Από την έντυπη ΠΤΗΣΗ τεύχος 11, Απριλίου 2021
Η κλάση φρεγατών La Fayette, μια σχεδίαση των ναυπηγείων της DCNS (Direction des Constructions Navales, σήμερα Naval Group) στη Λοριάντ με χαρακτηριστικά χαμηλής παρατηρησιμότητας σε ευρύ φάσμα, τάραξε τα νερά όταν εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 90. Αποτελούσε το μεταψυχροπολεμικό όραμα του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού, το οποίο όμως ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, ακριβώς λόγω των περικοπών της περιόδου.
Κείμενο–φωτογραφίες: Henri-Pierre Grolleau. Επιπλέον στοιχεία «Πτήση»/Φαίδων Γ. Καραϊωσηφίδης
Για να κατανοήσει κάποιος το κλίμα μέσα στο οποίο σχεδιάστηκαν, κατασκευάστηκαν και τελικά εντάχθηκαν σε χρήση οι Φ/Γ κλάσης La Fayette, θα πρέπει να ανατρέξει στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80, λίγο πριν από τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και στα πρώτα χρόνια του 90, όταν οι ένοπλες δυνάμεις των περισσότερων χωρών-μελών του ΝΑΤΟ βρέθηκαν στις συμπληγάδες ραγδαίων και μεγάλων περικοπών των αμυντικών προϋπολογισμών, κατακόρυφων μειώσεων οροφών κύριων οπλικών συστημάτων και σαρωτικών αλλαγών δογμάτων και αναγκών των πρώτων μεταψυχροπολεμικών ετών.
Η Γαλλία με την ειδική «ημιανεξάρτητη» σχέση που διατήρησε με τη Συμμαχία όλη την προηγούμενη περίοδο δεν επηρεάστηκε με τον ίδιο τρόπο από τις ΝΑΤΟϊκές επιταγές και προτεραιότητες. Έτσι η θέση της και αυτή των ενόπλων της δυνάμεων ήταν εντελώς διαφορετική από άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών στην αντιμετώπιση και διαχείριση των διπλωματικοπολιτικών και γεωστρατηγικών αλλαγών.
Ειδικά για το Marine Nationale οι γαλλικές εθνικές προτεραιότητες διαμόρφωσαν στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ικανότητες ευρέως φάσματος, από αεροπλανοφόρα και πυρηνοκίνητα υποβρύχια διηπειρωτικών πυραύλων και κρούσης έως ισχυρές μονάδες επιφανείας και δυνατότητες αποβατικών επιχειρήσεων και προβολής ισχύος σε μεγάλες αποστάσεις. Η γαλλική ναυτική ισχύς εισήλθε έτσι στην πρώτη δεκαετία μετά τον Ψυχρό Πόλεμο με αρκετά ισορροπημένες δυνάμεις που ήταν ευκολότερο να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα σε σχέση με άλλα ευρωπαϊκά ναυτικά.
Η γαλλική φρεγάτα «Languedoc» στον Πειραιά για την 25η Μαρτίου
(Παράδειγμα στον αντίποδα του Marine Nationale αποτελεί το Βασιλικό Ναυτικό, το οποίο τις τρεις και περισσότερες προηγούμενες δεκαετίες είχε εστιάσει σχεδόν αποκλειστικά στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο στον Ατλαντικό και για τον λόγο αυτό έγινε σχεδόν «μονοδιάστατο».)
Παρ’ όλα αυτά, η γαλλική Λευκή Χάρτα για την Άμυνα του 1994, την οποία υλοποίησε η κυβέρνηση Σιράκ, περιλάμβανε υποχρεωτικά σημαντικές αποσύρσεις μεγάλων μονάδων και περικοπές προγραμμάτων. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονταν η διακοπή εργασιών σχεδόν για πέντε χρόνια (1991-1995) της ναυπήγησης του αεροπλανοφόρου Charles de Gaulle, η ακύρωση της παραγγελίας των δυο τελευταίων SSN κλάσης Rubis και η συρρίκνωση της κλάσης La Fayette, όπως θα δούμε παρακάτω.
Fregate Legere Furtive
Οι καταβολές της FL-3000 (Fregate Legere de 3.000 tonnes, Ελαφρά Φρεγάτα των 3.000 τόνων) ή FLF (Fregate Legere Furtive, Ελαφρά Στελθ Φρεγάτα) πηγαίνουν πίσω στη δεκαετία του 80, όταν το Γαλλικό Ναυτικό διενεργούσε μελέτες για πλοία μεγέθους φρεγάτας προσαρμοσμένα όχι πλέον σε ψυχροπολεμικές ανάγκες, αλλά απαιτήσεις συρράξεων χαμηλής έντασης και αποστολών επιτήρησης ή υποστήριξης ειρηνευτικών επιχειρήσεων/παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας.
Οι νέες σχεδιάσεις επρόκειτο να αντικαταστήσουν τις ελαφρές κορβέτες κλάσης D’Estienne d’Orves τύπου A69 Avisos, οι οποίες αρχικά είχαν ανθυποβρυχιακά καθήκοντα σε παράκτιο περιβάλλον, αλλά σταδιακά μετέπεσαν σε ρόλο μεγάλων περιπολικών, αν και ο περιορισμένος εξοπλισμός και οπλισμός τους δεν άφηνε περιθώρια για να υπηρετήσουν πολλαπλούς ρόλους. Αυτός ήταν και ο στόχος που οριοθέτησε τις απαιτήσεις του Γαλλικού Ναυτικού, δηλαδή η δημιουργία κλάσεων που θα μπορούσαν να υπηρετήσουν γενικά καθήκοντα με κόστος χαμηλότερων των μονάδων μάχης πρώτης γραμμής, η ισχύς και η δυνατότητα των οποίων όμως δεν ήταν απαραίτητη σε πολλά σενάρια της μεταψυχροπολεμικής πραγματικότητας.
Οι γαλλικές αυτές ανάγκες δεν ήταν μοναδικές ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες. H Ιταλία, για παράδειγμα, προχώρησε μέσα στη δεκαετία του 80 στην εξέλιξη δύο τύπων κορβετών για την ικανοποίηση αντίστοιχων αναγκών του Marina Militare: την καλύτερα εξοπλισμένη και οπλισμένη κλάση Minerva των 1.500 τόνων με 8 πλοία και την απλούστερη σε εξοπλισμό και οπλισμό (αν και έφερε ελικοδρόμιο και υπόστεγο) κλάση Cassiopea, η οποία επρόκειτο και αυτή να αριθμεί 8 πλοία, αλλά περικόπηκε αργότερα σε τέσσερα. [Σήμερα η κλάση Minerva έχει αποσυρθεί από την ιταλική υπηρεσία, αν και τέσσερις μονάδες πουλήθηκαν και υπηρετούν με το Ναυτικό του Μπαγκλαντές. Τα πλοία της κλάσης Cassiopea αντικαθίστανται από τα πολύ μεγάλα περιπολικά πλοία πολλαπλών ρόλων κλάσης Thaon di Revel class (γνωστά και ως PPA: Pattugliatore Polivalente d’Altura).]
Το Γαλλικό Ναυτικό με την εμπειρία που είχε ήδη από τα A69 Avisos και τις αυξημένες ανάγκες που δεν περιορίζονταν μόνο σε παράκτιο ή μεσογειακό περιβάλλον κοντά στο μητροπολιτικό έδαφος, αλλά επεκτείνονταν και σε επιχειρήσεις πέριξ υπερπόντιων κτήσεων στην Καραϊβική, την Πολυνησία και τη Νέα Καληδονία, χρειαζόταν μεγαλύτερα πλοία, σε μέγεθος μεγάλης κορβέτας ή ελαφράς φρεγάτας. To εκτόπισμα προσδιορίστηκε στους 2.500-3.000 τόνους και η πρώτη σχεδίαση που υιοθετήθηκε με όλες τις παραπάνω προδιαγραφές ήταν η κλάση Floreal.
Εκτόπιζε 2.950 τόνους με πλήρες φορτίο, είχε μέγιστη ταχύτητα 20 κόμβων, περιορισμένο πλήρωμα 90 ατόμων και μπορούσε να φιλοξενήσει για μεγάλα χρονικά διαστήματα 24 πεζοναύτες. Ο οπλισμός, εκτός του κυρίως και δευτερευόντων πυροβόλων, περιλάμβανε δύο Exocet ΜΜ30 (αργότερα αφαιρέθηκαν) και ελικοδρόμιο/υπόστεγο για τη φιλοξενία ενός Ε/Π Panther. Ναυπηγήθηκαν έξι μονάδες για το Γαλλικό Ναυτικό την περίοδο 1990-1993, οι οποίες υπηρετούν ακόμη με προοπτική αντικατάστασης από μεγάλα περιπολικά και δυο για το Βασιλικό Ναυτικό του Μαρόκου.
Για περισσότερο απαιτητικά καθήκοντα σε περιβάλλοντα με αυξημένες απειλές επιδιώχθηκε μια καλύτερα εξοπλισμένη και οπλισμένη σχεδίαση μεγέθους φρεγάτας, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ένα ευρύ φάσμα αποστολών. Η οριοθέτηση των προδιαγραφών του πλοίου βασίστηκε σε πρότερη εμπειρία, αλλά έκανε και αρκετά βήματα περαιτέρω προς την κατεύθυνση δημιουργίας μιας πλατφόρμας που θα γεφύρωνε δυο κόσμους: θα εξυπηρετούσε ανάγκες ρουτίνας με οικονομικό τρόπο, όπως η προστασία των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών που είχαν αρχίσει να αναδύονται αποδεσμεύοντας κύριες μονάδες για τα πρωτεύοντα καθήκοντά τους, ενώ παράλληλα θα διατηρούσε δυνατότητα να επιχειρεί με τις τελευταίες ως συνιστώσα ομάδων μάχης ή συνεπικουρώντας σε άλλα καθήκοντα όπως η συλλογή πληροφοριών.
Η Γαλλία θα μπορούσε να πουλήσει στην Ελλάδα δύο φρεγάτες La Fayette, σύμφωνα με τη “La Tribune”
Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο και θα μπορούσε να καταλήξει σε αποτυχία με ένα πλοίο που θα προσπαθούσε να κάνει τα πάντα και… τίποτε. Το ρίσκο αυξήθηκε ακόμη περισσότερο μετά την απόφαση η σχεδίαση να ενσωματώσει καινοτόμες τεχνολογίες «Furtivite», (στελθ) τις οποίες η (τότε) DCN είχε εξελίξει τη δεκαετία του 80. Θα χρειάζονταν όμως…
Η ενδιαφέρουσα συνέχεια του άρθρο στο navaldefence.gr
παρτε warrior ρεεεεεε
Όχι τανκς, όχι ifv, όχι F-35, τα Type 45 είναι για τα μπάζα και η αμυντική τους βιομηχανία πάει από το κακό στο χειρότερο. Στον επόμενο πόλεμο το UK θα πολεμήσει με ξύλα και ρόπαλα (άντε και καμία σφεντόνα, αν το επιτρέψουν τα οικονομικά του).
ΥΓ: μην ξεχνάμε και ότι το ποσοστό των πολιτών της Μεγάλης Βρετανίας που δεν θέλουν η χώρα τους να έχει πυρηνικά συνεχώς αυξάνεται. Να βεβαιωθούνε πως θα μείνουνε άοπλοι δηλαδή.
Αναδίπλωση και οικονομία λόγω ύφεσης, ή δυσαρεστημένος πελάτης?
Το brexit τους εχει βγει πολυ ξυνο. Την ιδια στιγμη που βρισκομαστε ηδη σε arms race το Λονδίνο κοιτά να μειώσει οροφες.
Λογικό, θα το αξιολογούσα, να κόβονται κεφάλαια από το πέμπτης γενιάς μαχητικό και να πηγαίνουν στο έκτης. Έτσι έρχεται η ανάπτυξη νέων, πρωτότυπων λειτουργιών και όχι πεπερασμένων. Τα αεροπλανοφόρα (αν μπορεί κανείς να τα χαρακτηρίσει έτσι, διαλέγοντας την Β’ έκδοση του F-35 και όχι την C’ για οικονομία, εγώ κατά βάση ελικοπτεροφόρα τα θεωρώ όπως τα America class που προσαπογειώνουν και αυτά με την σειρά τους F-35B) παραμένουν ικανοποιημένα και η μόνη διαφορά που αντιλαμβάνομαι είναι ότι δε θα έρθουν ποτέ τα F-35A και θα παραμείνουν οι γήινες βάσεις τους με τα Typhoon την ώρα που η Ελλάδα μας πετάει με τα τρίτης γενιάς F-4 και με Mirage 2000. Ελπίζω τουλάχιστον να έρθουν άμεσα τα Rafale, σε τουλάχιστον F3 έκδοση και ας είναι και μόνο 18+18 και με μεταχειρισμένα μέσα στο όλο πακέτο.
Παρόμοιες μ… εξυπνάδες έκαναν και πριν τον Β’ΠΠ και μετά τραβούσαν τα μαλλιά τους.
Με τα προβλήματα που προκάλεσε ο κορονοϊος και την καταστροφή του Brexit να έρχεται προσπαθούν να γλυτώσουν χρήματα από όπου μπορούν. Αν τώρα συνυπολογίσουμε και τις μετεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης για θηριώδεις επενδύσεις στην Βόρεια Αγγλία (Manchester High Speed Link κλπ) είναι φανερό ότι λεφτά δεν υπάρχουν.
Η νέα Global Britain όπως αρέσκεται να λέει ο Πρωθυπουργός αν συνεχίσει έτσι θα το κλείσει το μαγαζί μου φαίνεται.
Με κορονοϊό, brexit και 142 Typhoon , εκ των οποίων τα 105+ tranche 2/3A λογικό μου φαίνεται για την περικοπή στο ήμισυ των 138 F-35 των RAF/RN . Τώρα για τα άρματα/ΤΘ μάλλον θα το μετανιώσουν, τόσο άσχημα είναι τα πράγματα ?
Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι, ένας ένας την κάνει σιγά σιγά από το F35 και προσπαθεί να μειώσει τους αριθμούς που υποχρεούται να αγοράσει, λόγω συμμετοχής στο πρόγραμα ανάπτυξης.
Αρχίσαμε από την Τουρκία, προχωρήσαμε στην Βρετανία, σε λίγο μην εκπλαγείτε αν ακούσετε για την Ολανδία και το Βέλγιο.
Μόνο το Ισραήλ έμεινε πιστό (γιατί του δώσαν το δικαίωμα αλλαγής των ηλεκτρονικών), και η Ιαπωνία γιατί τους δώσαν σημαντικό μέρος της τεχνολογίας του F22 για το νέο τους μαχητικό.
Βέβαια ξιπασμένοι, αρχοντοχωριάτες θα υπάρχουν πάντα, σαν και του λόγου μας, να ξεφω ρτωθούν κάποια κομμάτια του F35. (Το ότι απεδείχθει ότι το ρανταρ του PAK-FA και των S500 ανιχνεύουν το F35 στα 200 χιλιόμετρα ακόμα να το χωνέψει η LM)
Όσο για τα υπόλοιπα, εφόσον η Βρετανία αποφάσισε να φύγει από την Ευρώπη όπου ο κάθε “οπλαρχηγός” έχει το δικό του μπαιράκι, και αποφάσισε να πάει υπό την σκέπη των ΗΠΑ, καλά κάνει. Μειώνει τον οργανικό στρατό από 150.000 (ίσο με αυτό της Ελλάδος btw) σε ύψος 95.000. Αλλαγή που ήταν γνωστή εδώ και κάποια χρόνια και το γνωρίζαν όλοι μετά την ανακοίνωση του force 2020 και την αλλαγή της στρατηγικής βίβλου το 2015.
Τους βγηκε ξινο(προς ωρας) το Brexit!!!!!Ηρθε και η πανδημία του Ιου και κλαίνε στην Ιγγλετερα!!!!
Sic transit gloria mundi.
Καλά κάνουν οι Άγγλοι και ακυρώνουν την παραγγελιά, άντε μπας και πέσουν και οι τιμές των F -35 τελικά και μπορέσουμε να…πάρουμε και μεις οι υπόλοιποι στις εκπτώσεις τίποτα!