Operation Allied Force στη Σερβία: Ο Αεροπορικός Πόλεμος στο μικροσκόπιο

Ιστορικό ντοκουμέντο από το τεύχος 170 – Ιούλιος 1999 της Πτήσης & Διάστημα 1170 – Ιούλιος 1999170 – Ιούλιος 199970 – Ιούλιος 1999
Η «Π & Δ» ανοίγει από αυτό το τεύχος το φάκελο του πολέμου εναντίον της Γιουγκοσλαβίας με διαδοχικές αναφορές, αναλύσεις και παρουσιάσεις των άγνωστων πτυχών της επιχείρησης «Allied Force». Στο πρώτο αυτό κομμάτι του φακέλου παρουσιάζουμε τις πληροφορίες που συνελέγησαν στις τελευταίες φάσεις των αεροπορικών επιχειρήσεων από τις βάσεις της Ιταλίας. Η «Π & Δ», όμως, βρέθηκε τις ημέρες εκείνες και στο αεροπλανοφόρο «USS Roosevelt». Την επίσκεψη αυτή, λόγω στενότητας χώρου, θα παρουσιάσουμε στο επόμενο τεύχος μας.

Παράλληλα, το Πεντάγωνο ανακοίνωσε ότι θα δημοσιοποιήσει τους προσεχείς μήνες την εκτίμησή του για τις επιχειρήσεις αλλά και τα συμπεράσματα από τις αδυναμίες τακτικών και οπλικών συστημάτων που χρησιμοποιήθηκαν σ’ αυτές. Η «Π & Δ», φυσικά, θα δημοσιεύσει τα στοιχεία αυτά μόλις γίνουν διαθέσιμα.

Φωτογραφίες: Riccardo Niccoli

Συνεργάστηκαν οι Riccardo Niccoli και Φαίδων Γ. Καραϊωσηφίδης

Επρόκειτο να είναι η συντομότερη αεροπορική επιχείρηση στην ιστορία, μερικές επιδρομές ολίγων ημερών που θα «έπειθαν» τον Μιλόσεβιτς να λογικευτεί και να αποδεχθεί τους όρους του Ραμπουαγέ. Αντί αυτής εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη αεροπορική εκστρατεία που ανέλαβε το ΝΑΤΟ από την ίδρυσή του. Όταν από τα μέσα Απριλίου η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία κατανόησε την ανάγκη για κλιμάκωση, η ιταλική χερσόνησος έγινε το ορμητήριο της κύριας αεροπορικής δύναμης. Δύο από τις αεροπορικές βάσεις που σήκωσαν το βάρος του αεροπορικού πολέμου βρίσκονται στα νότια της «ιταλικής μπότας», στην περιοχή της Puglia, μερικά μόνο λεπτά πτήσης από την άλλη πλευρά της Αδριατικής.

Η Gioia del Colle βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα νότια του Μπάρι και είναι η έδρα του 36ου Stormo της ιταλικής αεροπορίας, μια πτέρυγα που αποτελείται από το 12ο Gruppo με Tornado F.3 για αεράμυνα και το 156o Gruppo με Tornado IDS σε καθήκοντα προσβολής επίγειων στόχων με δευτερεύοντα ρόλο ναυτικής κρούσης. Η βάση είχε και στο παρελθόν εμπλακεί σε ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις, φιλοξενώντας κυρίως βρετανικά κλιμάκια από Harrier, Jaguar και Tornado από το 1993.

Ήδη από τον Οκτώβριο του 1998, στη βάση εγκαταστάθηκαν οκτώ Harrier GR.7 της 1ης Μοίρας της RAF. Όταν άρχισαν οι επιχειρήσεις, τα Harrier έγιναν 12 και χρησιμοποιήθηκαν στο ρόλο της απαγόρευσης πεδίου μάχης (Battlefield Air Interdiction) και τακτικής αναγνώρισης, χρησιμοποιώντας βόμβες κατευθυνόμενες με λέιζερ CPU-123/B Paveway II των 1.000 λιβρών, ατρακτίδια Vinten και AIM-9L για αυτοπροστασία.

Στην άλλη πλευρά του… φράκτη, η ιταλική αεροπορία σαν προληπτικό μέσο- μεταστάθμευσε στην Gioia και το 21ο Gruppo επίσης με Tornado F.3. Οπλισμένα με τέσσερις Skyflash και τέσσερις AIM-9L, χρησιμοποιήθηκαν για περιπολίες μάχης πάνω από την Αδριατική, εκμεταλλευόμενα την εγγενή μεγάλη εμβέλεια του τύπου, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν και ανεφοδιασμοί στον αέρα.

Για την ενίσχυση της αεράμυνας της περιοχής η AMI μετέφερε στη βάση και έξι F-104S.ASA-M του 18ου Gruppo/ 37ου Stormo από το Trapani. Τα παρωχημένα μαχητικά, οπλισμένα με AIM-9L, προσέφεραν υπηρεσίες… δύναμης ταχείας αντίδρασης. Τα Harrier χρησιμοποιήθηκαν από την πρώτη νύκτα των επιχειρήσεων, αλλά ο στόχος τους, μια αποθήκη πυρομαχικών, δε χτυπήθηκε επειδή η αποστολή ματαιώθηκε λόγω κακού καιρού και μειωμένης ορατότητας.

Στις 20 Απριλίου, έφτασε στην Gioia και το αμερικανικό κλιμάκιο από Α/ΟΑ-10Α, έχοντας μετακινηθεί από το Aviano. Η μετακίνηση κρίθηκε αναγκαία, τόσο για να έλθουν τα αεροπλάνα κοντύτερα στους στόχους τους, το μεμονωμένο εξοπλισμό του γιουγκοσλαβικού στρατού, που υπήρχε η πρόθεση να «κυνηγηθεί και καταστραφεί» άρμα προς άρμα και πυροβόλο προς πυροβόλο, αλλά και για να αποσυμφορηθεί και η βάση του Aviano. Η μεταστάθμευση της 52ης FW αρχικά αφορούσε 18 Thunderbolt II από το Spangdahlem, αριθμός που αυξήθηκε στα 24 λίγο μετά την άφιξή τους με τη μεταφορά αεροσκαφών από την 23η FW με έδρα την αεροπορική βάση Pope, στη Βόρειο Καρολίνα. Τα A/OA-10A είχαν το ρόλο είτε της Εγγύς Αεροπορικής Υποστήριξης είτε του Προωθημένου Αεροπορικού Ελέγχου με ποικιλία οπλισμού, κάτι βέβαια συνηθισμένο για τον τύπο.

Συμπεριλαμβάνονταν κατευθυνόμενα βλήματα AGM-65 Maverick, βόμβες ελεύθερης πτώσης-γενικής χρήσης Mk.82 και κάλαθοι ρουκετών για τη σήμανση στόχων. Πολλές φορές όμως τα Thunderbolt II μετέφεραν δύο AIM-9M και ένα ατρακτίδιο AN/ALQ-131(V) για αυτοπροστασία.

Στις 7 Μαΐου, η βρετανική παρουσία ενισχύθηκε φτάνοντας τα 16 Harrier ενώ σημειώθηκε και αλλαγή στον οπλισμό που χρησιμοποιούσαν τα αεροπλάνα. Έτσι προστέθηκαν βόμβες ελεύθερης πτώσης των 100 λιβρών αλλά και περιλήπτες βομβιδίων BL-755. Αντίθετα, εν όψει της απουσίας γιουγκοσλαβικών αεροσκαφών, αφαιρέθηκαν οι ΑΙΜ-9. Η αεράμυνα της περιοχής ενισχύθηκε με επιπλέον Starfighter (23ο Gruppo/ 5o Stormo) οπλισμένα με AIM-9L και βλήματα Aspide 1A.

Το Μάιο, η ιταλική αεροπορία μετακίνησε στην Gioia Tornado IDS. Προερχόμενα από τη βάση της Ghedi, μια δωδεκάδα αεροπλάνα από το 102ο και 154ο Gruppo (6o Stormo) πετούσαν σε συνδυασμό με τα αεροπλάνα του 156ου Gruppo χρησιμοποιώντας κυρίως βόμβες GBU-16 Paveway II των 1.000 λιβρών. Ο συνολικός αριθμός των αεροσκαφών της ιταλικής αεροπορίας που ανέλαβαν καθήκοντα στην επιχείρηση «Allied Force» έφτασαν τα 52 το Μάιο, συμπεριλαμβανομένων Tornado ADV, IDS και ECR, F-104S, ΑΣΑ-Μ, AMX, BR.1150 Atlantic και ιπτάμενων τάνκερ B.707T/T.

Είκοσι χιλιόμετρα, περίπου, ανατολικά της Foggia βρίσκεται η αεροπορική βάση της Amendola, έδρα του 32ου Stormo της ιταλικής αεροπορίας. Μια μονάδα που επιχειρεί με δύο Μοίρες AMX, το 13ο και το 101ο, το τελευταίο με εκπαιδευτικά (OCU) κυρίως καθήκοντα.
Η εμπλοκή της Amendola στις επιχειρήσεις ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1999, όταν βελγικά και ολλανδικά αεροπλάνα (Belgian & Dutch Deployable Air Task Force, DATF) μετακινήθηκαν εδώ από τη Verona-Villafranca. Αρχικά τα κλιμάκια αυτά περιορίστηκαν σε μόλις 12 αεροπλάνα, 8 ολλανδικά F-16A/MLU και τέσσερα βελγικά F-16A, πετώντας κυρίως αποστολές CAP, αλλά και αναγνώρισης πάνω από τη Βοσνία. Με την έναρξη των επιχειρήσεων, ο αριθμός των αεροσκαφών αυξήθηκε κατακόρυφα στα 32, με 20 ολλανδικά και 12 βελγικά. Οπλισμένα με ΑΙΜ-9L και AIM-120B AMRAAM και μεταφέροντας ατρακτίδια αυτοπροστασίας AN/ALQ-131, εκτελούσαν αποστολές CAP. Σε μία τέτοια αποστολή, τις πρώτες ώρες των επιχειρήσεων, το ολλανδικό F-16A (J-063) κατέρριψε ένα γιουγκοσλαβικό MiG-29 με έναν AMRAAM.

Στη συνέχεια του αεροπορικού πολέμου, τα DAFT F-16 πραγματοποίησαν επίσης αποστολές αέρος-εδάφους χρησιμοποιώντας AGM-65, περιλήπτες CBU-87, βόμβες γενικής χρήσης Mk82 και 83, βόμβες κατευθυνόμενες με λέιζερ (GBU-12 των 500 λιβρών, GBU-16 των 1.000 λιβρών και GBU-10 των 2.000 λιβρών) σε συνδυασμό με ατρακτίδια LANTIRN, που μπορούσαν φυσικά να μεταφερθούν μόνο από αεροπλάνα MLU.

Στην ιταλική πλευρά, η βάση της Amendola έγινε ο κόμβος των επιχειρήσεων με ΑΜΧ. Έτσι τα αεροπλάνα του τύπου που είχαν βάση την Amendola ενισχύθηκαν από άλλα του 103ου και 132ου Gruppo (από την Istrana) και του 14ου Gruppo (από το Rivolto). Τα αεροπλάνα αυτά, που ανήκουν όλα στην τρίτη παρτίδα κατασκευής ήταν οπλισμένα με βόμβες ελεύθερης πτώσης Mk.82 αλλά και τις ισραηλινής κατασκευής Opher (με βάση στις Mk. 82) που με τον αισθητήρα υπερύθρων προορίζονται για την προσβολή αρμάτων μάχης. Οι πληροφορίες, πάντως, αναφέρουν ότι ελάχιστες προσβολές σε τέτοιους στόχους πραγματοποιήθηκαν στη διάρκεια των επιχειρήσεων. Για αυτοπροστασία, τα AMX έφεραν δύο AIM-9L και εξοπλισμό αυτοπροστασίας.

Όπως και στην Gioia, έτσι και στην Amendola, έξι Starifighter (από 9ο Gruppo/4o Stormo από το Grosseto και 10ο Gruppo/9o Stormo) συνέβαλαν στη δύναμη άμεσης αντίδρασης, οπλισμένα με AIM-9L και Aspide 1A. Οι περιπτώσεις όμως που κλήθηκαν στον αέρα ήταν ελάχιστες.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΒΟΡΡΑ

Η βάση του Aviano ήταν αυτή που αναμφισβήτητα σήκωσε το βάρος των επιχειρήσεων και υπήρξε η έδρα της 31ης Air Expeditionary Wing. Ανάμεσα στα αεροπλάνα που βρέθηκαν εκεί (εκτός από τα 40 F-16C/D που αποτελούν και τη μόνιμη παρουσία) ήταν F-15E της 48ης FW, F-16CJ (των 20 και 52 FW), F-117A (49 FW), EA-6B (από τέσσερις Μοίρες του αμερικανικού ναυτικού και των πεζοναυτών), EC-130E/ABCCC και EC-130H «Compass Call» (355η Πτέρυγα), KC-135R, E-3, F-16A της Esq. 51 της πορτογαλικής αεροπορίας, EF-18 της Ala 12 της ισπανικής αεροπορίας και CF-18.

ΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
Το γαλλικό υπουργείο Aμυνας, με αρκετή καθυστέρηση, έδωσε στη δημοσιότητα ορισμένα στοιχεία που αφορούν τη δραστηριότητα των γαλλικών δυνάμεων στη διάρκεια της σύγκρουσης, μαζί με κάποια συμπεράσματα.

Ο δορυφόρος Helios 1, που τοποθετήθηκε σε τροχιά το 1995 και έχει διακριτική ικανότητα 1,5 μέτρων, προσέφερε πολύτιμα στοιχεία για την αποτίμηση των αποτελεσμάτων των αεροπορικών βομβαρδισμών όπως και της εξέλιξης της εξόδου των προσφύγων. Το σύστημα όμως παρεμποδίστηκε από τις κακές καιρικές συνθήκες και η έκθεση κάνει λόγο για την εμμονή στο διάδοχο και βελτιωμένο σύστημα Helios 2 από το 2003.

Για τη συλλογή λεπτομερέστερων στοιχείων, ο γαλλικός στρατός χρησιμοποίησε μη επανδρωμένα αεροσκάφη Cl-289 Priver και Crecerelle. Τα πρώτα πετούν με ταχύτητα 150 μ.α.ώ. σε ύψος 10.000 ποδών και έχουν αυτονομία 3 ωρών, μεταφέροντας πανοραμική βιντεοκάμερα, φωτομηχανή και αισθητήρα στο υπέρυθρο φάσμα. Μπορούν, δε, να μεταδώσουν στοιχεία σε πραγματικό χρόνο σε απόσταση 45 χιλιομέτρων. Το CL-289, που χρησιμοποιήθηκε επίσης και από γερμανικές δυνάμεις, εκτελούσε αποστολές σε «πολύ χαμηλό ύψος» για την επισήμανση στόχων με την κάμερα υπερύθρων που διαθέτει. Οι συνολικές απώλειες ανήλθαν σε τρία UAV Crecerrelle και δύο CL-289. H γαλλική αεροπορία διαθέτει μικρό αριθμό UAV τύπου Hunter, ισραηλινής κατασκευής, που επίσης χρησιμοποίησε.

Στις επιχειρήσεις χρησιμοποιήθηκαν και το μοναδικό αεροσκάφος συλλογής ηλεκτρονικών πληροφοριών DC-8 Sarigue και ένα από τα C.160NG Gabriel.

ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Συνεχίζουμε και σε αυτό το τεύχος, την αναφορά για τις αεροπορικές απώλειες που αφορούν την επιχείρηση «Allied Force», όπως αυτές εμφανίζονται σταδιακά από τις δυνάμεις που έλαβαν μέρος.

16 Απριλίου
Ένα τουλάχιστον Mi-8 καταστράφηκε από την προσβολή του αεροδρομίου της Πρίστινα. Και πάλι όμως προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι το αεροσκάφος αυτό είχε «επιζήσει» των σφοδρών βομβαρδισμών που είχε υποστεί η εκεί αεροπορική βάση τις προηγούμενες ημέρες. Ένα ακόμη ελικόπτερο του ιδίου τύπου αναφέρθηκε ότι καταστράφηκε στο αεροδρόμιο του Prizren.

18 Απριλίου
Αμερικανικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος τύπου RQ-1A Predator κατέπεσε ενώ επιχειρούσε πάνω από γιουγκοσλαβικό έδαφος. Το αεροπλάνο ανήκε στην 57η Πτέρυγα/11η Μοίρα Αναγνώρισης και δε διευκρινίσθηκε εάν η πτώση οφείλεται σε μηχανική βλάβη ή το UAV καταρρίφθηκε.

26 Απριλίου
Το ΝΑΤΟ ανακοινώνει την καταστροφή «αρκετών» Mil-8 σε διάφορες τοποθεσίες, αποτέλεσμα εντατικοποίησης του αγώνα εναντίον των μέσων του γιουγκοσλαβικού στρατού.

27 Απριλίου
Ένα MiG-29 καταστράφηκε στο έδαφος, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΝΑΤΟ.

28 Απριλίου

Δύο αεροσκάφη Super Galeb καταστράφηκαν σε θέση διασποράς από ΝΑΤΟϊκά αεροσκάφη σε επιδρομή εναντίον ραντάρ στη θέση Denotinovici, στο νοτιοδυτικό Μαυροβούνιο. Την ίδια ημέρα, το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε την καταστροφή αεροσκαφών Super Galeb και ελικοπτέρων στην ευρύτερη περιοχή του αεροδρομίου της Podgorica. Οι επιδρομές στο ίδιο αεροδρόμιο συνεχίστηκαν και την επόμενη ημέρα από F-14D του αεροπλανοφόρου «USS Roosevelt». Οι αναφορές σημειώνουν την καταστροφή ενός Galeb και ενός Super Galeb.

30 Απριλίου
Αναφέρεται ότι αεροσκάφος F-117A της 49ης Πτέρυγας προσγειώθηκε στην αεροπορική βάση Spangdahlem, στη Γερμανία με ζημιές που είχαν προκληθεί από πύραυλο SA-3. Το βλήμα φέρεται ότι εξερράγη πολύ κοντά στο αεροπλάνο.

4 Μαΐου
Το ΝΑΤΟ ανακοινώνει την καταστροφή ενός MiG-29 και τριών Galeb σε επιδρομή F-16 στο αεροδρόμιο της Batajnica.

11 Μαΐου
Γιουγκοσλαβικό αεροσκάφος, πιθανότατα MiG-21, κατέπεσε σε περιοχή κοντά στα αλβανικά σύνορα. Το αεροσκάφος είχε απογειωθεί από αεροδρόμιο διασποράς κοντά στην Πρίστινα και βομβάρδισε σύμφωνα με το ΝΑΤΟ- θέσεις του UCK προτού καταπέσει στην περιοχή. Δεν είναι ξεκάθαρο εάν το αεροσκάφος καταρρίφθηκε ή κατέπεσε από άλλη αιτία.
Το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε την καταστροφή ενός MiG-29 σε αεροδρόμιο κοντά στη Nis. Ήταν το 11ο μαχητικό του τύπου που αναφέρεται η καταστροφή του. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η παρουσία MiG-29 αναφέρεται σε μεγάλο αριθμό αεροδρομίων, αν και η γιουγκοσλαβική αεροπορία διέθετε μόλις 16 πριν από τη σύγκρουση.

Αναφέρεται η καταστροφή δύο MiG-21 στο αεροδρόμιο του Ponikve. Δύο ακόμη αεροσκάφη του ιδίου τύπου ανακοινώνει το ΝΑΤΟ ότι κατέστρεψε στο αεροδρόμιο του Novi Sab, έπειτα από επιδρομή F-15E. Την ίδια ημέρα, πέντε MiG-21 φέρονται ότι καταστράφηκαν από ένα F-15E χρησιμοποιώντας έναν AGM-130, ενώ βρισκόντουσαν σε σημείο διασποράς κοντά σε αυτοκινητόδρομο.

12 Μαΐου
Αναφέρεται η καταστροφή 2-3 MiG-21 σε θέση διασποράς κοντά στο αεροδρόμιο της Πρίστινα. Την ίδια μέρα το NATO ανακοινώνει την καταστροφή ενός MiG-21 στη Nis, ενώ τουλάχιστον τέσσερα Galeb φέρονται ότι καταστράφηκαν σε αεροδρόμιο διασποράς κοντά στο Prizren.

13 Μαΐου
Το ΝΑΤΟ ανακοινώνει την απώλεια δύο μη επανδρωμένων αεροσκαφών παρατήρησης/αναγνώρισης. Δε δίνει όμως στη δημοσιότητα περισσότερες λεπτομέρειες για τον τόπο όπου σημειώθηκαν τα περιστατικά, ούτε επιβεβαιώνει εάν πρόκειται για καταρρίψεις.
Την ίδια ημέρα ανακοινώνεται ότι καταστράφηκε ένα MiG-21 από F-16CG σε τοποθεσία κοντά στο αεροδρόμιο της Πρίστινα.

17 Μαΐου
Ο γερμανικός στρατός παραδέχεται την απώλεια ενός μη επανδρωμένου οχήματος CL-289, του τέταρτου από την αρχή των επιχειρήσεων. Δεν επιβεβαιώνει όμως ότι το UAV καταρρίφθηκε. Το ΝΑΤΟ ανακοινώνει ότι, συνεχίζοντας τις επιδρομές του εναντίον στόχων διασποράς της γιουγκοσλαβικής αεροπορίας, κατέστρεψε ένα MiG-29 (χτυπήθηκε από AGM-130 που εκτόξευσε F-15E) και ένα MiG-21 σε περιοχή κοντά στο αεροδρόμιο της Batajnica. Ήταν η 12η απώλεια Fulcrum, πάντα κατά το ΝΑΤΟ. Αναφέρθηκε επίσης η καταστροφή τριών ελικοπτέρων σε διάφορες τοποθεσίες, χωρίς να προσδιοριστεί ο τύπος τους.

18 Μαΐου
Σε επίθεση εναντίον χώρου διασποράς, το ΝΑΤΟ ισχυρίζεται ότι κατέστρεψε 4 Galeb στην περιοχή του Prizren, ενώ πιθανή θεωρείται από τη Συμμαχία και η καταστροφή άλλων δύο αεροσκαφών. Ανακοινώνεται επίσης και η προσβολή του αεροδρομίου του Ponivke όπου καταστράφηκαν με βόμβες κατευθυνόμενες με λέιζερ διάφορα καταφύγια, σε κάποια από τα οποία υποτίθεται ότι υπήρχαν αεροσκάφη που δεν επέζησαν. Στην ημερήσια αναφορά του το ΝΑΤΟ ανακοινώνει επίσης την καταστροφή 5 ελαφρών αεροσκαφών J-2 Kraguj που ήταν κρυμμένα σε δρόμο του νοτίου Κοσσυφοπεδίου.

19 Μαΐου
Ένα MiG-21 καταστράφηκε κοντά στο αεροδρόμιο της Batajnica, πολύ κοντά στα αλβανικά σύνορα.

21 Μαΐου
Ο αμερικανικός στρατός ανακοινώνει την απώλεια ενός UAV τύπου Hunter, ενώ βρισκόταν σε επιχείρηση κοντά στο Prirzen. Η απώλεια ενός ακόμη μη επανδρωμένου αεροσκάφους του ιδίου τύπου ανακοινώθηκε την επομένη, αν και πιθανότατα στην περίπτωση αυτή η πτώση οφείλεται σε μηχανική βλάβη και τα συντρίμμια του ανακτήθηκαν, κάτι που δείχνει ότι το σημείο όπου έπεσε το Hunter βρισκόταν στα όρια ελέγχου της Συμμαχίας.

23 Μαΐου
Ανακοινώνεται η καταστροφή 5 ελικοφόρων διπλάνων An-2, τρία από τα οποία προσβλήθηκαν μέσα στα όρια του Κοσσυφοπεδίου. Σε όλες τις περιπτώσεις τα αεροπλάνα βρέθηκαν σε καμουφλαρισμένες θέσεις εκτός αεροδρομίων.

27 Μαΐου
Ο γαλλικός στρατός ανακοινώνει την απώλεια ενός UAV τύπου Crecerelle που καταρρίφθηκε πάνω από το Κοσσυφοπέδιο. Παράλληλα γίνεται γνωστό ότι πρόκειται για την τρίτη απώλεια του τύπου από την έναρξη των επιχειρήσεων. Την ίδια μέρα το ΝΑΤΟ ανακοινώνει σφοδρούς βομβαρδισμούς των αεροδρομίων Batajnica και Sjenica, όπου καταστράφηκαν πολλά καταφύγια αεροσκαφών. Πιθανολογείται ότι κάποια στέγαζαν ακόμη αεροσκάφη. Στο αεροδρόμιο της Sjenica, καταστράφηκε ακόμη ένα ελικόπτερο Mi-8.