Πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην χερσόνησο της Καλλίπολης η πρώτη αποβίβαση συμμαχικών στρατευμάτων από ANZAC (Australian and New Zealand Army Corps), δηλαδή από αυστραλιανά και νεοζηλανδικά στρατεύματα. Η επιχείρηση συντονιζόταν από το Βρετανικό ναυαρχείο (πρώτος Λόρδος του ναυαρχείου ο Ουίνστον Τσώρτσιλ) και ήταν προοίμιο ενός φιλόδοξου σχεδίου για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης και την απονεύρωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε 5 Μεραρχίες (~100.000 άνδρες από Βρετανούς, Αυστραλούς, Νεοζηνλανδούς και Γάλλους) που με αφετηρία τη Λήμνο, και με την ισχυρή υποστήριξη του στόλου θα σίγαζαν τα πυροβολεία της χερσονήσου της Έλλης (πορθμός του Ελλησπόντου). Στη συνέχεια, το πυροβολικό των μεραρχιών θα εκμηδένιζε τις πυροβολαρχίες της αντίπερα ασιατικής ακτής και θα αποβιβαζόταν εκκαθαρίζοντάς την από κάθε αντίσταση. Ανοίγοντας έτσι το «στόμιο» του Ελλησπόντου για το συμμαχικό στόλο, που θα εισερχόταν και θα καταναυμαχούσε τον τουρκικό στη θάλασσα του Μαρμαρά και θα καταλάμβανε την Πόλη.
Η έξοδος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας από τον πόλεμο, η άμεση σύνδεση με την Ρωσία από τον ίδιο δρόμο, που πριν 60 χρόνια οι ίδιοι οι Αγγλογάλλοι της είχαν επιτεθεί, και ο διαμελισμός της κρίσιμης Μέσης Ανατολής σε «σφαίρες επιρροής» ήταν το φαντασιακό έπαθλο της εκστρατείας που θα άξιζε -κατά την κρίση των σχεδιαστών- μερικές χιλιάδες νεκρούς.
Η συνέχεια στο Military History
