Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθετεί πρόταση για διαμελισμό της Παλαιστίνης (απόφαση 181 ΙΙ) μετά τη λήξη της Βρετανικής Εντολής, την 1η Αυγούστου 1948.
Βρισκόμαστε στην εποχή της σταδιακής αποαποικιοποίησης του κόσμου μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στην διάρκεια του τελευταίου, μεγάλες αποικιακές δυνάμεις (Βρετανία, Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο), είχαν δοκιμαστεί σκληρά και σε αρκετές περιπτώσεις είχαν κατακτηθεί από τα γερμανικά στρατεύματα. Στη συνέχεια είχαμε το φαινόμενο “διπλών” κυβερνήσεων, τόσο δοσιλογικές εντός της χώρας, όσο και “εξόριστες”, κυρίως υπό την προστασία της Βρετανίας, με προσδοκία επανόδου στο προπολεμικό καθεστώς, ύστερα από την απελευθέρωση. Σε ό,τι αφορά στις αποικίες τους όμως, η χαλάρωση της σχέσης με το “κέντρο”, αποτέλε διέξοδο για την αποτίναξη του αποικιακού ζυγού.
Στην περίπτωση της Παλαιστίνης, η περιοχή αποτελούσε την ιστορική κοιτίδα των Ισραηλιτών, μέχρι την καταστροφή του κράτους τους και την υποχρεωτική διασπορά του πληθυσμού, από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τίτο το 70 π.Χ. Τότε κάπου 1.100.000 Εβραίοι της Ιουδαίας θανατώθηκαν, ή διεσπάρησαν σε γειτονικά βασίλεια (Περσίας, Βαβυλώνας, Συρίας), όπως και εντός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ως δούλοι.
Η συνέχεια στο Military History
