Με τα μάτια στο μέλλον, οι αντιπρόσωποι του Βασιλείου της Σερβίας και εκπρόσωποι των εθνοτήτων Σλοβένων και Κροατών που ζούσαν εντός της Αυστρουγγρικής αυτοκρατορίας, υπογράφουν το προκαταρκτικό κείμενο της Ένωσης των λαών τους, σε ένα κρατικό μόρφωμα που θα δημιουργηθεί μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μέχρι το τέλος του Α’ Παγκοσμίου η Αυστρουγγαρία κατείχε το ήμισυ της Βαλκανικής και εποφθαλμιούσε και το υπόλοιπο. Με τη στήριξη της Γαλλίας και της Βρετανίας, η εξόριστη στην Κέρκυρα σερβική κυβέρνηση έθετε τις βάσεις για τη μεταπολεμική ένωση σε ένα κοινό βασίλειο των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων, που μετά το 1920 θα μετονομαστεί σε βασίλειο της «Νοτιοσλαβίας» (Yugoslavia-Γιουγκοσλαβία).
Η πρόταση της πολιτικής ενοποίησης υπήρχε σαν ιδέα από παλιότερα αλλά το 1916, το σερβικό εξόριστο Κοινοβούλιο πρότεινε να ενοποιηθούν οι επικράτειες του βασιλείου της Σερβίας με τις περιοχές των Σλοβενικών, Κροατικών και Μαυροβουνιακών περιοχών χωρίς διαιρέσεις και ειδικά προνόμια, υπό το στέμμα της δυναστείας των Καραγιώργεβιτς. Σλοβένοι και Κροάτες τελούσαν υπό την κυριαρχία της Αυστρουγγαρίας και πλέον, το ίδιο και οι Σέρβοι, η χώρα των οποίων είχε καταλυθεί από τους Γερμανο-Αυστριακούς και η κυβέρνηση με τα υπολείμματα του στρατού είχαν διαφύγει μέσω Ελλάδος στην Κέρκυρα.
Η συνέχεια στο Military History
