Τις τελευταίες μέρες, γίνεται πολύς λόγος για τα τουρκικά UAV (ή UAS, Unmanned Aircraft Systems). To Bayraktar τείνει να αντικαταστήσει τα τουρκικά F-16 στις παραβιάσεις του Ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου. Άλλωστε, τα τουρκικά μαχητικά αντιμετωπίζουν μεγάλες ελλείψεις ανταλλακτικών και σοβαρές ελλείψεις έμπειρων πιλότων (καθώς η αφρόκρεμα της τουρκικής αεροπορίας βρίσκεται είτε αποστρατευμένη είτε σε κάποια από τα κάτεργα της γειτονικής χώρας). Έτσι, οι Τούρκοι αποφάσισαν να διατηρήσουν την ένταση, με τα χαμηλού κόστους χρήσης UAV τους.
Κατευθυνόμενες ρουκέτες APKWS εναντίον drones, λύση που ενδιαφέρει την Ελλάδα
Το Bayraktar, Akinci, ANKA και πάει λέγοντας, είναι μια όψη του νομίσματος. Αυτά, πράγματι, είναι πρόβλημα, καθώς έχουν συγκεντρώσει και μεγάλο μέρος της δημοσιότητας. Οι περισσότεροι θεωρούν πως τα UAV της Τουρκίας είναι μόνο αυτά. Δυστυχώς δεν είναι υπάρχουν και άλλα πολλά, πολύ μικρότερα συστήματα. Επίσης, οι περισσότεροι θεωρούν πως τα UAV θα επιχειρούν πολύ ψηλά, έτσι ώστε να βρεθούν εκτός του φακέλου εμπλοκής πυραύλων αντιαεροπορικής άμυνας. Όλα τα παραπάνω είναι δυστυχώς ανακριβή.
To Bayraktar, αν θέλει να έχει ελπίδες επιβίωσης, θα πετά σχετικά χαμηλά, σε περιοχές μεγάλης έντασης. Οι επιχειρήσεις εναντίον των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ενός ισχυρά οπλισμένου ΝΑΤΟϊκού Συμμάχου, δεν θα είναι σαν να κυνηγά αντάρτες ή ατάκτους. Θα έχει να αντιμετωπίσει μια εχθρική αεράμυνα, μια εχθρική αεροπορία. Κι ένας ΑΙΜ-120 αξίζει τον κόπο για ένα Akinci ή ένα Bayraktar. Δεν είναι και τόσο φθηνά όσο θέλουν να ακούγονται. Και έχουμε ικανό απόθεμα όπλων για αυτό το λόγο.
Επιτεύξιμο σχέδιο οι κατευθυνόμενες ρουκέτες APKWS II από οχήματα ξηράς
Τα UAV όταν πετάνε σε μεγάλα ύψη είναι εύκολοι στόχοι. Είτε με Stinger, είτε με πυραύλους αέρος αέρος, ακόμη και με T-6A Texan NTA μπορούν να αντιμετωπιστούν. Αλλά σε καιρό πολέμου, θα πετούν χαμηλά, κυρίως νύχτα, με τόσο αργές ταχύτητες που όχι μόνο θα στοχοποιούνται δύσκολα, αλλά θα εντοπίζονται και δύσκολα. Μόνο έτσι θα “γλυτώσουν” από μια ΠΑ που όλα δείχνουν ότι στις πρώτες ώρες της σύγκρουσης θα έχει αποκτήσει την εναέρια υπεροχή (κι όχι μόνο).
Στην BAE το συμβόλαιο για χιλιάδες κατευθυνόμενες ρουκέτες APKWS του US Navy
Την ίδια στιγμή όμως, Bayraktar, ή και μικρότερα, θα κατακλύζουν το πεδίο της μάχης, πάνω από ξηρά και θάλασσα. Όπως έχουμε πει, τα αντιαεροπορικά μας SA-8B δεν έχουν ιδιαίτερες δυνατότητες επιβίωσης, άρα και η συμβολή τους θα είναι μικρή. Τώρα, η χρήση Stinger, εναντίον στόχων με πολύ μικρό θερμικό ίχνος, θα είναι προβληματική, όπως άλλωστε και η χρήση RIM-116 RAM στη θάλασσα. Όπου πέρα από το κόστος υπάρχει το ζήτημα του πόσο δύσκολα αναπληρώνονται στη θάλασσα τα αποθέματα. Η ΠΑ μπορεί να προσγειώνει τα αεροσκάφη της και να τα επανεξοπλίζει, το ΠΝ δεν μπορεί.
Ο Λίβανος επιδεικνύει για πρώτη φορά τις κατευθυνόμενες ρουκέτες APKWS
Θεωρητικά πάντα, τα TOR-M1 θα μπορούσαν να παίξουν το ρόλο anti-UAV. Αλλά, θα ήταν μέγιστη σπατάλη η χρήση βλημάτων TOR-M1 εναντίον μικρών τέτοιων (επιπέδου RQ-20). Τα TOR-M1 τα θέλουμε για περιοχές-παγίδες στα τουρκικά ελικόπτερα Τ129 ΑΤΑΚ, δεν πρέπει να ξοδευτούν σε Class 2 UAV. Πέραν φυσικά του γεγονότος ότι είναι πανάκριβη λύση η χρήση αντιαεροπορικών πυραύλων για πολύ μικρά μη επανδρωμένα. To Bayraktar δεν είναι τόσο φθηνό, αλλά και εδώ θα είχε αξία να το “καθαρίζαμε” χωρίς ιδιαίτερο κόστος. Αλλιώς, ο εχθρός έχει κερδίσει. Καλό το Iron Dome, αλλά δεν ζούμε στο Νότιο Ισραήλ.
Κατευθυνόμενες ρουκέτες APKWS II για Νιγηρία & Ολλανδία, “έλεγχος τιμών”
Πέρα από το Bayraktar, οι Τούρκοι έχουν αναπτύξει πλήθος μικρών drone, που μπορούν να φέρουν καταστροφή στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Αν δεν βρεθεί βίαιος, hard kill τρόπος αντιμετώπισής τους, από την Ελλάδα, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Και δεν είναι δυνατόν, ο hard kill τρόπος να περιλαμβάνει μόνο κάποιο ακριβό αντιαεροπορικό βλήμα. Συνεπώς, ποια είναι η λύση; Μήπως η Τουρκία έκανε, όσο εμείς κοιμόμαστε, ρουά ματ; Όχι βέβαια!
Αν σας πούμε πως υπάρχει βλήμα με κόστος περίπου 20.000 ευρώ το ένα, που μπορεί να εξαϋλώσει όχι μόνο UAV, αλλά και ελικόπτερα, μήπως θα έπρεπε να τα παραγγείλουμε χτες; κι αν πούμε πως το έχουν ήδη παραγγείλει οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, μήπως ο ΕΣ πρέπει να κάνει ένα sprint και να το βάλει άμεσα στο οπλοστάσιό του; Μιλάμε εδώ για την κατευθυνόμενη με laser ρουκέτα των 2,75 ιντσών, APKWS II της BAe Systems.
H APKWS II έχει ήδη αγοραστεί από το Πολεμικό Ναυτικό για να εξοπλίσει τα ελικόπτερα τύπου MH-60R. Γιατί όμως το ΠΝ αγόρασε αυτή τη ρουκέτα, ενώ έχει στο οπλοστάσιό του τον AGM-114R Hellfire II; Και τον Penguin Mk2 Mod7… Μα για να αντιμετωπίζει φθηνά τα εχθρικά USVs! Το ΠΝ διάβασε τις εξελίξεις, και κατάλαβε πως αν ρίχνει από έναν AGM-114 σε κάθε μη επανδρωμένο πλωτό, θα χρειαστεί απόθεμα χιλιάδων. Έτσι προτίμησε τη λύση της φθηνής APKWS II, που ταυτόχρονα μπορεί να κάνει σοβαρή ζημιά και σε εχθρικά πλοία, ή να καταρρίψει εχθρικά ελικόπτερα!
Armadilo: Η πρόταση της Βραζιλίας στα πυρά αμέσου υποστήριξης-λύση και για νησιά;
Το ΠΝ γίνεται ο πρώτος χρήστης της APKWS II στη χώρα μας, προλαβαίνοντας και την ΠΑ, αλλά κυρίως, τον ΕΣ. Θα λέγαμε πως η μη αγορά APKWS II για τα ελληνικά ΑΗ-64 και τα OH-58D είναι μεγάλο λάθος, οπότε πρέπει να γίνει η προμήθεια άμεσα, και σε μεγάλους αριθμούς. Αλλιώς για κάθε στόχο, θα πρέπει να κάνει χρήση των υπερπολύτιμων AGM-114. Αυτός αξίζει για να σταματήσουμε ένα άρμα Μ60Τ, αλλά σίγουρα δεν αξίζει να τον ξοδέψουμε για ένα τροχοφόρο Kipri.
ΑΠΟΨΗ: Ελληνικά AH-64A+, “κάντο όπως” το Ισραήλ, περιορισμένος εκσυγχρονισμός και SPIKE-NLOS
Βέβαια, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτεί κάποιος, είναι ότι είναι αδύνατον να χτυπηθεί με μεγάλα ποσοστά ευστοχίας ένας μικρός ιπτάμενος στόχος που κινείται με μικρή ταχύτητα. Άλλωστε η APKWS έχει πυροκροτητή κρούσης, δηλαδή πρέπει να χτυπήσει το στόχο για να εκραγεί η κεφαλή. Άρα, δεν είναι κάτι τόσο εύκολο. Κι όμως, εδώ η BAe Systems είδε τη μεγάλη εμπορική ευκαιρία. Και συνεργάστηκε με την L3Harris για να φτιάξουν έναν χαμηλού κόστους αλλά υψηλής αξιοπιστίας πυροσωλήνα προσέγγισης για τις APKWS. Έτσι, δεν χρειάζεται απευθείας χτύπημα στο UAV, αρκεί να πλησιάσει αρκετά η ρουκέτα και να εκραγεί κοντά του εξουδετερώνοντάς το.
Η BAE Systems το 2021 δοκίμασε την APKWS εναντίον ενός πολύ δύσκολου μικρού στόχου Class 2 Unmanned Aerial Systems (UAS) στο Πεδίο Βολής της Yuma Proving Grounds. Η ρουκέτα των 2.75” συνδύαζε την κλασική κεφαλή M151 και τον κινητήρα Mk66 με το κιτ κατεύθυνσης APKWS καθώς και το νέο πυροσωλήνα προσέγγισης με δυνατότητες counter-UAS (C-UAS). Ο νέος πυροσωλήνας μπορεί πολύ εύκολα να μπει στη θέση του σημερινού M423.
Σε αντίθεση με άλλους πυραύλους C-UAV, η APKWS δεν χρειάζεται να έχει “εγκλωβίσει” το στόχο πριν την εκτόξευση, ενώ η κατεύθυνσή της μπορεί να γίνει πανεύκολα από κάποιο σχετικά απλό ηλεκτρο-οπτικό με καταδείκτη laser. Δεν υπάρχει UAV με σύστημα προειδοποίησης laser σήμερα σε υπηρεσία. Ακόμη, η ίδια ρουκέτα, με το νέο πυροσωλήνα μπορεί να εξοπλίσει χωρίς μετατροπές και τα AH-64A/D Apache αλλά και τα OH-58D Kiowa, προσδίδοντάς τους και σημαντικές αντι-ελικοπτερικές δυνατότητες.
Τα ΗΑΕ αποκτούν κατευθυνόμενα όπλα και ΜΕΑ από τις ΗΠΑ, «έλεγχος τιμών»
Η καλύτερη λύση είναι όμως η διασπορά εκτοξευτών APKWS II σε εποχούμενους φορείς, μαζί με κάποιο ηλεκτρο-οπτικό σύστημα (ευτυχώς, έχουμε πολλές εταιρείες στην Ελλάδα που φτιάχνουν κορυφαία συστήματα, MILTECH, EFA Group, IDE etc). Θα μπορούσε να είναι είτε κάποιο εκσυγχρονισμένο M-113, ή, καλύτερα, κάποιο άλλο τροχοφόρο όχημα, είτε μετατροπή κάποιου Μ1117 ή ακόμη και κάποιο νέο (το “ΟΠΛΙΤΗΣ” της EODH είναι μια σοβαρή υποψηφιότητα).
Τα οχήματα αυτά, εκτός από ρόλο counter UAV θα μπορούν να παίζουν και το ρόλο αντιαρματικού οχήματος, καθώς η APKWS μπορεί να πλήξει και να καταστρέψει τα περισσότερα εχθρικά οχήματα. Επίσης, μπορεί να παίξει το ρόλο του μέσου παροχής πυρών υποστήριξης, με πυρ ακριβείας, την κατάλληλη στιγμή.
Κάποια στιγμή, δεν πρέπει να καινοτομεί μόνο η ΠΑ και το ΠΝ, πρέπει και ο Στρατός να περάσει στην αντεπίθεση, υιοθετώντας συστήματα που θα κάνουν τη διαφορά. Δεν χρειάζεται να είναι αυτά μόνο επιπέδου SPIKE NLOS, ας είναι και ταπεινές ρουκέτες. Αλλιώς, θα αναγκαζόμαστε να είμαστε ουραγοί των εξελίξεων.
