Όσοι από τους φίλους μας έχουν υπηρετήσει σε νησιωτική μονάδα, μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες δραστηριότητες, ήταν, και παραμένουν, οι βολές. ΟΙ ΒΟΛΕΣ, δεν μιλάμε για τις απλές καθημερινές δραστηριότητες, και τις όποιες βολές ελαφρών όπλων. Αλλά αυτές οι βολές, που συγκεντρώνονται οι μονάδες του νησιού, σε κάποιο σημείο, και ρίχνουν. Όταν λέμε ρίχνουν, εννοούμε ΡΙΧΝΟΥΝ. H αλήθεια είναι πως οι βολές ονομάζονται αντιαβακικές, και είναι αρκούντως εντυπωσιακές. Και πως να μην είναι, όταν οι σωλήνες των 155 του Πυροβολικού, μαζί με αυτούς των 203 χιλιοστών, τα RM70, αλλά και τους όλμους του Πεζικού, καθώς και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις (πχ Zu-23-2 είτε συρόμενα είτε σε BMP-1), ρίχνουν και ρίχνουν και ρίχνουν… Φυσικά, οι ασκήσεις στο τέλος είναι πάντα επιτυχείς. Ακόμη κι αν αποβιβαζόταν η Δύναμη της D-Day με τον Αϊζενχάουερ και τον Μοντγκόμερυ, πάλι θα τους κάναμε κομμάτια…
Ισραηλινά UAV αυτοκτονίας HAROP, ΑΣΔΕΝ στην αντεπίθεση, σε ανυπεράσπιστα μικρασιατικά παράλια
Ναι, είναι αλήθεια πως οι Τούρκοι διατηρούν έναν τεράστιο αποβατικό στόλο. Τώρα, ο λόγος που τον διατηρούν μας είναι άγνωστος. Όλοι ξέρουν πως το να γεμίσουν τα σκάφη αυτά, και να τα αποστείλουν απέναντι στα νησιά μας, πέραν του ότι θα το μάθουν μέχρι και οι αργόσχολοι στο Άλφα του Κενταύρου, θα είναι μια αυτοκτονία επιπέδου Α’ ΠΠ. Η Καλλίπολη θα είναι μια απλή άσκηση μπροστά σε αυτό που θα γίνει στα ελληνικά νησιά. Ποιος από τους φίλους μας, θεωρούν πως οι Τούρκοι μπορούν να αντέξουν τις απώλειες μιας απόβασης επιπέδου D-Day ή Ειρηνικού; Άντε και ας υποθέσουμε πως την αναθέτουν στους Σύριους proxies, πρώην τζιχαντιστές, ποιος θα μπει σε ένα αποβατικό με ταχύτητα 10-15 κόμβων, να διασχίσει τα 10-20 μίλια; ίσως πριν 30 χρόνια, σήμερα δεν υπάρχει περίπτωση.
Φυσικά οι μονάδες του νησιού δεν θα είναι εκεί μόνο για σταματήσουν μια απόβαση, αλλά και για ανακαταλάβουν ένα τμήμα νησιού, να καταστρέψουν ένα προγεφύρωμα. ουν Άλλωστε οι Τούρκοι δεν θα έρθουν με αποβατικά, αλλά με ελικόπτερα και ταχύπλοα. Αυτός είναι και ο λόγος που χρειάζονται ικανή ισχύ πυρός. Ποιος θα την δώσει αυτή την ισχύ; προφανώς το Πυροβολικό, που στα νησιά έχει στη διάθεσή του και τα… M-110A2 των 203 χιλιοστών! Σε ένα “στενό” πεδίο δραστηριοποίησης, η ΑΣΔΕΝ έχει στη διάθεσή της πυροβόλο των 8 ιντσών. Σε ένα κορεσμένο περιβάλλον, με δυο αεροπορίες ψηλά να πολεμούν για την υπεροχή, με επιθετικά ελικόπτερα, με UCAV, με Loitering Munitions, ο ΕΣ θα έχει αυτοκινούμενα πυροβόλα των 8 ιντσών. Το λέμε αρκετές φορές, για να γίνει… κατανοητό.
Jian Xiang: Η απάντηση της Ταϊβάν στους κινεζικούς S-300/400
Η αλήθεια είναι πως τα Στελέχη του ΕΣ με τα Μ-110Α2 έχουν κάνει διάφορα “θαύματα”. Έχουν όντως τιθασεύσει το “τέρας” των 30 τόνων, και κάνουν ότι μπορούν. Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές, τι ελπίδες έχει ένα τέτοιο όπλο σε ένα πεδίο μάχης; Όπως είδαμε από το πεδίο της μάχης στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, οι μονάδες πυροβολικού είναι Νο1 στόχος. Οι Τούρκοι και οι Αζέροι επικέντρωσαν τις προσπάθειές τους στο πυροβολικό. Άλλωστε, με πυροβολικό οι Αρμένιοι σταμάτησαν τις όποιες προσπάθειες επέλασης των Αζέρων, κατά κύριο λόγο. Κι εκεί μιλάγαμε κυρίως για ρυμουλκούμενες μονάδες των 122 χιλιοστών, τι μας κάνει να πιστεύουμε πως θα καταφέρουμε να κάνουμε shoot and scoot με τους τεράστιους σωλήνες των 203 χιλιοστών και των 30 τόνων; Κάπου εδώ να πούμε πως η ομοχειρία των Μ-110Α2 είναι 13 άτομα, χωρίς να υπολογίσουμε και τις ανάγκες για τη μεταφορά των πυρομαχικών.
Ποιος είναι ο λόγος που ο ΕΣ έχει διαθέσει τα πυροβόλα M-110A2 στην ΑΣΔΕΝ; Η μεγάλη ισχύ πυρός του, και η έλλειψη άλλων αυτοκινούμενων πυροβόλων. Θεωρούμε πως αν είχε άλλα πυροβόλα διαθέσιμα, δεν θα έστελνε ποτέ στα Μ-110Α2. Δεν θα πούμε περισσότερα, νομίζουμε πως όλοι αντιλαμβανόμαστε πως η επιχειρησιακή χρησιμότητα και η επιβιωσιμότητα των Μ-110Α2 είναι τόσο μικρή που δεν δικαιολογούν -πλέον- τη διάθεση ανθρωπίνων πόρων για την στελέχωσή τους. Συνεπώς, είτε τα έχουμε είτε δεν θα έχουμε, ελάχιστα θα καταφέρουν να προσφέρουν σε μια ενδεχόμενη σύρραξη.
Ο Ελληνικός Στρατός εδώ και πάρα πολλά χρόνια γνωρίζει το πρόβλημα, απλά είναι αναγκασμένος να πολεμήσει με τα όποια μέσα έχει στη διάθεσή του. Τα στελέχη του Πυροβολικού έχουν κάνει την ανάγκη φιλοτιμία, και όπως είπαμε και παραπάνω έχουν βρει διάφορους τρόπους χρήσης των τεραστίων σωλήνων. Όπως ισχύει και στο ΠΝ, ο ΕΣ, “αυτά έχει, με αυτά θα πολεμήσει”. Πριν όμως περίπου 25 χρόνια, οι Μονάδες που διαθέτουν Μ-110Α2, ενισχύθηκαν με ρουκετοβόλα RM-70. Τα τσεχοσλοβακικά ρουκετοβόλα, μια παραλλαγή των ρωσικών ΒΜ-21, απολαμβάνουν μεγάλη εκτίμηση ανάμεσα στα στελέχη του Πυροβολικού, καθώς είναι ευκίνητα, με μεγάλη ισχύ πυρός, ενώ έχουν και ικανοποιητική ακρίβεια ακόμη και με τις απλές ρουκέτες. Ακόμη κι ένα μόνο σύστημα μπορεί να ισοπεδώσει ένα προγεφύρωμα ή να σταματήσει μια προσπάθεια απόβασης. Ή καλύτερα, μπορούσε “κάποτε”.
Στο μυαλό θα έχουμε πρόσφατες εικόνες από αζέρικες φάλαγγες τεθωρακισμένων που πλήττονται από πυρά πυροβολικού, με τα τελευταία να προκαλούν μεγάλες απώλειες. Αυτός είναι και ο λόγος που ο βασικός στόχος των τουρκικών Bayraktar, μετά τα OSA-AKM, ήταν τα BM-21 Grad των Αρμενίων. Οι εκτοξεύσεις γίνονταν αντιληπτές πολύ εύκολα, τα ΤΒ2 έσπευδαν στην περιοχή, και τα ίδια που έκαναν το εντοπισμό, ή άλλα που ακολουθούσαν, κατάστρεφαν τα ΒΜ-21. Έχουν καταγραφεί μεγάλες απώλειες ΒΜ-21, αλλά πριν συνεχίσουμε, θα πρέπει να πούμε και για τις φτωχές τακτικές που ακολούθησαν οι Αρμένιοι.
Το θέμα όμως είναι πως οι ΑΔΤΕ στα μεγάλα νησιά, χρειάζονται ισχύ πυρός, σε μεγάλη απόσταση. Ένα λεπτό, γιατί χρειάζονται ισχύ πυρός; εννοούμε, για να είμαστε πιο σαφείς, χρειάζονται μαζική ισχύ πυρός; ποιος είναι ο λόγος; πιστεύουμε πως θα ξαναπολεμήσουμε την Εισβολή στην Κύπρο; όταν οι δυνάμεις εισβολής των Τούρκων, ήταν όλες μαζεμένες σε μια παραλία, και μια δυο ομοβροντίες θα ήταν ικανές να “τελειώσουν” την απόβαση. Δεν θα επαναληφθεί όμως αυτό το σκηνικό. Το ξέρουμε κι εμείς, το ξέρουν και οι Τούρκοι.
Οι σύγχρονες συγκρούσεις δεν είναι καν πλέον όπως έγινε στη Desert Storm μόλις πριν από 30 χρόνια. Την εποχή των Small Diameter Bombs, δεν μπορούμε να ρίχνουμε βλήματα των 8 ιντσών. Θέλουμε κρούση ακριβείας, που θα βγάλει εκτός τα οπλικά συστήματα του αντιπάλου. Θα θυμίσουμε την Γέφυρα Paul Doomer. Πόσες μαζικές επιθέσεις χρειάστηκαν από F-105F, και τελικά η δουλειά έγινε από μερικές βόμβες κατευθυνόμενες με laser. Δεν θέλει πάντα σφυρί ή τσεκούρι, θέλει νυστέρι. Λογικό είναι και ο Στρατός να περάσει στα πλήγματα ακριβείας, που θα βγάλει εκτός τα assets του αντιπάλου σε μια περιοχή. Τι έχει ο ΕΣ στα νησιά προκειμένου να βγάλει εκτός τα assets των Τούρκων;
Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να ξεκινήσουμε από οικονομία δυνάμεων, ανθρωπίνων πόρων. Δεν θα πούμε ούτε πόσα, ούτε που ο ΕΣ έχει Μ-110Α2, αλλά είτε με στελέχη είτε με επίστρατους, θα πρέπει να διαθέσει περίπου 50 άντρες για καθένα από τα πυροβόλα. Αξίζει; επίσης, αξίζει η περαιτέρω επένδυση στα ρουκετοβόλα RM-70; Η πρότασή μας είναι ακριβώς, αυτή, η αντικατάσταση των Μ-110Α2, με πλήρη απόσυρση του τύπου, και των μισών περίπου ρουκετοβόλων RM-70 με όπλα που ονομάζουμε πολλαπλασιαστές ισχύος, που πράγματι θα πολλαπλασιάσουν την ισχύ των ΑΔΤΕ στα νησιά. Ναι, μιλάμε για πυραύλους SPIKE NLOS αλλά και loitering munitions HAROP.
Την αξία των SPIKE NLOS την έχουμε αναλύσει και μάλιστα πολλές φορές. Το όπλο, μπορεί να κάνει κρούση σε αποστάσεις πολύ μεγαλύτερες από αυτές που φτάνουν τα Μ-110Α2 αλλά και οι ρουκέτες του RM-70. Μπορεί κάποιοι να θεωρούν πως θα δούμε σκηνές “Στρατιώτης Ryan”, με τα ελληνικά βλήματα και τις ρουκέτες να βρέχουν και ενίοτε να καταστρέφουν τα τουρκικά αποβατικά. Ακόμη κι έτσι να γίνει, θεωρεί κάποιος πως δεν μπορεί να βυθίσει ένα ΑΒΑΚ ένας SPIKE NLOS; Πρέπει να ρίχνουν κανά δυο πυροβολαρχίες για να το καταφέρουμε; και τι ελπίδες έχουν να βάλουν, και για πόση ώρα, δυο πυροβολαρχίες, πριν εντοπιστούν και καταστραφούν από τους Τούρκους; ενώ τι ελπίδα έχουν οι Τούρκοι να εντοπίσουν ένα όχημα 4Χ4 με τους SPIKE NLOS; Ποιο εύκολα θα βρουν βελόνα στα άχυρα. Ενώ μια πυροβολαρχία με σωλήνες των 8 ιντσών, πόσα σημεία έχει για τάξη πάνω σε ένα νησί;
To θέμα είναι πως οι SPIKE NLOS μπορούν να χτυπήσουν και στόχους που είναι αδύνατο να χτυπήσει το Πυροβολικό με τα υπάρχοντα μέσα. Ταχύπλοα που θα μεταφέρουν ειδικές δυνάμεις, είναι ουσιαστικά απρόσβλητα από τα κλασικά μέσα, ενώ ένας SPIKE NLOS μπορεί πολύ εύκολα να τα βυθίσει (μαζί με την ομάδα που μεταφέρει). Το ίδιο μπορεί να κάνει με ελικόπτερο σε αιώρηση κοκ. Οι SPIKE NLOS μπορούν να διανύσουν και τα 32 χιλιόμετρα που θα χωρίζουν τις τουρκικές πυροβολαρχίες στην τουρκική ακτή, καταστρέφοντάς τες με χειρουργικά χτυπήματα. Θεωρεί κανείς πως 4-5 οχήματα 4Χ4 με SPIKE NLOS δεν θα κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από όση θα κάνουν 6 ή 8 σωλήνες των 8 ιντσών πριν οι τελευταίες σιγίσουν; Είναι κρίσιμη ερώτηση, γιατί αν κάποιοι θεωρούν πως δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τα Μ-110Α2, τότε έχουμε θέμα.
Η ΑΣΔΕΝ όμως χρειάζεται και περισσότερη δυνατότητα αυτόνομης στρατηγικής κρούσης. Πιθανότατα να αποκτήσει αυτή τη δυνατότητα με το συνδυασμό MLRS/ATACMS BlockI, αλλά όλοι μας γνωρίζουμε πως οι εκτοξευτές είναι ελάχιστοι για να καλύψουν και Έβρο και Νησιά. Αντίθετα, η ΑΣΔΕΝ θα έχει να αντιμετωπίσει εχθρικές πυροβολαρχίες με πυροβόλα αλλά ΚΑΙ ρουκετοβόλα, πολύ ανώτερα σε δυνατότητες από τα RM-70. Επίσης, οι Yildirim/BORA θα χτυπήσουν υποδομές από την πρώτη στιγμή, ενώ μεγάλος αριθμός τους θα περιμένει να χτυπήσει στόχους ευκαιρίας που θα δείχνουν τα UAV. Εκεί χρειαζόμαστε την κατάλληλη απάντηση, που θα μπορεί να βγάλει εκτός μάχης κέντρα διοίκησης, ρουκετοβόλα, αλλά και εκτοξευτές πυραύλων Yildirim.
Ισραηλινός πύραυλος SPIKE NLOS, Game Changer για το Αιγαίο και τον Έβρο
Μιλάμε για τα Περιφερόμενα Πυρομαχικά (Loitering Munitions), τα οποία στον πρόσφατο πόλεμο του Ναγκόρνο Καραμπάχ διέπρεψαν με την λάθος πλευράς. Τα Harop προκάλεσαν μεγάλες απώλειες στους Αρμένιους, βγάζοντας εκτός μάχης σημαντικά assets τους, και κυρίως τους S-300, TOR-M1, SA-8B. Εδώ πλέον δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να κρατάμε κλειστά τα μάτια. Χρειαζόμαστε το ίδιο σύστημα, και μάλιστα σε μεγάλους αριθμούς. Δεν γίνεται να συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μας, κι εμείς να είμαστε “χαρούμενοι” με τις “αντιαβακικές βολές”. Ούτε να σπαταλάμε ανθρώπινους πόρους σε συστήματα που έχουν αξία μόνο σε μουσεία. Τι προτείνουμε; Ισραήλ και πάλι, αλλά βέβαια υπάρχουν και άλλες εταιρείες στον κόσμο που μπορούν να προσφέρουν αντίστοιχες λύσεις. Ας μην παρεξηγηθούμε, προτείνουμε Ισραήλ γιατί είναι Battle Proven λύσεις. Φυσικά ο ΕΣ ξέρει καλύτερα από εμάς.
Η ΙΑΙ έχει μια εξαιρετική σειρά περιφερόμενων πυρομαχικών. Είτε το Harop, που μπορεί να πετά για 9 ώρες, και σε απόσταση 200 (!) χιλιομέτρων, είτε το πιο “τακτικό” Mini Harpy, που μπορεί να φτάνει σε απόσταση 100 (!) χιλιομέτρων. Έτσι η ΑΣΔΕΝ θα μπορεί, μόνη της, πριν χρειαστεί να ζητήσει υποστήριξη από το ΓΕΕΘΑ, να πλήξει στόχους που την απειλούν. Και δεν μιλάμε μόνο για ραντάρ, ρουκετοβόλα, εκτοξευτές βαλλιστικών πυραύλων. Μιλάμε και για κέντρα διοίκησης και ελέγχου των UAV Bayraktar, που υποχρεωτικά θα πρέπει να είναι κοντά στα νησιά. Τα κέντρα αυτά δεν μπορούν να μείνουν κρυμμένα για πάντα. Έτσι, δεν θα χρειάζεται η κατάρριψη των UAV, αλλά η από τη ρίζα εξόντωσή τους. Γίνεται μάλλον κατανοητό το σημερινό μας concept.
Ταυτόχρονα, η ΑΣΔΕΝ θα μπορεί να συμμετέχει στις αποστολές της ΠΑ, χτυπώντας κινητούς σταθμούς ραντάρ και συστήματα αεράμυνας, λίγο πριν περάσουν τα μαχητικά μας, ανοίγοντας δρόμο και μειώνοντας τις απώλειες της ΠΑ. Αυτό που θέλουμε να πούμε, είναι πως, στρατιωτικά μιλώντας, η ύπαρξη των ελληνικών νησιών τόσο κοντά στην εχθρική ενδοχώρα, δεν είναι πια μειονέκτημα. Αλλά ένα τεράστιο τακτικό και στρατηγικό πλεονέκτημα. Το θέμα όμως είναι να ξεκολλήσουμε όχι μόνο από εποχές Βιετνάμ, αλλά ακόμη και από εποχές Desert Storm και Πρώτου Πολέμου του Κόλπου. Είναι η στιγμή που ο ΕΣ πρέπει να εξοπλιστεί σωστά και ΣΟΦΑ, και να συμβαδίσει με την εποχή του.
