Με παρότρυνση του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ, πραγματοποιείται εξέγερση στην πόλη της Δράμας κατά των Βουλγαρικών αρχών κατοχής. Οι τελευταίοι είχαν αγαστή συνεργασία με τους Γερμανούς και ανέλαβαν τη διοίκηση και κατοχή μεγάλων περιοχών της Βόρειας Ελλάδας και της Νότιας Γιουγκοσλαβίας (την αποκαλούμενη από τους ίδιους, Μακεντόνια Βαρντάρσκα) απελευθερώνοντας γερμανικά στρατεύματα από καθήκοντα φύλαξης. Ταυτόχρονα, οι Βούλγαροι προωθούσαν τη, γνωστή από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πιο πριν, αναθεωρητική στρατηγική τους για τον αφελληνισμό της Μακεδονίας και της Θράκης και την ενσωμάτωση τους στη Βουλγαρία.

Βουλγαρικό τμήμα παρελαύνει σε πόλη της Βόρειας Ελλάδας κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής. Παρά το γεγονός ότι ούτε ένας Βούλγαρος στρατιώτης πολέμησε στις μάχες του μεγάλου Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (πέραν ενός τάγματος εθελοντών στα SS), η Βουλγαρία προσέφερε το έδαφός της για τη στρατηγική προσέγγιση των Βαλκανίων από τους Γερμανούς και τον στρατό της για τη φρούρηση των κατεχομένων περιοχών στη Γιουγκοσλαβία και στη Βόρεια Ελλάδα. Η συμπεριφορά του βουλγαρικού στρατού και των αρχών κατοχής γενικά ήταν η σκληρότερη και πιο απάνθρωπη από όλους τους ξένους στρατούς, παρόλο τον ισχυρό “ανταγωνισμό”. Η συστηματική πολιτική τρομοκρατίας και οικονομικής αφαίμαξης, που έφτασε στα όρια της γενοκτονίας, ευθύνονται για την ερήμωση μεγάλων περιοχών της Γιουγκοσλαβίας, της Μακεδονίας και της Θράκης.

Η εξέγερση θα γνωρίσει αρχικά την επιτυχία και θα επεκταθεί γρήγορα σε γειτονικές πόλεις και χωριά. Την επόμενη μέρα όμως, ο Βουλγαρικός στρατός θα συγκεντρώσει και θα εκτελέσει 2.000 περίπου άνδρες ηλικίας 18-45 ετών στη Δράμα και στη γύρω περιοχή. Τα αντίποινα θα συνεχιστούν προκαλώντας τεράστιο προσφυγικό ρεύμα περί των 100.000 ανθρώπων προς τη γερμανοκρατούμενη κεντρική Μακεδονία, με αποτέλεσμα ολόκληρες περιοχές να ερημωθούν.

Η συνέχεια στο Military History