Η Σοβιετική Ένωση πραγματοποιεί την πρώτη επιτυχημένη δοκιμή ατομικής βόμβας RDS-1 στο πεδίο δοκιμών Σεμιπαλατίνσκ του Καζακστάν. Η δοκιμή θα λάβει την ονομασία «Πρώτη Αστραπή» από τους Σοβιετικούς, αν και οι Αμερικανοί θα την αποκαλέσουν «Τζο-1» από το όνομα του Στάλιν (Ιωσήφ).
Τα σχέδια της σοβιετικής βόμβας αποκάλυπταν εκπληκτικές ομοιότητες με την αμερικανική βόμβα Fat Man που ρίφθηκε στο Ναγκασάκι 4 χρόνια πριν. Ο λόγος της ομοιότητας αλλά και της ταχύτητας ανάπτυξης του ατομικού όπλου ήταν διότι τα σχέδια της αμερικανικής βόμβας έφθασαν στα σοβιετικά χέρια από δύο φυσικούς που εργάζονταν εντός του αμερικανικού “σχεδίου Μανχάταν”: του Theodore A. Hall και του Klaus Fuchs. Μέσα στους επόμενους μήνες, οι υπηρεσίες των ΗΠΑ διενήργησαν εξονυχιστικούς εσωτερικούς ελέγχους ασφαλείας και εντόπισαν αριθμό ατόμων που κατασκόπευαν για τους Σοβιετικούς, με τους Fuchs και Hall να είναι οι πιο σημαντικοί.
Η συνέχεια στο Military History
Η βρετανική ελίτ, όπως και επιστήμονες, μυστικές υπηρεσίες και ιδίως μέλη των φυσικών που συμμετείχαν στο Manhattan Project, όπως ο Fuchs, ήταν ενεργοί πράκτορες των σοβιετικών. Κομμουνιστές και συνοδοιπόροι υπήρχαν και στην αμερικανική κοινωνία που πολύ πρόθυμα πέρναγαν μυστικά στην ΕΣΣΔ. Όταν ο Τρούμαν, κατα την συνάντηση με Στάλιν και Atlee στο Potsdam, μίλησε για ένα καινούριο πολύ καταστροφικό όπλο που είχαν δημιουργήσει οι αμερικανοί, δίχως να πei ειδικά για την πυρηνική βόμβα, ο Στάλιν δεν έδειξε καμία αντίδραση ή ερώτηση γιατί προφανώς είχε ήδη πληροφορηθεί από τους κατασκόπους του. Ούτως ή άλλως, από την στιγμή που οι αμερικανοί απέδειξαν ότι πυρηνική βόμβα είναι εφικτή, η προδοσία των σχεδίων απλώς επιτάχυνε την κατασκευή της από τους Σοβιετικούς. Η διάδοση πυρηνικών όπλων έγινε αναπόφευκτη.