Ο Αμερικανός ανθυπολοχαγός Όντι Μέρφι (Audie Murphy) μένει στην ιστορία, όταν συγκρατεί επί μία ώρα μόνος του την προέλαση ενός γερμανικού λόχου, πολυβολώντας από την οροφή ενός φλεγόμενου καταστροφέα αρμάτων Μ-10, πυροβολώντας με το τυφέκιο Μ-1 και κατευθύνοντας πυρά πυροβολικού από τον ασύρματο.
Η δράση του Μέρφι έλαβε χώρα κατά τη συμμαχική επίθεση στο θύλακα του Κόλμαρ, μια εστία γερμανικής αντίστασης, τελευταίο προγεφύρωμα των Ναζί στη δυτική όχθη του Ρήνου, στην περιοχή της κεντρικής Αλσατίας. Αμερικανικές δυνάμεις και ισχυρές μονάδες των Ελεύθερων Γάλλων, με κεφαλή τις 1η και 10η Τεθωρακισμένες Μεραρχίες και υποστηριζόμενες από τα Ι και ΙΙ Γαλλικά Σώματα Στρατού (4η Μαροκινή Ορεινή Μεραρχία, 2α Μαροκινή Μεραρχία Πεζικού, 9η Μεραρχία Αποικιακού Πεζικού, 3η Αλγερινή Μεραρχία Πεζικού, 1η Μεραρχία Πεζικού, 2η και 5η Τεθωρακισμένες Μεραρχίες) κατέλαβαν το Στρασβούργο περιορίζοντάς τους Γερμανούς σε έναν στενό χώρο 50×60 χλμ. Εκεί, οι τελευταίοι θα έκαναν τη μεγαλύτερη αντίσταση μετά τη Νορμανδία, παρά την κατάρρευση των δυνάμεών τους στις Αρδέννες.
Ο Μέρφι ανήκε στις αμερικανικές δυνάμεις που είχαν προσκολληθεί προσωρινά στο ΙΙ Γαλλικό Σώμα Στρατού (3η και 28η Μεραρχίες Πεζικού και τμήμα της 44ης ΜΠ). Από την άλλη πλευρά βρίσκονταν οι βαριά χτυπημένες μονάδες της ΧΙΧ Γερμανικής Στρατιάς (2η Ορεινή Μεραρχία, 106η Ταξιαρχία Panzer, τις δυνάμεις των LXIII και LXIV Σωμάτων Στρατού, η μία με τρεις Μεραρχίες Πεζικού και η δεύτερη με δύο Μεραρχίες Πεζικού και δύο Λαϊκών Γρεναδιέρων αντίστοιχα), οι οποίες είχαν εντολές από τον Χίτλερ να κρατήσουν τις θέσεις τους μέχρι τελικής πτώσης. Μπροστά στην κρισιμότητα της κατάστασης, οι Γερμανοί έκαναν το λάθος να συγκροτήσουν ένα μεγάλο σχηματισμό μάχης που τέθηκε υπό τη διοίκηση του επιτρόπου του Ράιχ, Χάινριχ Χίμλερ, ενός ανθρώπου με εμπειρία στην πολιτική ραδιουργία αλλά παντελώς άσχετου με τα πολεμικά.
Οι γερμανικές αδυναμίες αντισταθμίζονταν ως ένα βαθμό από τις αντίστοιχες συμμαχικές. Αντιμετωπίζοντας ακόμα σοβαρά οργανωτικά προβλήματα, οι δυνάμεις στην περιοχή υπέφεραν -εκτός από τον έντονο χειμώνα που ταλαιπωρούσε ιδιαίτερα τα ασυνήθιστα στις χειμερινές συνθήκες αφρικανικά στρατεύματα των Γάλλων- από μεγάλες ελλείψεις σε εφόδια και από την αναπλήρωση των απωλειών τους, κάτι που άφηνε τη στελέχωση των κατωτέρων κλιμακίων Γάλλων και Αμερικανών με μεγάλα κενά. Επιπλέον, πολλοί από τους Συμμάχους είχαν έλλειψη πείρας, έχοντας φτάσει πρόσφατα στο θέατρο των μαχών και χωρίς επαρκή εκπαίδευση.
Η συνέχεια στο Military History
