Στη συνέχεια της μακράς Ουκρανικής κρίσης στα εδάφη κυρίως της κριμαϊκής χερσονήσου, κεκαλυμμένη ρωσική επέμβαση λαμβάνει χώρα με την εμφάνιση των «μικρών πράσινων ανθρώπων».
Η κρίση ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2013, μέσα από μια επεισοδιακή και αμφισβητούμενη εκλογική διαδικασία μεταξύ του ρωσόφιλου προέδρου Βίκτωρ Γιανούκοβιτς και του ευρωπαϊστή διεκδικητή της προεδρίας Βίκτωρ Γιουσένκο, που έληξε με την εκλογή του πρώτου. Οι υποστηρικτές του Γιουσένκο δεν δέχθηκαν το αποτέλεσμα και κατέβηκαν σε ειρηνικές διαδηλώσεις στους δρόμους μιλώντας -μάλλον βάσιμα- για νοθεία. Οι διαδηλώσεις αντιμετωπίστηκαν με ασυνήθιστη αστυνομική βία οδηγώντας σε πολλούς τραυματισμούς ακόμα και θανάτους στις επόμενες εβδομάδες.
Καθώς η πόλωση μεταξύ των υποστηρικτών του Γιουσένκο και του Γιανούκοβιτς κορυφωνόταν, νέα ζητήματα έκαναν την εμφάνισή τους στους δρόμους, με ομάδες διαδηλωτών να θέτουν θέμα ουκρανικής κυριαρχίας σε περιοχές ρωσοφώνων, όπως οι ανατολικές επαρχίες του “Ντονμπάς” και η χερσόνησος της Κριμαίας. Η κρίση άρχισε να λαμβάνει χαρακτήρα εμφυλίου και ενώ η κυβέρνηση κατέρρεε, ένοπλες ομάδες έκαναν την εμφάνισή τους στην Κριμαία ταυτόχρονα με την διαφυγή του Γιανούκοβιτς στη Ρωσία. Η κατάσταση ήταν κρίσιμη αφού η παρουσία οπλισμένων διαδηλωτών που ήδη συγκρούονταν βίαια στους δρόμους πολλών πόλεων (Χάρκοβο, Κίεβο, Συμφερούπολη, Μαριούπολη, Οδησσό) θα οδηγούσε σε σοβαρή αιματοχυσία τη στιγμή που τα στρατεύματα της Ουκρανίας ήταν ακέφαλα.
Η συνέχεια στο Military History
