Μετά από μια σειρά 21 βομβιστικών επιθέσεων στο Μπέλφαστ, που άφησαν πίσω τους 11 νεκρούς και 130 τραυματίες, η Βρετανική κυβέρνηση κινητοποίησε τη μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση μετά από την επέμβαση στο Σουέζ το 1956.
Συνολικά 22.000 στρατιώτες του βρετανικού στρατού και πάνω από 5.000 άνδρες του τοπικού συντάγματος άμυνας του Ulster, έλαβαν μέρος στην προσπάθεια ανακατάληψης του Μπέλφαστ και κυρίως του Ντέρυ -επιχείρηση Motorman-, που από το 1969 είχε αρχίσει να “αυτονομείται” με την ανέγερση οδοφραγμάτων και τη δημιουργία μιας “αυτόνομης ζώνης”.
Η ιστορία εντοπίζεται στη Βόρεια Ιρλανδία, που μετά την ανεξαρτησία της Ιρλανδίας 50 περίπου χρόνια πριν, παρέμεινε υπό βρετανικό έλεγχο. Στο διάστημα αυτό, οι εντάσεις μεταξύ καθολικών Ιρλανδών που ήταν συμπαθούντες της ένωσης με τη υπόλοιπη χώρα και προτεσταντών Ιρλανδών που παρέμεναν πιστοί στην Βρετανία εντείνονταν. Οι τοπικές αρχές διαχώριζαν σαφώς τις δύο ομάδες, δείχνοντας συμπάθεια προς τους δεύτερους. Στη δεκαετία του 1960, το διεθνές ζητούμενο για αυτοδιάθεση, έδωσε φωνή στους καθολικούς της Β. Ιρλανδίας που για δεκαετίες βρίσκονταν σε αναβρασμό. Η ίδρυση του Προσωρινού Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (Provisional Irish Republican Army, IRA) ήταν μέρος αυτής της αγανάκτησης.
Η συνέχεια στο Military History
