Υπογράφεται στη Λωζάννη της Ελβετίας η ομώνυμη συνθήκη που τερμάτιζε οριστικά τις εχθροπραξίες μεταξύ του κράτους της νέας Τουρκίας με τους αντιμαχομένους της από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (Ελλάδα, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία και Ρουμανία).
Η συνθήκη αντικατέστησε αυτή των Σεβρών (Sèvres), τρία χρόνια νωρίτερα, μεταξύ των δυνάμεων της Entente Cordiale και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που όμως η ηγεσία των Nεοτούρκων ποτέ δεν αποδέχθηκε.
Η συνθήκη της Λωζάννης ρύθμισε το καθεστώς των Στενών του Βοσπόρου –πάγια βρετανική αξίωση- και καθόριζε τα σύνορα με την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, καθώς και με την Ιταλία, τη Γαλλία και Βρετανία (δηλαδή με τις περιοχές Εντολής τους στη Μέση Ανατολή). Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, η Τουρκία δια της Συνθήκης παραιτήθηκε πάσης αξίωσης στα Δωδεκάνησα, που η Ιταλία είχε υποσχεθεί να της επιστρέψει το 1912 αλλά ανακάλεσε με την κήρυξη του παγκοσμίου πολέμου. Επίσης αναγνώρισε την απώλεια από μέρους της της Κύπρου, που το 1878 είχε περάσει υπό βρετανική διοίκηση, παραμένοντας τουρκικό έδαφος με το γράμμα των τότε συνθηκών.
Η συνέχεια στο Military History
