουν την πορεία τους προς το στόχο γλείφοντας τα κύματα.
Τα αεροσκάφη αμέσως κατεβαίνουν στα 4.000 πόδια για να εξαπολύσουν τη δεύτερη ομοβροντία. Ο αρχηγός μετράει αντίστροφα 30 δευτερόλεπτα από την βολή των alpha. Ξαφνικά, ο χαρακτηριστικός ήχος και η αντίστοιχη φωτεινή ένδειξη του συστήματος αυτοπροστασίας του αεροσκάφους τον προειδοποιούν πως κάποιο ραντάρ τον φωτίζει από τη διεύθυνση του στόχου. Το τουρκικό πολεμικό έσπασε τις παρεμβολές; Θα μπορούσε να εκτοξεύσει πυραύλους ανά πάσα στιγμή, ή και να έχει εκτοξεύσει ήδη… Ψύχραιμα, ενημερώνει τους υπόλοιπους του σχηματισμού.
«Blue 1, Spike από διεύθυνση 3-5-5».
Έκπληκτος, ακούει τους υπόλοιπους να απαντάνε ένας-ένας ότι φωτίζονται και αυτοί από την ίδια διεύθυνση. Ποιο τουρκικό πολεμικό μπορεί να φωτίσει 5 αεροσκάφη ταυτόχρονα στα 50χλμ; Πριν περάσουν τα 30 δευτερόλεπτα αποφασίζει πως πρέπει να επισπεύσει τη βολή και να ξεφύγει από τον εγκλωβισμό.
«Θησέας Blue βολή Exocet σε 3, 2, 1, ΒΟΛΗ!».
Τα τελευταία πέντε βλήματα του σχηματισμού αφήνουν τα αεροσκάφη και εκκινούν προς το θανάσιμο ραντεβού τους. Πριν προλάβει να δώσει εντολή για απαγκίστρωση, ο αρχηγός βλέπει μακριά στον ορίζοντα να φωτίζονται τα τουρκικά παράλια πίσω από τη Ρόδο. Λίγο μετά εμφανίζονται στον ουρανό σχεδόν ταυτόχρονα πέντε σκοτεινές γραμμές και κερδίζουν ύψος ταχύτατα.
26 Ιουλίου, Ώρα 09:23: Ο αντιπλοίαρχος Bozkurt από τη γέφυρα της φρεγάτας του κοιτάζει με τα κιάλια τον ορίζοντα προς νότια διεύθυνση. Έχει διατάξει τον ύπαρχό του να σπεύσει στο Κέντρο Επιχειρήσεων του πλοίου και να αναλάβει εκείνος Αξιωματικός Επιχειρήσεων. Ένας υπαξιωματικός στη γέφυρα τον ενημερώνει πως ο καπετάνιος του Yavuz ρωτάει στο κανάλι 16 τί συμβαίνει και έχουμε συναγερμό. «Πες του να φύγει από το VHF αμέσως! Ακούνε οι πάντες!».
Είναι στρεσαρισμένος. Αν η διαίσθησή του είναι σωστή, αυτές οι ακανόνιστες επιστροφές είναι κακά μαντάτα. Ο πρόσθιος εκτοξευτής αντιαεροπορικών πυραύλων SM-1MR είναι στραμμένος ήδη προς τη διεύθυνση 1-8-0 της απειλής. Και τότε, έρχεται από το Κέντρο Επιχειρήσεων η κλήση που φοβόταν ότι θα λάβει.
Κέντρο Επιχειρήσεων: «Κύριε κυβερνήτα! 5 χαμηλά ιπτάμενοι στόχοι, απόσταση 25χλμ.! Ταχύτητα 600 κόμβοι!».
Bozkurt: «Δώσε συναγερμό Α/Α! Πού βρίσκονται;».
Κέντρο Επιχειρήσεων: «Διεύθυνση 1-6-0 κύριε κυβερνήτα».
Δεν έρχονται από νότια αλλά από νοτιοανατολική διεύθυνση; Ο Bozkurt δίνει αμέσως εντολή στο Κέντρο Επιχειρήσεων «Εμπλοκή με SM-1!» και ψάχνει με τα κιάλια του νοτιοανατολικά. Ο βραχίονας του εκτοξευτή πυραύλων κάτω από τη γέφυρα στρέφει αριστερά προς τη νέα διεύθυνση. Ο χειριστής του παλαιού αμερικανικού ραντάρ ελέγχου πυρός Mk92 προσπαθεί απεγνωσμένα να πετύχει πρόσκτηση στόχου για να εξαπολύσει βλήμα. Το σύστημα είναι της εποχής του πολέμου του Βιετνάμ, καθυστερεί αρκετά, αφού δεν σχεδιάστηκε για να αντιμετωπίζει μεταγενέστερες απειλές όπως αυτοί οι πύραυλοι. Τα δευτερόλεπτα περνούν. Τελικά ο χειριστής πετυχαίνει πρόσκτηση και βάλλει αμέσως χωρίς καν αντίστροφη μέτρηση. Ο Bozkurt στη γέφυρα ανήσυχος ψάχνει οπτικά στον ορίζοντα προς την κατεύθυνση που εφορμά το βλήμα της φρεγάτας του, όσο ο εκτοξευτής ξοδεύει πολύτιμα δευτερόλεπτα για να γεμίσει αυτόματα το επόμενο.
Κέντρο Επιχειρήσεων: «Κύριε κυβερνήτα! Άλλοι πέντε στόχοι από διεύθυνση 1-8-0!».
Το ραντάρ ερεύνης του πλοίου εκτελεί μια πλήρη περιστροφή κάθε ένα δευτερόλεπτο περίπου. Τη δεύτερη φορά που βλέπει τους νέους στόχους, ένα δευτερόλεπτο αργότερα, είναι ήδη 300+ μέτρα πιο κοντά.
Κέντρο Επιχειρήσεων: «Ταχύτητα 600 κόμβοι και αυτοί!».
Ο Bozkurt φωνάζει με αγωνία «πυροβόλο»! Και το κύριο πυροβόλο του πλοίου αρχίζει να βάλλει ρυθμικά. Οι πιθανότητες του παλαιού υπολογιστή βολής να πετύχει κάτι τόσο μικρό και τόσο γρήγορο είναι ελάχιστες. Ταυτόχρονα ο χειριστής διατάσσεται από τον Αξιωματικό Επιχειρήσεων να εξαπολύσει και δεύτερο πύραυλο. Με το Mk92 έχει τη δυνατότητα να κατευθύνει προς τον στόχο μόνο έναν πύραυλο κάθε φορά. Αν όμως αποτύχει ο πρώτος, θα κατευθύνει τον δεύτερο που θα είναι ήδη στον αέρα.
Ο Bozkurt με τα κιάλια ψάχνει απεγνωσμένα τον ορίζοντα για κάποια έκρηξη. Όμως τίποτα. Ο πρώτος πύραυλος χάνεται και το Κέντρο Επιχειρήσεων τον ειδοποιεί πως απέτυχε να καταστρέψει έστω έναν στόχο. Σύντομα οι στόχοι θα είναι πιο κοντά από την ελάχιστη απόσταση εμπλοκής των πυραύλων του. Τί κάνει ο δεύτερος πύραυλος; Αμέσως βλέπει μια φωτεινή λάμψη στον ορίζοντα και το κέντρο ενημερώνει «κατάρριψη ενός στόχου!». Ο αυτόματος εκτοξευτής εξαπολύει και τρίτο βλήμα SM-1. Όμως είναι αργά. Το εξάκαννο Phalanx ζωντανεύει και αρχίζει να βάλλει. Αυτό σημαίνει πως οι στόχοι είναι στα 5-6 χλμ. ήδη. Τους βλέπει πλέον. Τέσσερις κουκκίδες που πετούν χαμηλά πάνω από τη θάλασσα και αφήνουν καπνό πίσω τους. Ελίσσονται. Ο υπολογιστής βολής του παλαιάς έκδοσης Phalanx δεν έχει ικανότητα να αντιμετωπίσει αυτού του είδους την τερματική προσέγγιση. Υπολογίζει την προ-στόχευση με βάση τη διεύθυνση και ταχύτητα του στόχου και βάλλει ριπές. Όμως μέχρι να φτάσουν οι βολίδες ο πύραυλος δεν είναι εκεί θα έπρεπε να είναι. Οι AM-39 Blk II των Ελλήνων έχουν αυτή τη δυνατότητα. Εκτελούν ελιγμούς κατά την τελική φάση.
Ο Bozkurt βλέπει με τα ίδια του τα μάτια τις τροχιοδεικτικές να αστοχούν. Συνειδητοποιεί πως η μάχη είναι χαμένη, όλα έχουν τελειώσει. Κατεβάζει τα κιάλια και κλείνει τα μάτια του περιμένοντας το αναπόφευκτο. Εκείνες τις λίγες στιγμές που του απομένουν φέρνει στο μυαλό του την εικόνα της Yesim, των κορών του και του αγέννητου γιου του για να ηρεμήσει. Αντ’ αυτού, μια πελώρια θλίψη τον πλημμυρίζει. Πονάει σαν να τους χάνει εκείνος, σαν να χάνονται όλοι τους από τη ζωή με μιας. Όμως, η δική του ζωή είναι που θα χαθεί.
26 Ιουλίου, Ώρα 09:24: Τα πέντε αεροσκάφη του σχηματισμού Θησέας Blue έχουν αναστρέψει και απομακρύνονται με πλήρη μετάκαυση προς τα νοτιοδυτικά. Παραμένουν στα 4000 πόδια. Ο Blue #3, σμηναγός (Ι) Βόσσος, ρωτάει ανυπόμονα: «Blue #1, κατεβαίνουμε;».
«Όχι ακόμα!» απαντάει αμέσως ο Καλλέργης. Ο μοίραρχος έχει σχεδόν τρεις χιλιάδες ώρες πτήσης στην καριέρα του, οι περισσότερες σε Mirage. Ποτέ του όμως δεν έχει αντιμετωπίσει το S-400. Είναι φυσικά διαβασμένος. Ξέρει πως οι πύραυλοι 40N6E ταξιδεύουν με 3,5 Μach. Σε αυτό το χαμηλό υψόμετρο τα Mirage με μετάκαυση το πολύ να πιάσουν το 1,5 Μach. Είναι αδύνατον να ξεφύγουν μόνο με την ταχύτητά τους. Οι πύραυλοι αυτοί έχουν εμβέλεια 400 χλμ. Η βολή ήρθε από πολύ κοντά, κάπου στη Μαρμαρίδα. Συνεπώς, ούτε να βγουν εκτός εμβέλειας προλαβαίνουν. Το σύστημα ECM του αεροσκάφους δεν έχει ούτε κατά διάνοια την απαραίτητη ισχύ για να τα βάλει με το θηριώδες ρωσικό ραντάρ. Επιπλέον, δεν έχει αρκετό υψόμετρο για να προσπαθήσει με απότομη βουτιά να σπάσει τον εγκλωβισμό. Και τέλος, οι πύραυλοι αυτοί εμπλέκουν στόχους ακόμα και πολύ χαμηλά.
Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη και οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος τους, ο Καλλέργης το γνωρίζει καλά. Γνωρίζει επίσης ότι οι μοναδικές, έστω ελάχιστες ελπίδες των ελληνικών μαχητικών είναι τα δολώματα αεροφύλλων και το terrain masking. Πολύ γρήγορα συνθέτει την αμυντική τακτική στο μυαλό του και ενημερώνει τους αεροπόρους του.
«Με το σήμα μου άφεση chaff και dive. Blue #2 και #3 μαζί μου, διαφυγή προς 2-0-0. Blue #4 και #5 εσείς προς 2-3-0». Οι υπόλοιποι επιβεβαιώνουν. «Σε 3, 2, 1…».
Τα αεροσκάφη αφήνουν ταυτόχρονα δολώματα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, νέφη μικρών αλουμινένιων ανακλαστικών επιφανειών που δημιουργούν έντονες επιστροφές ραντάρ για να μπερδέψουν τον εχθρό. Αυτά τα παλαιού τύπου δολώματα δεν είναι ιδιαίτερα πιθανό να τα καταφέρουν. Ίσως όλα μαζί και από τα πέντε αεροσκάφη ταυτόχρονα έχουν κάποια ελπίδα.
Αμέσως μετά τα αεροσκάφη βουτάνε προς τη θάλασσα με όλη τους την ταχύτητα. Οι χειριστές ακούν τις αναπνοές τους βαριές στα ίδια τους τα ακουστικά όσο διαρκεί ο βίαιος ελιγμός. Η φόρμα πτήσης τους πιέζει την κοιλιά για να κρατήσει το αίμα στο κεφάλι τους και να μην λιποθυμήσουν. Ξανά roll 180° και level σε λίγες δεκάδες πόδια από την επιφάνεια. Αμέσως χωρίζονται οι Blue #4 και Blue #5 από τους υπόλοιπους. Όλοι θα ψάξουν κάλυψη στις ακτές της Ρόδου, της Καρπάθου, ή σε κάποια από τις πολλές νησίδες τριγύρω. Οι πύραυλοι όμως δεν περιμένουν. Αγνόησαν τα αερόφυλλα και συνεχίζουν προς τη λεία τους. Πρώτα φτάνουν στους Blue #4 και #5.
Η πρώτη έκρηξη είναι άμεση. «Ο Blue #5 κατερρίφθη! Επαναλαμβάνω Βlue #5 down!» φωνάζει με αγωνία ο Blue #4 που είδε την έκρηξη στους καθρέφτες του. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι πως ο ίδιος γλύτωσε από τρομερή τύχη, αφού ο πύραυλος που έγραφε το όνομά του προσέκρουσε στα συντρίμμια που εκσφενδονίστηκαν από την έκρηξη που σκότωσε τον Blue #5, σμηναγό (Ι) Εμμανουήλ Μανουσάκη.
Ο Blue #1 αντισμήναρχος (Ι) Καλλέργης στρέφει το αεροσκάφος του βίαια για να περάσει ανάμεσα από τον φάρο στο Πρασσονήσι και τη νότια άκρη της Ρόδου. Τον ακολουθούν ο Blue #2 επισμηναγός (Ι) Ανδρέου και πιο πίσω ο Blue #3 σμηναγός (Ι) Βόσσος. Δεν μπορεί να ξέρει πότε ακριβώς θα βουτήξουν χαμηλά οι πύραυλοι από πίσω τους. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ελίσσεται διαρκώς ανάμεσα από φυσικά εμπόδια και να ελπίζει πως την κρίσιμη στιγμή οι πύραυλοι θα προσκρούσουν σε κάποιο από αυτά. Περνάει ξυστά από τον φάρο Πρασσονησίου και ακούει τη φωνή του Blue #3: «Δεν προλαβαίνω να…» Και μετά ένας οξύς θόρυβος. Ο Blue #3, σμηναγός (Ι) Δημήτριος Βόσσος, είναι νεκρός.
26 Ιουλίου, Ώρα 09:25: Οι σκέψεις του αντιπλοιάρχου Bozkurt διακόπτονται απότομα από τον εκκωφαντικό ήχο διαδοχικών εκρήξεων. Το πάτωμα της γέφυρας τραντάζεται βίαια και χάνει την ισορροπία του προς στιγμή. Ανοίγει τα μάτια του. Είναι ζωντανός. Η σειρήνα του συναγερμού συνεχίζει να φωνάζει υστερικά από τα μεγάφωνα, οι περισσότεροι στη γέφυρα έχουν πέσει κάτω αλλά… είναι ακόμα εκεί.
Γυρίζει και κοιτάζει από τα θρυμματισμένα παράθυρα προς τα δυτικά. Το Yavuz είναι μια κόλαση φωτιάς. Βλέπει πολλές μεγάλες τρύπες στα πλευρά του από τις οποίες ξεχύνονται με μανία μακριές πύρινες γλώσσες. Οι πύραυλοι προσπέρασαν το πλοίο του και χτύπησαν το πελώριο καράβι δίπλα του. Η τεράστια γέφυρα του και το μεγαλύτερο μέρος του πρόστεγου… δεν υπάρχουν πια. Οι άλλοι πέντε πύραυλοι που προσέγγιζαν από νότια πρέπει να το χτύπησαν κατά μέτωπο.
Το ωστικό κύμα των εκρήξεων ταρακούνησε τη φρεγάτα. Μεταλλικά συντρίμμια πέφτουν από τον ουρανό. Απόκοσμοι μεταλλικοί κρότοι ακούγονται διαρκώς, καθώς πολλά πέφτουν πάνω στο κατάστρωμα προξενώντας ζημιές. Σηκώνει από το πάτωμα έναν υπαξιωματικό που έχει αίματα στο πρόσωπο, μάλλον από τα θρυμματισμένα τζάμια. Ο ύπαρχος από το Κέντρο Επιχειρήσεων καλεί επίμονα, «γέφυρα, τί γίνεται, γέφυρα είστε ακόμα εκεί;». Ο Bozkurt του απαντάει πως είναι καλά. «Αναφορά ζημιών και ανεβείτε στη γέφυρα αμέσως για συντονισμό διάσωσης». Το πλοίο του δεν επλήγη άμεσα. Η βάρδια παίρνει ξανά τις θέσεις της στη γέφυρα. Εκείνος προχωράει προς τα θρυμματισμένα παράθυρα. Ακούει τις κραυγές των άτυχων ναυτικών του Yavuz. Βλέπει έναν φλεγόμενο άνθρωπο να πηδάει από ψηλά στο νερό. Όμως και εκεί που έπεσε, η επιφάνεια της θάλασσας είναι καλυμμένη από φλεγόμενο πετρέλαιο. Ένας ανατριχιαστικός μεταλλικός θόρυβος ξεκινάει και σιγά σιγά δυναμώνει. Το πανύψηλο τρυπάνι του Yavuz αρχικά παίρνει κλίση προς τα ανατολικά και αμέσως μετά υπό το ίδιο του το βάρος επιταχύνει προς το νερό, ξεσκίζοντας την υπερκατασκευή του λαβωμένου πλοίου στο σημείο που στηριζόταν. Ο παφλασμός στέλνει διαδοχικά κύματα που ταράσσουν εκ νέου τη φρεγάτα.
Μέσα σε αυτές τις στιγμές αποκάλυψης που ζει, ο αντιπλοίαρχος θυμάται τη βεβαιότητα του θανάτου του, μόλις λίγες στιγμές νωρίτερα. Ενάντια σε κάθε πρωτόκολλο και εντολή, βγάζει το προσωπικό του κινητό από την τσέπη. Το ανοίγει. Προσπαθεί να βρει σήμα. Turkcell, δύο μπάρες μόνο. Καλεί.
«Emre;»
«Yesim δεν μπορώ να μιλήσω, είμαι ζωντανός».
Το κλείνει αμέσως.
Συνεχίζεται εδώ
Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα είναι τελείως συμπτωματική.
