Ζώνη «απαλλαγμένη από όπλα» στη Μέση Ανατολή; Είναι δυνατόν;

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Αιγύπτου Σαμέχ Χασάν Σούκρι διατύπωσε δημοσίως την ελπίδα για την ενδεχόμενη δημιουργία μιας ζώνης στη Μέση Ανατολή όπου δεν θα υπάρχουν καθόλου πυρηνικά όπλα και όλα τα άλλα όπλα μαζικής καταστροφής. Προηγουμένως, ο Αιγύπτιος υπουργός είχε συναντηθεί με τον Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ στη Μόσχα.
Μετά την συνάντηση, εκτός από την παραπάνω καινοφανή διατύπωση, δήλωσε τα εξής: «Επίσης, αξιολογήσαμε τις κοινές ενέργειες της Ρωσίας και της Αιγύπτου, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας μιας ζώνης απαλλαγμένης από όπλα μαζικής καταστροφής στη Μέση Ανατολή και των μέσων για την χρήση (σ.σ. παράδοσή) τους. Ελπίζουμε ότι αυτό θα βοηθήσει να διαφοροποιηθεί η περιοχή από ζώνη αστάθειας που είναι σήεμρα, ενώ η ενίσχυση του συγκεκριμένου καθεστώτος μη διάδοσης όπλων θα συμβάλει στην ενίσχυση της σταθερότητας και της ασφάλειας στην περιοχή».
Η ιδέα να δημιουργηθεί μια ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά όπλα στη Μέση Ανατολή εκφράστηκε για πρώτη φορά από την Αίγυπτο και το Ιράν το 1974, αλλά στη συνέχεια εξελίχθηκε σε πρόταση για τη δημιουργία μιας ζώνης που θα ήταν απαλλαγμένη από όλα τα άλλα είδη όπλων μαζικής καταστροφής .
Η πρόταση αυτή του Αιγύπτιου υπουργού δεν είναι πρώτη φορά που βγαίνει στην επιφάνεια. Ένα συνέδριο για τη δημιουργία μιας ζώνης ελεύθερης από πυρηνικά όπλα στη Μέση Ανατολή υποτίθεται αρχικά ότι θα διοργανονώταν το 2012, αλλά τελικά αυτό δεν έγινε ποτέ. Το συνέδριο έχει πλέον προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί στη Νέα Υόρκη τον Νοέμβριο.
Το ζήτημα προφανώς είναι κατά πόσο μία τέτοια πρόθεση έχει έστω ψήγματα ρεαλισμού ή είναι απλώς τίποτα παραπάνω από ευχολόγια. Εκείνος που κατέχει πυρηνικά όπλα αισθάνεται την ασφάλεια ότι ποτέ κανένας εχθρός που θα είναι ανώτερος σε συμβατικά μέσα δεν θα σκεφθεί να του επιτεθεί (περίπτωση Ισραήλ – πόλεμος Γιομ Κιππούρ).
Κι από την άλλη εκείνος που υστερεί σε συμβατικά μέσα πάντα θα εποφθαλμιά την απόκτηση πυρηνικών όπλων ακριβώς για να αποκτήσει την ικανότητα να μπορεί να επιβληθεί στους εχθρούς του (περίπτωση Ιράν που υστερεί στρατιωτικά σε σχέση με τις ΗΠΑ και τα άλλα σουνίτικα κράτη του Κόλπου).
Αν δεν αλλάξουν αυτές οι δυο εξισώσεις, όσα συνέδρια και να γίνουν κι όσα ευχολόγια και να ακουστούν, κανένας κάτοχος πυρηνικών όπλων δεν θα τα απεμπολέσει ποτέ συνειδητά και κανένας που επιδιώκει την απόκτησή τους δεν θα σταματήσει να την επιδιώκει.