Ένα από τα πολλά νέα προϊόντα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας είναι και ο πυργίσκος κατευθυνόμενων βλημάτων Yalman που πρόσφατα ολοκληρώσε δοκιμές βολών. Χωρίς να ενσωματώνει κάποια καινοτομική τεχνολογία έχει ενδιαφέρον καθώς δείχνει πως οι «γείτονες» κάνουν την ολοκλήρωση των αμυντικών τους συστημάτων. Κατασκευάστρια είναι η Roketsan η οποία έχει αναπτύξει τόσο τους αντιαρματικούς πυραύλους UMTAS (με εμβέλεια έως 8 χιλιόμετρα ανάλογα την έκδοση, με κατεύθυνση είτε υπερύθρων είτε laser) όσο και τις κατευθυνόμενες ρουκέτες μέσω laser CIRIT (στο γνωστό πρότυπο διαμέτρου 70 χιλιοστών). Τα όπλα αυτά είναι «πασπαρτού» καθώς μπορεί να μεταφερθούν τόσο από επίγεια μέσα, π.χ. τα τεθωρακισμένα του τουρκικού Στρατού, αλλά και εναέρια, όπως από τα επιθετικά ελικόπτερα T-129 και τα μη επανδρωμένα Bayraktar, Akinci, Anka, αλλά και από ναυτικές πλατφόρμες.
Το λογικό λοιπόν βήμα για τη Roketsan ήταν να δημιουργήσει και μια «βάση» εκτόξευσης αυτών των όπλων, επίσης με ευρεία εφαρμογή, κάτι που υλοποιήθηκε στον πυργίσκο Yalman. Αυτός είναι σταθεροποιημένος σε 3 διαστάσεις, φέρει δύο βραχίονες εκατέρωθεν, όπου μπορούν να στερεωθούν είτε δυο ζεύγη UMTAS, είτε δύο κιβώτια εκτόξευσης CIRIT (με 4 ρουκέτες το καθένα) είτε μικτό φορτίο. Ο πυργίσκος έτσι γίνεται ένα μικρό σύστημα αντιαρματικής δράσης, ή υποστήριξης πεζικού, ή ναυτικής επίθεσης κ.λπ. Στα μελλοντικά σχέδια είναι η ενσωμάτωση στον ίδιο πυργίσκο και των αντιαεροπορικών πυραύλων Sungur, αλλά και πολυβόλου, οπότε αυξάνεται ακόμη περισσότερο το πλέγμα εφαρμογών του. Η χρήση του γίνεται τόσο εν κινήσει (έως 40 χιλιόμετρα την ώρα) ή σε στάση.
Τονίζουμε ξανά πως καινοτομία εδώ δεν υπάρχει, αλλά μια πρακτική λύση που επιτρέπει την χρήση των ίδιων όπλων για όλες τις ανάγκες. Ο Yalman έχει ήδη επιδειχθεί πάνω σε τεθωρακισμένα ερπυστριοφόρα του Τουρκικού Στρατού, αλλά τον έχουμε δει και στο μη επανδρωμένο σκάφος επιφανείας ULAQ, ενώ έχει δοκιμαστεί στις κορβέτες κλάσης Burak του Τουρκικού Ναυτικού. Ακόμη όπως φαίνεται, μπορεί να μπει και σε τροχοφόρα θωρακισμένα, σε ρυμουλκούμενα ή και να εγκατασταθεί αυτόνομα ως στατική μονάδα για άμυνα κρίσιμων εγκαταστάσεων. Συνεργαζόμενος βέβαια με κάθε ηλεκτροοπτικό σύστημα στοχοποίησης και κατεύθυνσης.
Κάπως έτσι μια σειρά όπλων που παράγονται από την ίδια εταιρία (ή από συνεργαζόμενες) σε τυπικές διαστάσεις και με κοινές υποδοχές στερέωσης, τροφοδοσίας, ελέγχου και πλέον με κοινό πυργίσκο εκτόξευσης, γίνονται διακλαδικό όπλο.
Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Γιατί μας προβληματίζει πως η Τουρκία όχι μόνο εξελίσσει ποικιλία δικών της όπλων, έστω μετρίων προδιαγραφών, αλλά κάνει και βήματα προς την πρακτική χρήση τους. Aποφεύγοντας τις μεγάλες παγίδες της πολυτυπίας, των υπερεξειδικευμένων συστημάτων, όπου κάθε κλάδος των Ενόπλων Δυνάμεων «ψωνίζει» κάτι παρεμφερές αλλά τελικά διαφορετικό, που υποτίθεται είναι το απόλυτα κατάλληλο για τις ανάγκες του, προς μεγάλη χαρά βέβαια των προμηθευτών.
