Ιταλικό υποβρύχιο τορπιλίζει και βυθίζει το εύδρομο (ελαφρύ καταδρομικό) «Έλλη» του ελληνικού βασιλικού Ναυτικού, έξω από το λιμάνι της Τήνου, όπου παραβρισκόταν για τους καθιερωμένους εορτασμούς του Δεκαπενταύγουστου.
Πρόκειται για την κορύφωση των ιταλικών προκλήσεων, την τελευταία σε μια μακρά σειρά εκβιασμών και απειλών της ιταλικής φασιστικής κυβέρνησης για να εξαναγκαστεί η Ελλάδα να προβεί σε παραχωρήσεις στο Αιγαίο και στα Βαλκάνια. Ενδεικτικά στις 26 Ιουνίου 1940 το Ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών απαίτησε την αντικατάσταση του Έλληνα πρέσβη στην Άγκυρα κατηγορώντας τον για φιλοαγγλική δράση. Στις 30 Ιουνίου η ιταλική μομφή επαναλαμβάνεται και από τον ίδιο τον υπουργό Εξωτερικών κόμη Γκαλεάτσο Τσιάνο. Την ίδια μέρα ιταλικό αεροπλάνο παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο και υπερίπταται παράνομα πάνω από την Κρήτη.
Στις 3 Ιουλίου, ο Τσιάνο καλεί τον Έλληνα πρέσβη στη Ρώμη, Νικόλαο Πολίτη και τον ελέγχει για επεισόδιο επίθεσης βρετανικών αεροπλάνων εναντίον τριών ιταλικών υποβρυχίων ανοιχτά των Επτανήσων. Παρά το γεγονός ότι ο Πολίτης απέρριψε τον ισχυρισμό περί χρήσης του ελληνικού εδάφους από βρετανικά αεροσκάφη, ο Τσιάνο έφτασε σε σημείο να απειλήσει με πόλεμο Ιταλίας και Γερμανίας κατά της Ελλάδας για παραβίαση της αρχής της ουδετερότητας. Στις 12 Ιουλίου, τρία βομβαρδιστικά με αλλοιωμένα τα διακριτικά, επιτέθηκαν κατά του πλοίου ανεφοδιασμού φάρων «Ωρίων» του ελληνικού στόλου στον κόλπο του Κισσάμου. Σε βοήθειά του έσπευσε το αντιτορπιλικό «Ύδρα». Όταν τα αεροπλάνα στράφηκαν εναντίον του, το «Ύδρα» άνοιξε πυρ διασκορπίζοντάς τα.
Η συνέχεια στο Military History
