Στις 17 Μαρτίου 1913 (4 Μαρτίου με το παλιό ημερολόγιο), το ελληνικό Ναυτικό και ο Στρατός απελευθερώνουν την πόλη των Αγίων Σαράντα στη Βόρειο Ήπειρο.
Η δράση κατά τον Α΄Βαλκανικό, στο Μέτωπο της Ηπείρου ήταν δευτερεύουσας σημασίας σε σύγκριση με την προέλαση του στρατού στη Θεσσαλία και την επικράτηση στο Αιγαίο. Ωστόσο, οι ανάγκες υποστήριξης της ελληνικής Στρατιάς Ηπείρου και η αναγνώριση των αναγκών για προστασία και υποστήριξη από τη θάλασσα στη θάλασσα του Ιουνίου, οδήγησαν το επιτελείο να οργανώσει μια ειδική ναυτική διοίκηση, τη Μοίρα Ιονίου Πελάγους. Η Μοίρα διέθετε δύο μεγάλες κανονιοφόρους, τρεις μικρότερες και τέσσερις “ατμομυοδρόμωνες” (σιδερένια ιστιοφόρα με βοηθητική πρόωση προπέλας κινούμενης με λέβητες ατμού).
Τα πλοία της Μοίρας ήταν μικρά, παλιά, αργοκίνητα και πολύ ελαφρά εξοπλισμένα αλλά κατόρθωσαν ελλείψει ουσιαστικού αντιπάλου να επικρατήσουν στη θάλασσα και να υποστηρίξουν τις ελληνικές δυνάμεις προσφέροντας υπηρεσίες πολύ πέρα από όσο υπολογιζόταν. Υπό τη διεύθυνση του πλοιάρχου Ι. Δαμιανού, η Μοίρα εξανάγκασε ένα σκοπούν οθωμανικό τορπιλοβόλο να αυτοβυθιστεί στο λιμάνι της Πρέβεζας, υποστήριξε με πυρά την προέλαση κοντά στην ακτή των ελληνικών τμημάτων στρατού, αποβίβασε άγημα που κατέλαβε τη νήσο Σάσωνα και περιπολούσε στην περιοχή Αμβρακικού και Δυρραχίου.
Η συνέχεια στο Military History
