Στην έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα βρετανικά καταδρομικά HMS “Exeter”, “Ajax” και “Achilles” συγκρούονται με το γερμανικό θωρηκτό-τσέπης “Admiral Graf Spee” στο Ρίβερ Πλέιτ, ανοιχτά της Ουρουγουάης. Από τη σύγκρουση όλα τα πλοία θα υποστούν ζημιές αλλά το γερμανικό, αν και ανώτερο από καθένα από τα βρετανικά σε ισχύ πυρός, ταχύτητα και θωράκιση, θα χρειαστεί να πλεύσει για επισκευές στο ουδέτερο λιμάνι του Μοντεβιδέο.
Το 1939, το Γερμανικό Ναυτικό (Kriegsmarine) εφάρμοσε στρατηγική αποκλεισμού των βρετανικών παραλίων, γνωρίζοντας ήδη από τον Α΄ Παγκόσμιο πως η “αχίλλειος πτέρνα” της Βρετανίας ήταν ο ανεφοδιασμός της με κρίσιμες πρώτες ύλες και υλικά. Ωστόσο, το Βρετανικό Ναυτικό παρέμενε πανίσχυρο και ακατάβλητο, για αυτό κύριος στόχος του Γερμανικού ήταν να χτυπά τα εμπορικά πλοία που μετέφεραν προμήθειες στην Βρετανία και όχι η απευθείας ναυτική αντιπαράθεση.
Προς τον σκοπό αυτό, η Γερμανία ναυπήγησε υποβρύχια, που είχαν αποδειχθεί ιδανικά σε αυτή την αποστολή και ισχυρά καταδρομικά και ελαφρά θωρηκτά, που θα έπλεαν επί μήνες στις ανοιχτές θάλασσες σκορπώντας τον όλεθρο στα ανυπεράσπιστα εμπορικά του εχθρού. Το “Admiral Graf Spee” ήταν ένα πλοίο που ταίριαζε απόλυτα σε αυτήν την περιγραφή.
To θωρηκτό-τσέπης (Panzerschiff) ανήκε στην κλάση “Deutschland” και αποτελούσε μια τεχνολογική καινοτομία της γερμανικής ναυπηγικής βιομηχανίας που παρέδωσε ένα πλοίο με εκτόπισμα και ταχύτητα καταδρομικού αλλά με οπλισμό και θωράκιση θωρηκτού. Η τροποποίηση επέτρεπε στο Reichsmarine να διατηρεί πλοία με ικανότητες θωρηκτού παρακάμπτοντας τους περιορισμούς της συνθήκης των Βερσαλλιών που απαγόρευαν την κατοχή πλοίων τέτοιου μεγέθους από τη Γερμανία. Η υψηλή ταχύτητα των 26 κόμβων συνδυαζόταν με 6 πυροβόλα των 280 mm και 8 των 150 mm, 6 των 105 mm, 4 αντιαεροπορικά των 37 mm και 10 των 20 mm, ενώ υπήρχαν και δύο τετραπλοί εκτοξευτές τορπιλών των 533 mm στην πρύμνη.
Η συνέχεια στο Military History
