H χτεσινή μέρα είχε τέσσερις καλές ειδήσεις σε ότι αφορά τις εξελίξεις που τρέχουν σε συγκεκριμένα αμυντικά προγράμματα. Πρώτα τα νέα UAV MALE, που όλα δείχνουν να προηγείται το IAI Heron, μετά η προμήθεια 4 ελικοπτέρων τύπου MH-60R, το τελικό στάδιο της σύμβασης FOS για τα 11 ελικόπτερα S-70B6 αλλά και τα τελικά στάδια της αξιολόγησης των τορπιλών βαρέους τύπου για τα υποβρύχια 214ΗΝ.
Μιλάμε για προγράμματα που πιθανότατα να αθροίζουν κοντά στα 400 εκ. ευρώ (εξαιρούμε τα UAV MALE που θα πάνε με την μέθοδο της ενοικίασης), αλλά όπως “φώναζαν”, δικαίως οι αναγνώστες μας, πουθενά δεν γράφουμε τίποτα για τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών ΜΕΚΟ200ΗΝ, ενώ επίσης πουθενά δεν αναφέρουμε κάτι για αγορά μεταχειρισμένων φρεγατών.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Όλα τα σενάρια εκσυγχρονισμού των φρεγατών MEKO200HN και ότι ξέρουμε για τα κόστη
Υπάρχει λόγος που δεν γράφουμε κάτι. Δεν υπάρχει κάτι να γράψουμε. Το θέμα των φρεγατών απασχολεί το ΠΝ, αλλά δεν υπάρχει κάτι να σας πούμε άμεσα. Δυστυχώς. Μπορούμε όμως να σας μεταφέρουμε ότι γνωρίζουμε, και να κάνουμε υποθέσεις για τους λόγους που ο εκσυγχρονισμός δεν προχωρά, όπως δεν προχωρά και η λύση αγοράς μεταχειρισμένων φρεγατών για να καλυφθούν τα τεράστια κενά.
Όπως έχουμε ξαναγράψει, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Το ΠΝ θέλει επιτέλους να κάνει κάτι σοβαρό, όπως η προσπάθεια που είχε ξεκινήσει με τις ΜΕΚΟ200ΗΝ αλλά έμεινε στην μέση (ποτέ δεν αγοράστηκαν οι τελευταίες δυο της κλάσης, πιθανότατα αναβαθμισμένες). Θέλει να ξέρει τι πρέπει να γίνει, και χρειάζεται πλοία.
Ναι, οι Adelaide και οι Bremen είναι μια εξαιρετική λύση για άμεση ενίσχυση, αλλά αν αυτά τα πλοία δεν μπουν σε μακροχρόνιο σχεδιασμό, τότε είναι άχρηστα, και κάθε ευρώ γι’αυτά πεταμένο.
Το έχουμε ξαναγράψει, το ΠΝ χρειάζεται να ξέρει από τώρα τι θα γίνει στο μέλλον με τα νέα πλοία. Θα εξηγήσουμε όσο μπορούμε πιο απλά την γενική “σκέψη”. Ας υποθέσουμε πως ο εκσυγχρονισμός “κλείνει” προς μια λύση TACTICOS/CMS330, και αντίστοιχα κάποια από τα SMART-S/NS100. Η λύση είναι ουσιαστικά “αμερικανική“, και εκεί πάνω θα “κουμπώσουν” όλα τα οπλικά συστήματα των φρεγατών. Ακολούθως αγοράζονται οι Adelaide, και μαζί έρχονται και νέοι SM-2. Τότε θα είναι πολύ δύσκολο να πάμε σε πλοία με ASTER 30 και SETIS, την στιγμή που όλο το υπόλοιπο ναυτικό θα είναι “αμερικανικό”.
Αν αντίστοιχα, προχωρήσουμε με SETIS, και λύσεις “γαλλοποίησης” των ΜΕΚΟ200ΗΝ, η λύση των LCS άλλων λύσεων που εξετάζει το ΠΝ θα έχουν τελειώσει. Το ΠΝ, μέχρι το γαλλικό “ενδιαφέρον” (στενό μαρκάρισμα) εξέταζε πράγματι γερμανικές και ολλανδικές σχεδιάσεις, που θα άξονα θα είχαν κάποιο προηγμένο ραντάρ 3D (APAR II ή άλλο αντίστοιχο), και φυσικά τους ESSM/SM-2.
Οι Γάλλοι μπήκαν “σφήνα” στην διαδικασία, και τελικά έχουν καταφέρει να “τραβήξουν” την προσοχή του ΠΝ στις λύσεις που προτείνουν (ASTER, Seafire 500, Belh@rra). Μέχρι τότε, ένα πλοίο που πραγματικά είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον ήταν η κλάση Omega, μια λύση που πράγματι θα έφερνε το ΠΝ σε μια άλλη διάσταση (όπως και η κλάση FTI/Belh@rra).
Τώρα, θεωρητικά το θέμα των Belh@rra θα είχε κλείσει, και τα δυο πρώτα πλοία θα είχαν παραγγελθεί. Αν είχε αυτό σαν δεδομένο το ΠΝ, τότε θα ήξερε πως να πορευτεί για τα υπόλοιπα προγράμματα (Adelaide ή LaFayette κλπ), όπως και για τον εκσυγχρονισμό των ΜΕΚΟ200ΗΝ. Τελικά η υπόθεση της χρηματοδότησης φαίνεται να “ναυαγεί”, συνεπώς το ΠΝ έχει ανάγκη το ΥΠΟΙΚ.
Οι ΜΕΚΟ θα υπηρετούν άλλα 20 χρόνια, συνεπώς θα πρέπει να έχουν κάποια συμβατότητα με τα νέα πλοία. Οι εκσυγχρονισμένες S έχουν φάει τα “ψωμιά τους” κι αυτό σημαίνει πως το πολύ πάμε για μια δεκαετία ακόμη σε υπηρεσία. Για τις μη εκσυγχρονισμένες δεν θέλουμε να μιλήσουμε πλέον, θα μας κατηγορήσουν για “λαϊκιστές”.
ΑΝΑΛΥΣΗ: Ποιες οι επιλογές για άμεση ενίσχυση του ΠΝ αν δεν αγοραστούν οι Adelaide;
Νέο πλοίο πρέπει να κλείσει άμεσα, και η πρώτη επιλογή πρέπει να είναι κάποια λύση AAW, αλλιώς χωρίς αεράμυνα περιοχής το ΠΝ δεν μπορεί να κάνει και πολλά στην Ανατολική Μεσόγειο (δεν χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση να το καταλάβει αυτό κανείς). Τώρα, αν η AAW δυνατότητα θα γίνει με ASTER ή με SM-2 αυτό είναι κάτι που πρέπει να λυθεί ΤΩΡΑ.
Μετά, θα δούμε και τις λύσεις για μεταχειρισμένα πλοία. Οι Adelaide είναι εκεί, δεν ξέρουμε βέβαια για πόσο, όπως είναι και οι Bremen, κάπου θα υπάρξουν διαθέσιμες και οι ελαφρά οπλισμένες La Fayette ενώ το ΠΝ δείχνει να προτιμά κάτι πιο πολύ σε Karel Doorman. Αλλά αν δεν κλείσει το Νέο Πλοίο, πως να ενδιαφερθεί για κάτι άλλο;
Όλο αυτό, συμπαρασύρει και τον εκσυγχρονισμό, αν και αυτός, υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να ήταν “ανεξάρτητος”. Το ξαναλέμε, οι ΜΕΚΟ θα πλέουν για άλλα 20 χρόνια, συνεπώς η κάθε λύση μπορεί να προσθέσει ή αφαιρέσει πόντους από τις άλλες προμήθειες.
Η δική μας προσέγγιση είναι γνωστή. Κάθε καθυστέρηση υπάρχει κίνδυνος να πληρωθεί με αίμα. Η αναθεωρητική Τουρκία καραδοκεί σε κάθε βράχο του Αιγαίου, ενώ ανόητες προσεγγίσεις περί “συνδιαχείρισης” τις προσπερνάμε γιατί θα κατηγορηθούμε για “Αντιπολίτευση”. Αν τώρα, δεν προχωρήσουν οι αναγκαίες προμήθειες του ΠΝ, τότε η “συνδιαχείριση” θα είναι το λιγότερο, γιατί θα πάμε σε “απομείωση” του νησιωτικού μας αποθέματος. Και τότε θα χάσουμε όχι απλά νησιά, αλλά και την γλώσσα (που είχε πει γνωστός πολιτικός), αλλά τα αυγά και τα πασχάλια. Θα συνεχίσουμε να φωνάζουμε “Ενίσχυση του ΠΝ τώρα” όσο αντέχουμε…
