Convair Β-36: Ο γίγαντας της πυρηνικής εποχής   

Ένας πιλότος του είχε πει ότι η πτήση με το Β-36 Peacemaker ήταν «σαν να κάθεσαι στην βεράντα και να πετάς το σπίτι σου…» Για την ακρίβεια το Β-36 ξεπερνούσε το μέγεθος ενός σπιτιού: το μεγαλύτερο ελικοφόρο βομβαρδιστικό που τέθηκε ποτέ σε μαζική παραγωγή (τα πριτσίνια στις πτέρυγές του είχαν διάμετρο 3/8 της ίντσας, σχεδόν 1 εκατοστό) διέθετε διαδρόμους στο εσωτερικό των φτερών ώστε οι μηχανικοί να πραγματοποιούν μικροεπισκευές στους 28κύλινδρους P&W R-4360-53 εν πτήσει!

Με εκπέτασμα πτερύγων 70,1 μ. και μήκος ατράκτου 49,4 μ. το εσωτερικό του δεν θύμιζε σε τίποτα τις στενάχωρες θέσεις μάχης των πληρωμάτων των βομβαρδιστικών του Β΄ΠΠ αλλά για αποστολές διαρκείας 24-30 ωρών με πλήρη εξάρτηση πτήσης τα 15μελή πληρώματα δεν θα το έλεγαν και άνετο. Το τέρας της Convair ήταν το πρώτο βομβαρδιστικό της USAF που μπορούσε να ρίξει οποιοδήποτε πυρηνικό όπλο από το αμερικανικό οπλοστάσιο χωρίς να χρειασθούν τροποποιήσεις στο αεροπλάνο και αυτό ήταν αρκετό για να βάλει τους Σοβιετικούς σε σκέψεις την δεκαετία που υπηρέτησε (1949-1959).

Η προσθήκη τεσσάρων τουρμποτζέτ GE J47-19 στα αεροσκάφη της έκδοσης –D έδωσε το σλόγκαν «six turnin’, four burnin’» που έκτοτε συνοδεύει το Β-36. Οι επιπλέον κινητήρες χρησιμοποιούντο για έξτρα ώση κατά την απογείωση και την τελική φάση της προσβολής του στόχου. Στην υπόλοιπη πτήση παρέμεναν σβηστοί για εξοικονόμηση καυσίμου. Ωστόσο τα πληρώματα είχαν αμφιβολίες κατά πόσο το αεροπλάνο ήταν αρκετά ταχύ για να ξεφύγει από το ωστικό κύμα μιας πυρηνικής έκρηξης.

Αυτό που έκανε τον «Ειρηνοποιό» το απόλυτο εργαλείο αποτροπής ήταν η πρωτοφανής για την εποχή εμβέλειά του. Η ακτίνα δράσης του έφθανε τα 16.000 χλμ επιτρέποντας την εκτέλεση διηπειρωτικών αποστολών –ικανότητα που αξιοποιήθηκε και στον ρόλο της στρατηγικής αναγνώρισης από τα RB-36. Τα αεροσκάφη των αναγνωριστικών εκδόσεων RB-36F/H πετούσαν με 24μελή πληρώματα και ήταν εφοδιασμένα με σκοτεινό θάλαμο για την εμφάνιση/εκτύπωση των φωτογραφιών της αποστολής εν πτήσει, ειδικές φωτιστικές για νυχτερινή φωτογράφιση και εξοπλισμό ηλεκτρονικών αντιμέτρων.

Στις 7 Δεκεμβρίου 1948, ένα Peacemaker με κυβερνήτη τον Αντισμήναρχο Bartlett απογειώθηκε από την βάση Carswell στο Τέξας για την εκτέλεση εικονικού βομβαρδισμού στην Χαβάη και επιστροφή χωρίς ανεφοδιασμό. Αν το Β-36 μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, μπορούσε να πάει και από το Μέϊν στο Λένινγκραντ και όχι για εικονικό βομβαρδισμό. Το μέγεθος της απειλής ήταν αυτό που κράτησε, εκατέρωθεν, τον Ψυχρό Πόλεμο… ψυχρό.

Τα Β-36 άρχισαν να αποσύρονται το 1955, παραχωρώντας την θέση τους στα Β-52 Stratofortress. Το ακόλουθο βίντεο από μια απογείωση του γίγαντα της SAC είναι από την ταινία της Paramount ‘Strategic Air Command’ (1955) στην οποία πρωταγωνιστεί ο Jimmy Stewart. Εκτός από σταρ του Χόλυγουντ ήταν και στην πραγματικότητα πιλότος, έχοντας επαγγελματικό πτυχίο χειριστού πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στον πόλεμο πέταξε αποστολές με τετρακινητήρια Β-24 Liberator πάνω από την Γερμανία και μετά την λήξη του Β΄ΠΠ παρέμεινε στις Εφεδρείες της ανεξάρτητης USAF, φθάνοντας μάλιστα μέχρι τον βαθμό του Ταξιάρχου. Το δε ύφος του δεν είναι θέμα ηθοποιίας. Ο Stewart ήταν πιστοποιημένος χειριστής Β-36, καθώς και βομβαρδιστικών Β-47 Stratojet και Β-52. Επιβιβαστείτε με το πλήρωμά του για μια απογείωση με το μεγαλύτερο αεροπλάνο του κόσμου.

Αλέξανδρος Θεολόγου
Πρώτη δημοσίευση 17/2/2019