Με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι τέσσερις αυτοκρατορίες της Ευρώπης κομματιάστηκαν και νέα κράτη αναπήδησαν από τα συντρίμμια. Ένα από αυτά ήταν και η Πολωνία, ένα βασίλειο που αναγεννιόταν από τις στάχτες του μετά από 200 χρόνια διαμελισμού και υποταγής στις Μεγάλες Δυνάμεις. Οι συνομιλίες των νικητών του πολέμου φρόντισαν και για την αποκατάσταση του πολωνικού λαού μέσα σε ασφαλή σύνορα, ή τουλάχιστον όσο ασφαλή γινόταν.
Ανάμεσα σε μια περιορισμένη πλέον και βυθισμένη στη φτώχεια, στις εσωτερικές συγκρούσεις και στην πολιτική αναταραχή Γερμανία και σε μια Ρωσία, που εδώ και περισσότερα από δύο χρόνια είχε περιέλθει σε εμφύλια σύγκρουση, η Πολωνία έπρεπε να ιδρύσει και να οργανώσει τους θεμούς της και να επιβιώσει. Έτσι, μετά την υπογραφή της Γερμανοπολωνικής συμφωνίας εκκένωσης των περιοχών που θα σχημάτιζαν το Πολωνικό κράτος το Φεβρουάριο του 1919, ο νέος πολωνικός στρατός θα είχε την πρώτη του “συνάντηση” με τον επίσης νεαρό στρατό των Ρώσων Μπολσεβίκων.
