Ιταλική καταγωγή θα έχει η επόμενη φρεγάτα του US Navy αφού το Πεντάγωνο ανακοίνωσε αργά χθες ότι στην διαγωνιστική διαδικασία του προγράμματος FFG(X) επικράτησε η πρόταση του ιταλικού ομίλου Fincantieri για μια έκδοση της γνωστής μας FREMM προσαρμοσμένης στις αμερικανικές ανάγκες.
Η επιλογή θα υλοποιηθεί για 10 πλοία στα ναυπηγεία Marinette Marine με πιθανότητα να επεκταθεί στα 20.
Να θυμίσουμε ότι το πρόγραμμα της φρεγάτας κατευθυνόμενων βλημάτων πολλαπλών ρόλων FFG(X) για το Αμερικανικό Ναυτικό, ως συμπληρωματική συνέχεια στο τροποποιημένο πρόγραμμα των LCS, ανακοινώθηκε με την έκδοση RfI στις 10 Ιουλίου 2017.
Σύμφωνα με τις τότε προδιαγραφές το πλοίο στο οποίο προσανατολιζόταν το US Navy (που θα χρειαστεί να ενταχθεί στο δικτυοκεντρικό περιβάλλον που αναπτύσσει και να συνεργαστεί με Ομάδες Κρούσης Αεροπλανοφόρων) θα έπρεπε σύμφωνα με το RfI να μπορεί να δρα ανεξάρτητα, κατέχοντας ισχυρή ικανότητα αυτοάμυνας και AAW και υπαγόρευαν ένα πλοίο που διατηρεί την απαίτηση εκτέλεσης των αποστολών των φρεγατών τού αρχικού προγράμματος FF (O.H. Perry) και προσθέτει άλλες αναφορικά με αναδυόμενες και εξελισσόμενες απειλές όπως:
* Προσβολή εχθρικών μονάδων επιφανείας σε αποστάσεις πέραν του ορίζοντα.
* Αποκάλυψη και προσβολή εχθρικών υποβρυχίων.
* Παροχή συνοδείας σε νηοπομπές σε συνεργασία με άλλες φίλιες μονάδες επιφανείας κατέχοντας αυξημένη ικανότητα ΑAW (Area Air Warfare) πέραν αυτής για αυτοάμυνα/αυτοπροστασία.
* Αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών, όπως σχηματισμών μικρών ταχέων σκαφών που επιδιώκουν επιθέσεις κορεσμού της άμυνάς του.
* Υλοποίηση ISTAR (Intelligence, Surveillance, Target Acquisition & Reconnaissance).
* Εφαρμογή ενεργητικών και παθητικών μέτρων ηλεκτρονικού πολέμου κατέχοντας αυξημένη ικανότητα EMW (Electromagnetic Maneuver Warfare).
* Επίδειξη αυξημένης ικανότητας επιβίωσης στο πεδίο της μάχης.
Στην πρόσκληση RfI ανταποκρίθηκαν οι ακόλουθες έξι εταιρείες με τις αντίστοιχες προτάσεις τους:
* Η TKMS μέσω της αμερικανικής θυγατρικής της Atlas North America σε συνεργασία με τα αμερικανικά ναυπηγεία VT Halter Marine τη μια έκδοση της MEKO A-200 εκτοπίσματος 3.700 τόνων.
* Η Austal USA με την Austal Frigate, μια έκδοση της LCS κλάσης Independence με κύριες διαφορές τη σμίκρυνση του ελικοδρομίου, την τοποθέτηση VLS Mk41 στο τμήμα μπροστά από τη γέφυρα, την εγκατάσταση εκτοξευτών πυραύλων κατά πλοίων στην πρύμνη και την ενσωμάτωση VDS CAPTAS-4.
* H General Dynamics Bath Iron Works σε συνεργασία με την ισπανική Navantia με έκδοση της σχεδίασης F100/κλάσης Alvaro de Bazan, που υπηρετεί με πέντε πλοία στην Armada Espaniola.
* O ιταλικός όμιλος Fincantieri Marine Group μέσω της Marinette Marine σε συνεργασία με τις αμερικανικές Gibbs & Cox και Trident Marine Systems, με μια έκδοση της ιταλικής FREMM «γενικών καθηκόντων».
* Η Lockheed Martin με τη Freedom Frigate, μια έκδοση της LCS κλάσης Freedom.
* H Huntington Ingalls Industries/Ingalls Shipbuilding με την Patrol Frigate σε έκδοση εκτοπίσματος 4.760 τόνων, βασισμένη στο μεγάλο περιπολικό πλοίο NSC (National Security Cutter) κλάσης Legend, το οποίο έχει παραδώσει και συνεχίζει να ναυπηγεί έναντι 10 παραγγελιών για λογαριασμό της Αμερικανικής Ακτοφυλακής (USCG).
Τον Φεβρουάριο του 2018 το Αμερικανικό Ναυτικό ανακοίνωσε ότι από τις έξι εταιρείες που ανταποκρίθηκαν στο RfI επέλεξε τις πέντε (αφήνοντας εκτός την TKMS/Atlas North America) και τους ανέθεσε συμβόλαια ($15 εκατ. το καθένα) για τη σύνταξη σχεδιαστικών μελετών, για να χρησιμοποιηθούν στην επόμενη φάση RfP.
Φοβού την Ιταλική FREMM στον διαγωνισμό για την Αμερικάνικη Φρεγάτα του μέλλοντος!
Η διαδικασία φαινόταν να εξελίσσεται ομαλά και μάλλον αναμενόμενα, όταν στις 29 Μαΐου 2019 η Lockheed Martin με μια κίνηση-έκπληξη ανακοίνωσε την πρόθεσή της να μην υποβάλει την πρόταση με τη Freedom Frigate στην τελική φάση του διαγωνισμού FFG(X). Αρχικά υπήρξε η άποψη ότι o αμερικανικός κολοσσός ήταν δυσαρεστημένος με τη διαδικασία υλοποίησης του προγράμματος και ειδικότερα με την επιμονή τού US Navy να οριστικοποιήσει την εξέλιξη των FFG(X) μετά τη ναυπήγηση του «Parent Ship». Αργότερα όμως έγινε φανερό ότι η Lockheed Martin πήρε την απόφαση αποχώρησης ζυγίζοντας τις επιλογές της σε ευρύτερο πλαίσιο. Σύμφωνα με πληροφορίες αμερικανικών ΜΜΕ (περιλαμβανομένου και του έγκυρου USNI News), η εταιρεία βρέθηκε αντιμέτωπη με σημαντικές προκλήσεις στη μετεξέλιξη της LCS σε φρεγάτα πλήρους μεγέθους, όπως η Freedom Frigate. Μια από αυτές και ίσως η κυριότερη ήταν, σύμφωνα με τις παραπάνω πηγές, ότι ένα μεγαλύτερο πλοίο της κατηγορίας FFG(X), ειδικά υπό την απαίτηση αυξημένης επιβιωσιμότητας, θα απαιτούσε σχεδιαστικές προβλέψεις διαμερισματοποίησης, τις οποίες η μικρότερη LCS δεν διέθετε. Η μετεξέλιξη έκανε απαραίτητη την ανασχεδίαση προς την κατεύθυνση ενός μακρύτερου και αρκετά μεγαλύτερου σε εκτόπισμα πλοίου, γεγονός που ίσως δημιουργούσε προβλήματα στη συμπεριφορά πλεύσης, την ευστάθεια και τις επιδόσεις, οι οποίες με τη σειρά τους θα απαιτούσαν επιπλέον τροποποιήσεις. Ο φαύλος αυτός κύκλος έχει «σκοτώσει» πολλές επιτυχημένες σχεδιάσεις που προσπάθησαν να μετεξελιχθούν, κάτι που μάλλον αποθάρρυνε τη Lockheed Martin.
Από την άλλη, η εταιρεία με τη μορφοποίηση των προδιαγραφών τής FFG(X) έχει ήδη άμεση και σημαντική εμπλοκή μέσω των περισσότερων υποσυστημάτων, όπως του CMS COMBATSS-21, του VLS Mk41 και των τομέων ηλεκτρονικού πολέμου ASW και ASuW. Υπό αυτό το πρίσμα, η συμμετοχή της ως κυρίου αναδόχου μέσω της υποβολής τής πρότασης Freedom Frigate (και με τις δυνητικές προκλήσεις που προαναφέρθηκαν) δεν θα είχε ιδιαίτερο νόημα. Έτσι η Lockheed Martin, παίζοντας έξυπνα τα χαρτιά της, προτίμησε να αφήσει τις άλλες τέσσερις υποψηφιότητες να κονταροχτυπηθούν, απολαμβάνοντας κέρδη ανεξάρτητα από το ποια θα αναδειχθεί νικήτρια.
Η επιλογή της πρότασης Fincantieri συνοδεύεται από συμβόλαιο ύψους $795,1 εκατ. το οποίο καλύπτει την ολοκλήρωση της σχεδίασης σύμφωνα με τις προδιαγραφές FFG(X), εργασίες για το πρώτο πλοίο και προβλέψεις εργασιών για τα υπόλοιπα εννέα, τα οποία αποτελούν την πρώτη φάση του προγράμματος. Εάν ασκηθούν όλες οι σχετικές προαιρέσεις τότε το ναυπηγικό πρόγραμμα των 10 πλοίων αναμένεται να φτάσει τα $5,58 δις. Ας σημειωθεί ότι οι συνολικές ανάγκες του Αμερικανικού Ναυτικού είναι μεγαλύτερες των 10 φρεγατών αλλά σε μια αμφιλεγόμενη απόφαση θα υπάρξει νέα διαγωνιστική διαδικασία μετά το συμβόλαιο των πρώτων δέκα πλοίων.
Η ακριβής σύνθεση της FREMM ως FFG(X) δεν είναι γνωστή αλλά εκτός του εξοπλισμού της Lockheed Martin που προαναφέρθηκε η φρεγάτα αναμένεται να φέρει μια τροποποιημένη έκδοση του ραντάρ SPY-6 που προορίζεται για τα αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke Flight III. Υπό αυτό το πρίσμα και το κόστος της κάθε μονάδας είναι δύσκολο να υπολογιστεί αφού η παραπάνω αναφορά των $5,58 δις δεν περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού τους, που θα προέλθει ως GFE (Government Furnished Equipment).Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το πρώτο πλοίο που χρηματοδοτήθηκε νωρίτερα φέτος έχει προϋπολογισμό in 2020 $1.28 δις. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ναυτικό η επόμενη παραγγελία αναμένεται να έλθει με τον προϋπολογισμό του οικονομικού έτους 2021 με δυο μονάδες ετησίως έως και την ολοκλήρωση της προμήθειας 20 φρεγατών.
Σε κάθε περίπτωση η επικράτηση της ιταλικής σχεδίασης αποτελεί μεγάλης σημασίας νίκη για τα ναυπηγεία Marinette Marine στο Γουισκόνσιν, τα οποία από το 2009 ανήκουν στον όμιλο Fincantieri και τα αναβιβάζουν σε σημαντικό παίκτη για τις ανάγκες του US Navy. Να υπογραμμίσουμε ότι τα ναυπηγεία κατασκευάσουν τις υπόλοιπες φρεγάτες LCS κλάσης Freedom σε συνεργασία με την Lockheed Martin, ενώ έχουν υπογράψει και το συμβόλαιο ναυπήγησης των τεσσάρων MMCS της Σαουδικής Αραβίας.
