H USAF δοκιμάζει ήδη απόρρητο μαχητικό 6ης γενιάς;

Η είδηση που έσκασε σαν βόμβα και κάνει τον γύρο του Διαδικτύου φέρει την αμερικανική Αεροπορία να κατασκεύασε και να έχει δοκιμάσει εν πτήσει το πρωτότυπο ενός μυστηριώδους μαχητικού 6^ης γενιάς. Την ύπαρξη του νέου αεροσκάφους αποκάλυψε ο Γουίλ Ρόπερ, αρμόδιος για θέματα Προμηθειών, Τεχνολογίας και Εφοδιασμού της Αεροπορίας, κατά την διάρκεια τoυ virtual συνεδρίου Air, Space and Cyber Conference της Air Force Association.
Το αινιγματικό μαχητικό αποτελεί μέρος του προγράμματος Next Generation Air Dominance (NGAD) το οποίο σύμφωνα με τον Ρόπερ σχεδιάζει, κατασκευάζει και δοκιμάζει στον ψηφιακό κόσμο πράγματα που θα κόστιζαν χρόνο και χρήμα μέχρι να αποδώσουν αποτελέσματα στον πραγματικό κόσμο. Το νέο, πλήρους κλίμακας, αεροσκάφος έχει ήδη πετάξει και μάλιστα στην πορεία έχει σπάσει πολλά ρεκόρ, είπε χαρακτηριστικά. Ωστόσο απέφυγε να προβεί σε λεπτομέρειες για το τζετ το οποίο εικάζεται ότι είναι το πρώτο τακτικό μαχητικό 6^ης γενιάς μετά τα 5^ης γενιάς F-22 και F-35.
Αναλυτές δεν κρύβουν την έκπληξή τους για την εν λόγω εξέλιξη. Η τελευταία πτήση πρωτοτύπου μαχητικού ήταν πριν μια εικοσαετία, κατά την διάρκεια της «μάχης» για το συμβόλαιο του Joint Strike Fighter, και το roll-out και η παρθενική πτήση ενός νέου demonstrator δεν αναμενόταν τόσο γρήγορα. Προφανώς τα πράγματα έχουν αλλάξει.
«Είμαστε έτοιμοι να κατασκευάσουμε το αεροσκάφος της επόμενης γενιάς κατά τρόπο που δεν έχει γίνει ποτέ πριν» δηλώνει ο Γουίλ Ρόπερ. Παραμένει άγνωστο πόσα πρωτότυπα έχουν πετάξει και πότε ή ποιά εταιρία τα κατασκεύασε. Επίσης μυστήριο παραμένει η σχεδίαση, το είδος της αποστολής του, αν είναι επανδρωμένο ή μη καθώς και αν πετά με πολυηχητικές ταχύτητες ή έχει χαρακτηριστικά stealth.
Αυτά δεν έχουν και τόση σημασία, υποστήριξε. Το σημαντικό, τόνισε, είναι ότι σε διάστημα μόλις ενός έτους μετά την μελέτη της Αεροπορίας για εναλλακτικές λύσεις, η USAF απέδειξε ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει προηγμένες τεχνολογίες αιχμής για να κατασκευάσει και να δοκιμάσει εικονικά το επόμενο μαχητικό της και κατόπιν να προχωρήσει στην κατασκευή πρωτοτύπου δοκιμάζοντάς το στον αέρα με εξοπλισμό αποστολής.
Η αποκάλυψη της ύπαρξης ενός ιπτάμενου πρωτοτύπου δεν θα μπορούσε να είχε έλθει σε καλύτερη στιγμή για να κερδίσει η Αεροπορία την χρηματοδότηση που χρειάζεται από το Κογκρέσο εν μέσω οικονομικής κρίσης και περικοπών στον προϋπολογισμό της. Η πτήση ενός πρωτοτύπου ήταν το… εύκολο μέρος.

Το δύσκολο για την USAF είναι να αποφασίσει αν θα επιλέξει μια ριζοσπαστική μέθοδο προμήθειάς του, έξω από τα ειωθότα. Το σημείο καμπής για την Αεροπορία είναι όταν η ηλικία ενός αεροσκάφους φθάνει την δεκαπενταετία, με το κόστος συντήρησης να αρχίζει να μεγαλώνει αυξανόμενο κατά 3-7% ανά έτος, σημείωνε ο Ρόπερ σε μελέτη με τίτλο «Η Νέα Πραγματικότητα των Ψηφιακών Προμηθειών».
Κι αν η Αεροπορία αντί να δαπανά σημαντικές πιστώσεις για την διατήρηση παλαιών αεροσκαφών για 30 χρόνια ή και περισσότερο, όπως είναι ο κανόνας σήμερα, χρησιμοποιούσε τα χρήματα αυτά για την παραγωγή νέων; Το μοντέλο ‘Digital Century Series’ που προτείνει ο Ρόπερ θέτει ως βάση ότι οι προηγμένες κατασκευαστικές τεχνικές και μέθοδοι ανάπτυξης λογισμικού θα επιτρέψουν την ταχεία εξέλιξη και συχνότερη προμήθεια μαχητικών –όπως συνέβη την δεκαετία του ’50 με τα μαχητικά Century Series, όταν η USAF αγόρασε έξι τύπους αεροσκαφών από ισάριθμες εταιρίες με διαφορά μόλις μερικών ετών μεταξύ τους.
Πρόσφατη μελέτη της Αεροπορίας έδειξε ότι η εφαρμογή ψηφιακών πρακτικών κατασκευής και ανάπτυξης, όπως έγινε με το πρόγραμμα του Τ-7 Red Hawk και το πρωτότυπο NGAD, μπορεί να μειώσει το συνολικό κόστος ζωής του μαχητικού της επόμενης γενιάς κατά 10% σε βάθος 30ετίας σε σύγκριση με αεροσκάφη σαν τα F-35 και F-15.
Με τα ίδια χρήματα η Αεροπορία θα μπορούσε να αγοράζει έναν νέο τύπο μαχητικού κάθε οκτώ χρόνια και να τον αντικαθιστά μετά από 16 χρόνια, πριν το αεροσκάφος φθάσει τις 3.500 ώρες πτήσης, το όριο από το οποίο και μετά αρχίζει να θέλει βαρειές συντηρήσεις και δαπανηρές τροποποιήσεις/εκσυγχρονισμούς για την παράταση της παραμονής του σε υπηρεσία, εκτιμά ο Ρόπερ.
Για να έχουν δουλειά –και κέρδος– οι κατασκευάστριες εταιρίες, η USAF θα πρέπει να αγοράζει περίπου 50-80 αεροσκάφη σε ετήσια βάση. Το κόστος ανάπτυξης θα είναι αυξημένο κατά 25% και το κόστος παραγωγής κατά 18%, ωστόσο το κόστος εκσυγχρονισμού θα μειωθεί κατά 79% ενώ της υποστήριξης θα μειωθεί κατά το ήμισυ, υποστηρίζει.
Κατά τον Ρόπερ, η συνεχής ανάπτυξη και παραγωγή μαχητικών έχει και στρατηγικό όφελος. Θέτει τον αντίπαλο σε θέση άμυνας, υποχρεώνοντάς τον να ανταποκριθεί τις αμερικανικές τεχνολογικές προόδους –είτε πρόκειται για πολυηχητικούς πυραύλους ή μη επανδρωμένα ‘loyal wingman’ – καθώς αυτές θα ωριμάζουν και θα μπαίνουν σε παραγωγή.
(φωτο αρχείου)
Αλέξανδρος Θεολόγου