Στο προηγούμενο τεύχος μας αναπτύξαμε επαρκώς τις επιχειρησιακές δυνατότητες που προσφέρει το OH-58D Kiowa Warrior στην Αεροπορία Στρατού. Και μέσα από τις σελίδες του site μας μεταφέραμε την εκτενή ανάλυση του τύπου, ενώ μεταφέραμε και ειδικό σενάριο χρήσης του στο Μέτωπο του Έβρου. Την επόμενη Τετάρτη θα δημοσιεύσουμε και αντίστοιχο σενάριο για τις δυνατότητες χρήσης του στο Αιγαίο, και πως μπορεί να προσφέρει σημαντικά στις αμυντικές δυνατότητες της ΑΣΔΕΝ.
Έχει γίνει αντιληπτό πως τα -σχετικά- πολυάριθμα Kiowa θα καλύψουν τις δραστικές ανάγκες του ΓΕΕΘΑ για μια ικανή δύναμη εφεδρείας, που θα καλύψουν πιθανά κενά στο ελληνικό μέτωπο. Άλλωστε τα επιθετικά ελικόπτερα αυτή ακριβώς την αποστολή είχαν και θα έχουν, την άμεση πλήρωση κενών και ρηγμάτων στην ελληνική άμυνα, μέχρι να καταφτάσουν οι τεθωρακισμένες και μηχανοκίνητες εφεδρείες.
Κάτι που δεν έχει ληφθεί όμως υπόψη είναι η ικανότητα του νέου αποκτήματος της Αεροπορίας Στρατού στον αντι-αεροπορικό αγώνα. Οι ελληνικές αεροκίνητες εφεδρείες, τα AH-64A/D και OH-58D που θα φτάσουν στην κρίσιμη περιοχή, του ρήγματος στην ελληνική άμυνα, θα πρέπει προφανώς να αντιμετωπίσουν την τουρκική αεράμυνα. Τα τουρκικά αντιαεροπορικά συστήματα θα παρέχουν ικανή Α/Α κάλυψη στους τουρκικούς μηχανοκίνητους σχηματισμούς, και θα προσπαθούν να κρατήσουν μακρυά τα ελληνικά F-16 και τα επιθετικά ελικόπτερα της ΑΣ.
Το θέμα είναι πως ο τρόπος δράσης των Apache και των Kiowa σχεδιάστηκαν πριν πολλά χρόνια να κάνουν ακριβώς αυτό. Να αντιμετωπίζουν τις σοβιετικές τεθωρακισμένες μεραρχίες, που θα ριχνόντουσαν σε ρήγματα του Μετώπου της Δυτικής Ευρώπης. Όταν λοιπόν ένα δίδυμο έχει δημιουργηθεί για να αντιμετωπίζει το πλέγμα της κινητής σοβιετικής αεράμυνας, μάλλον έχει πολύ καλές δυνατότητες να αντιμετωπίσει, ή μάλλον να αντέξει την τουρκική κινητή αεράμυνα.
Αυτός είναι ο λόγος που τα τουρκικά επιτελεία θα προσπαθήσουν να βρουν κι άλλες λύσεις για την αντιμετώπιση των ελληνικών ελικοπτέρων. Μια λύση θα ήταν η συνεχής περιπολία τουρκικών F-16 πάνω από την περιοχή των επιχειρήσεων, και η κατάρριψή τους με συνδυασμό ΑΙΜ-9Χ/ΑΙΜ-120. Αυτό όμως σημαίνει πως η τουρκική αεροπορία θα έχει επιτύχει απόλυτη αεροπορική υπεροχή, πράγμα από δύσκολο ως αδύνατο, ή πως τα τουρκικά F-16 θα υποστούν απώλειες από ελληνικούς ΑΙΜ-120 (των ελληνικών F-16 που με την σειρά τους θα κάνουν ακριβώς το ίδιο).
Μια ακόμη καλύτερη λύση για τα τουρκικά επιτελεία θα ήταν η ανάθεση αποστολής εναέριας προστασίας (επιθετικής αναγνώρισης) στα Τ129 ΑΤΑΚ. Τα τελευταία είναι ικανότατα επιθετικά ελικόπτερα, και με συνδυασμό UMTAS, UMTAS-L και ρουκετών CIRIT θα μπορούσαν να είναι θανατηφόρα για τα ελληνικά ελικόπτερα. Τα τελευταία θα μπορούσαν να αντιδράσουν με Hellfire, αλλά η δυνατότητα Fire And Forget του UMTAS αλλά και η απόλυτη αριθμητική υπεροχή των τουρκικών ελικοπτέρων θα έκαναν την “δουλειά” των ελληνικών μια επικίνδυνη αποστολή.
Μια δυνατότητα που δεν έχουμε τονίσει επαρκώς είναι η δυνατότητά του να φέρει πυραύλους αέρος-αέρος ΑΙΜ-92 Stinger. Ο τελευταίος δεν διαφέρει σημαντικά από τον εδάφους-αέρος FIM-92, αλλά δεν είναι ίδιος. Το θέμα μας είναι πως τα αμερικανικά OH-58D μπορούν να φέρουν Stinger (προφανώς και τα ελληνικά). Κάπου εκεί μπορούν να εμπλακούν εκ νέου τα ελληνικά OH-58D Kiowa Warrior.
Αριθμός ελικοπτέρων του τύπου, μπορούν να συνοδεύουν τα ελληνικά ΑΗ-64/ΟΗ-58D και να προσφέρουν αντιελικοπτερική (και αντιαεροπορική) κάλυψη, βάλλοντας θανατηφόρους Stinger εναντίον χαμηλά ιπτάμενων ελικοπτέρων και αεροσκαφών. Ταυτόχρονα μπορούν να κάνουν χρήση του πολυβόλου των ’50. Η χρήση ελικοπτέρων ΟΗ-58D οπλισμένων με αντιαεροπορικά όπλα μπορεί να αλλάξει την εικόνα των επιχειρήσεων.
Παρά το μικρό του μέγεθος, και παρά το γεγονός ότι δεν “γεμίζει το μάτι” όπως τα ΑΗ-64, το ΟΗ-58D είναι ένα ικανότατο εξοπλισμένο ελικόπτερο, με πολλές δυνατότητες.
Άλλωστε τα ελληνικά Kiowa αναμένεται να φέρουν ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπροστασίας που θα περιλαμβάνει:
- RWR (Radar Warning Receiver) APR-39(V)1 ή APR-39A(V)1
- RWR APR-44(V)3 για κάλυψη ραντάρ συνεχούς κύματος
- Παρεμβολέα IR AN/ALQ-144
- Δέκτη LDS (Laser Detection Set) AN/AVR-2A
- Συσκευή προειδοποίησης επερχόμενου βλήματος CMWS AN/AAR-57
(σημείωση που προστέθηκε στις 17/5/2019) Πρέπει να σημειώσουμε πως δεν έχει αποσαφηνιστεί αν τελικά τα ελικόπτερα ήρθαν στην Ελλάδα με ή χωρίς το σύστημα αυτοπροστασίας. Είναι κάτι που ίσως αργήσουμε να το μάθουμε, καθώς η ύπαρξη ενός τέτοιου συστήματος, ίσως να είναι θεμελιώδης για την επιτυχία ή όχι πλήθους αποστολών.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως τα ελληνικά OH-58D δεν θα έρθουν στην Ελλάδα απλά για “μόστρα”. Θα κλείσουν σημαντικά κενά στον επιχειρησιακό σχεδιασμό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Εκτός των επιθετικών τους ικανοτήτων, με την δυνατότητα βολής Hellfire και ρουκετών εναντίον στόχων εδάφους διατηρούν και μια σαφή ικανότητα αντιμετώπισης των πολυάριθμων και ικανότατων Τ129 (που σε τακτά χρονικά διαστήματα μπαίνουν σε υπηρεσία).
Ο τίτλος μας στην αρχή όμως δεν είναι παραπλανητικός. Το ερωτηματικό στο τέλος δεν έχει μπει γιατί δεν είμαστε σίγουροι για τις δυνατότητές του, το αντίθετο, οι δυνατότητές του είναι σαφείς και προφανείς. To θέμα είναι αν σκοπεύουμε να αγοράσουμε, με πολύ μικρό κόστος, όπλα για το σωστό εξοπλισμό των ελικοπτέρων. Εκτός λοιπόν των AIM-114L που πρέπει να αγοραστούν (έτσι ώστε να μεταφερθεί απόθεμα AIM-114A Hellfire από τα AH-64DHA στα Kiowa), πρέπει να αγοραστούν εκτοξευτές ΑΙΜ-92 Stinger αλλά και πύραυλοι. H επιχειρησιακή δυνατότητα που θα αποκτήσουν τα ελληνικά Kiowa θα είναι υπερπολλαπλάσια της όποιας μικρής δαπάνης.
To άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 12/1/2018
