Το 1919, μετά το πέρας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη η πρώτη Στρατιωτική Σχολή Αεροπλοΐας, στην οποία εκπαιδεύονταν χειριστές και παρατηρητές. Ταυτόχρονα η Ναυτική Αεροπορία δημιούργησε Κέντρα Εκπαίδευσης στο Τατόι και Παλαιό Φάληρο, τα οποία τροφοδότησαν με χειριστές και παρατηρητές το Μέτωπο κατά τις επιχειρήσεις της Μικράς Ασίας την περίοδο μέχρι το 1922.
Το 1926 αναβαθμίστηκε η εκπαίδευση και άρχισαν να χορηγούνται πτυχία Ιπταμένου Βομβαρδιστή, Ιπταμένου Φωτογράφου και άλλων ειδικοτήτων. Στις 19 Δεκεμβρίου 1929 ιδρύθηκε το Υπουργείο Αεροπορίας, που έθεσε υπό ενιαία διοίκηση τις αεροπορικές δυνάμεις. Προηγουμένως η Αεροπορία δεν ήταν ανεξάρτητος κλάδος, αλλά χωρισμένη σε Αεροπορία Στρατού και Αεροπορία Ναυτικού.
Η Σχολή Αεροπορίας (ΣΑ), από τις πρώτες στον κόσμο Στρατιωτικές Αεροπορικές Σχολές, ιδρύθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1931 στο αεροδρόμιο της Δεκέλειας και άρχισε να λειτουργεί στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου με ενιαία εκπαίδευση για τη Στρατιωτική και Ναυτική Αεροπορία. Η φοίτηση σ’ αυτήν ήταν τριετής και στη Σχολή εισέρχονταν απόφοιτοι του Γυμνασίου. Οι απόφοιτοι της Σχολής ονομάζονταν Ιπτάμενοι Ανθυποσμηναγοί, ενώ όσοι αποτύγχαναν στις πτήσεις αλλά σημείωναν επιτυχία στα θεωρητικά μαθήματα, έπαιρναν την ειδικότητα του Οικονομικού Αξιωματικού. Οι πρώτοι Ίκαροι ήταν 11 και η εκπαίδευσή τους έγινε αρχικά με αεροσκάφη Avro 621 Tutor και Avro 626.
Από το 1935 λειτούργησε στη ΣΑ και δεύτερο τμήμα, το Τμήμα Υπαξιωματικών Χειριστών, διάρκειας δύο ετών, από το οποίο αποφοιτούσαν Σμηνίες Χειριστές, ενώ το 1938 δημιουργήθηκε και τρίτο τμήμα, το Τμήμα Μηχανικών. Από τους κόλπους της Σχολής αποφοίτησαν οι περισσότεροι από εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους στις εναέριες μάχες κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως ο υποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης.
Η έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου επέβαλλε τη μεταφορά της Σχολής στο Άργος, όπου λειτούργησε από τον Οκτώβριο του 1940 μέχρι τον Απρίλιο του 1941. Μετά τον Απρίλιο του 1941, η Σχολή μεταστάθμευσε στη Μέση Ανατολή και στη συνέχεια στη νότια Ροδεσία, όπου λειτούργησε κανονικά από τον Σεπτέμβριο του 1941 μέχρι το καλοκαίρι του 1946. Η εκπαίδευση των Ελλήνων Ικάρων κατά τη διάρκεια του πολέμου έγινε στις Βρετανικές Μονάδες της Μέσης Ανατολής και της Νοτίου Ροδεσίας.
Το Μάρτιο του 1947 η Σχολή επανήλθε στη Δεκέλεια. Η κανονική λειτουργία της Σχολής άρχισε τον Οκτώβριο του 1947, όταν δέχτηκε τους πρώτους μαθητές που μετεκπαιδεύτηκαν στην Αγγλία. Η αρχική οργάνωση της Σχολής Αεροπορίας στηρίχθηκε στα πρότυπα των Αγγλικών Αεροπορικών Σχολών της Νότιας Ροδεσίας. Το σύστημα εκπαίδευσης αέρος που ακολουθήθηκε μετά τον επαναπατρισμό της Σχολής στην Ελλάδα ήταν το ίδιο με αυτό των Σχολών της Νοτίου Ροδεσίας. Το 1950 επανήλθε από τις ΗΠΑ, όπου εκπαιδεύτηκε, η πρώτη Μοίρα Ικάρων. Από τότε η Αεροπορική εκπαίδευση άρχισε να επηρεάζεται από το Αμερικανικό σύστημα εκπαίδευσης.
Το 1952 άρχισε για την Σχολή Ικάρων μια νέα περίοδος, η εποχή των αεροσκαφών JET. Η εκπαίδευση των Ικάρων στα αεριωθούμενα αεροσκάφη άρχισε το έτος 1953, χρονολογία που και η οργάνωση της Σχολής Αεροπορίας άλλαξε και πήρε τη μορφή τυπικής Αμερικάνικης πτέρυγας, που μετονομάστηκε σε 121 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος (121 ΠΕΑ). Το Σεπτέμβριο του 1949 ιδρύθηκε το Εκπαιδευτικό Κέντρο Εφέδρων Χειριστών (ΕΚΕΧ), κατά τα Βρετανικά και Αμερικάνικα πρότυπα και μέχρι το Σεπτέμβριο του 1958 εκπαιδεύτηκαν είκοσι μία (21) σειρές εφέδρων χειριστών.
Η χρησιμότητα της Αεροπορίας, όπως αποδείχθηκε περίτρανα κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η τεχνολογική εξέλιξη οδήγησαν τη ΣΑ σ΄ένα δρόμο ραγδαίων εξελίξεων. Τα πτητικά μέσα, τα μέσα εκπαίδευσης εδάφους και το χρησιμοποιούμενο εκπαιδευτικό προσωπικό προσαρμόζονταν στις συνεχώς μεταβαλλόμενες και αυξανόμενες απαιτήσεις.
Το 1958, στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού της Σχολής, έγινε η μεταστέγασή της σε καινούριες εγκαταστάσεις στις οποίες η Σχολή Ικάρων λειτουργεί έως σήμερα. Με τη μεταστέγασή της δημιουργήθηκαν και εξοπλίσθηκαν τα διάφορα εργαστήρια. Το κύρος και η αίγλη της ΣΑ ξεπέρασαν τα Ελληνικά σύνορα και έτσι το 1962 ήρθαν για εκπαίδευση στη Σχολή οι πρώτοι αλλοδαποί μαθητές από τη Λιβύη. Στα χρόνια που ακολούθησαν αποφοίτησαν από τη σχολή μαθητές από πολλά κράτη της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής
Το 1964 η ΣΑ έγινε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, ισότιμο με τα άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδας, υπαγόμενη στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης μέσω του ΓΕΑ. Η φοίτηση στη Σχολή μέχρι το 1966 ήταν τριετής. Από το 1967 και με την είσοδο της 43ης σειράς η φοίτηση στη Σχολή έγινε τετραετούς διάρκειας. Το 1967 θεσμοθετήθηκαν όλες οι λεπτομέρειες που αφορούν στην οργάνωση και λειτουργία της Σχολής και η Σχολή Αεροπορίας μετονομάστηκε σε Σχολή Ικάρων (ΣΙ).
Από το 1975, ξεκινώντας η Σχολή Ικάρων την προσπάθεια αναβάθμισης της παρεχομένης στους Ικάρους εκπαίδευσης, άρχισε τη μελέτη εκσυγχρονισμού των εργαστηρίων που είχε η Σχολή από χρόνια για την εκπαίδευση της θεωρητικής διδασκαλίας, αναβαθμίζοντάς τα από 3 σε 10 (1986). Τα εργαστήρια στεγάσθηκαν σε 4 διαφορετικά κτίρια συνολικής έκτασης 2500 m².
Από το 1991, εισάγονται στη Σχολή Ικάρων γυναίκες στην ειδικότητα των Μηχανικών (ΜΑ, ΜΗ, ΜΕ), ενώ από το 2002 εισάγονται γυναίκες στις ειδικότητες Ιπταμένων και Αξιωματικών Αεράμυνας. Στη Σ.Ι. φοιτούν επίσης και αλλοδαποί μαθητές – στελέχη ξένων Ενόπλων Δυνάμεων. Το 2019 η αρχισμηνίας Μαρίνα Κωνσταντίνου έγινε η πρώτη γυναίκα αρχηγός της Σχολής Ικάρων.
Πηγή: Wikipedia
Σαν Σήμερα στις 06/09/1931 https://t.co/E2JiOmMYLP
— HAFspokesman (@HAFspokesman) September 6, 2019
