Με τον πόλεμο στο Βιετνάμ να πνέει τα λοίσθια, η αμερικανική κυβέρνηση εκκινεί ένα πρόγραμμα εκκένωσης ορφανών παιδιών και νηπίων με τη συνδρομή ανθρωπιστικών οργανώσεων, προς χώρες της Δύσης. Για την επιχείρηση που κράτησε μόλις 24 μέρες – από τις 3 ως τις 26 Απριλίου του 1975 – επιστρατεύτηκαν τα μεγαλύτερα μεταγωγικά της Αμερικανικής Αεροπορίας αλλά και μισθωμένα επιβατηγά Boeing 747, σε μια από τις μεγαλύτερες αερογέφυρες.
Στις αρχές του 1975, το φάσμα της ήττας και της κατάρρευσης της κυβέρνησης και του στρατού του Νοτίου Βιετνάμ ήταν παραπάνω από προφανές. Ο Βορειοβιετναμικός στρατός είχε αναλάβει ξεκάθαρα την πρωτοβουλία των κινήσεων και σημαντικές θέσεις και πόλεις του Νοτίου Βιετνάμ έπεφταν η μία μετά την άλλη. Στις 30 Μαρτίου του 1975, η κομβική πόλη και λιμάνι του Da Nang έπεσε στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα ότι το τέλος ήταν κοντά.
Πολλές πολιτικές οργανώσεις που συνδέονταν με την αμερικανική παρουσία στο Βιετνάμ τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια, όπως η Εταιρεία για την Προστασία των Ορφανών του Βιετνάμ (Society for the Protection of Vietnamese Orphans, SPOVO), Φίλοι των Παιδιών του Βιετνάμ (Friends of Children of Viet Nam, FCVN), Φίλοι Όλων των Παιδιών (Friends For All Children, FFAC), Υπηρεσία Καθολικής Ανακούφισης (Catholic Relief Service), Διεθνείς Κοινωνικές Υπηρεσίες (International Social Services), Ορφανά του Κόσμου (International Orphans) και το Ίδρυμα Pearl S. Buck, προσέγγισαν τότε την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τον ίδιο τον Πρόεδρο Φορντ προσωπικά, για να οργανώσουν μια επιχείρηση φυγάδευσης των δεκάδων χιλιάδων ορφανών του πολέμου σε ασφαλείς χώρες όπου θα είχαν μια καλύτερη ζωή και ευκαιρίες για υιοθεσία από ανάδοχες οικογένειες.
Η συνέχεια στο Military History
