Με προπομπό το 1ο τάγμα Κρητών (με διοικητή το συνταγματάρχη Γεώργιο Καναβατζόγλου) και την ημιλαρχία αναγνωρίσεως της VIII Μεραρχίας Πεζικού (με επικεφαλής το λοχαγό Γεώργιο Κατεχάκη), τμήματα του Ελληνικού Στρατού εισέρχονται στην πόλη της Κομοτηνής, όπου τυγχάνουν ενθουσιώδους υποδοχής.
Στην τελευταία αυτή φάση του Β’ Βαλκανικού πολέμου, η νίκη έγερνε σαφώς στην πλευρά των Ελλήνων, με τον βασιλιά-αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο να πιέζει προς ακόμη μια αποφασιστική προώθηση έναντι των Βουλγάρων, παρά τις παραινέσεις του Βενιζέλου. Ο τελευταίος θεωρούσε πως οι πολιτικοί στόχοι του βασικού συμμάχου της Ελλάδος -της Σερβίας- είχαν ουσιαστικά επιτευχθεί, οδηγώντας τους Σέρβους να σταματήσουν να ασκούν πίεση στον βουλγαρικό στρατό και να υιοθετούν αμυντική στάση, αφήνοντας τους Έλληνες να σηκώνουν το βάρος της επίθεσης.
Αυτό έγινε ιδιαίτερα αισθητή στην Κρέσνα, που δύο βουλγαρικές στρατιές, έχοντας αποσπαστεί από το μέτωπο με τους Σέρβους, πίεσαν αφόρητα τις ελληνικές δυνάμεις απειλώντας να πλαγιοκοπήσουν όλη τη Στρατιά. Μόνο το πείσμα και η αντοχή του Ελληνικού Στρατού κατόρθωσε να υπερισχύσει σε αυτή τη δύσκολη σύγκρουση.
Η συνέχεια στο Military History
