Σύμφωνα με το Tester, το επίσημο ενημερωτικό περιοδικό του αεροναύσταθμού NAS Patuxent River, προγραμματίζεται ένας δεύτερος γύρος δοκιμών του σταθμού ελέγχου αποστολής των μη επανδρωμένων αεροσκαφών μάχης (UCA) για το τέλος του οικονομικού έτους 2019.
Συγκεκριμένα, το UCA UMCS προβλέπεται να διασυνδεθεί με τα εργαστήρια της Διοίκησης συστημάτων διαστημικού και ναυτικού πολέμου σε όλη τη χώρα για τον έλεγχο της αλληλεπίδρασης με άλλα δίκτυα, που με την σειρά τους είναι απαραίτητα για τον έλεγχο του MQ-25A όπου και αν λειτουργεί.
Το πρωτότυπο MQ-25A (που ονομάζεται T1) είναι εντός χρονοδιαγράμματος για να κάνει την πρώτη του πτήση αργότερα κατά τη διάρκεια του 2019 και θα προστεθεί στο στόλο της μοίρας δοκιμών κι αξιολόγησης (VX) 23 στην εν λόγω βάση στα τέλη του 2021.
Από εκείνη τη στιγμή, διεξάγεται τριετές πρόγραμμα δοκιμών από την ολοκληρωμένη ομάδα δοκιμών MQ-25A (ITT) που προβλέπεται να οδηγήσει σε αρχική επιχειρησιακή ικανότητα το 2024.
Η Boeing υπέγραψε σύμβαση αξίας 805 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ για την κατασκευή τεσσάρων πρωτότυπων μη επανδρωμένων αεροσκαφών MQ-25A στις 30 Αυγούστου 2018. Αυτά πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι τον Αύγουστο του 2024. Το πρόγραμμα αναμένεται να φτάσει σε αξία τα 13 δισεκατομμύρια δολάρια και θα αποδώσει συνολικά 72 Stingray για χρήση ως οργανικών μέσων εναέριου ανεφοδιασμού στα αμερικανικά αεροπλανοφόρα.
Υποτίθεται ότι αυτό θα ήταν η απάντηση στους βαλλιστικούς πύραυλους εναντίον πλοίων που έχει αναπτύξει η Κίνα, καθώς θα επιτρέπουν στα μαχητικά αεροσκάφη των αεροπλανοφόρων να επιχειρούν εκτός του βεληνεκούς των πυραύλων αυτών.
Το πρόβλημα είναι τι θα συμβεί αν οι Κινέζοι απλώς μεγαλώσουν την εμβέλεια των πυραύλων αυτών προσθέτοντας έναν ακόμα όροφο με καύσιμα, ή βελτιώνοντας την απόδοση των πυραυλοκινητήρων.
