Υπογράφεται στα προάστια των Χανίων η «Σύμβαση της Χαλέπας», που παραχωρούσε καθεστώς ημιαυτονομίας στο νησί. Η Σύμβαση ερχόταν ως συνέχεια του Οργανικού Νόμου του 1868.
Με την έναρξη του Ρωσοτουρκικού πολέμου τον Ιανουάριο του 1878 οι Κρητικοί ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας για άλλη μια φορά ένωση με την Ελλάδα. Η κυβέρνηση Τρικούπη στήριξε μυστικά αυτές τις προσπάθειες και η άσχημη τροπή που έλαβε ο πόλεμος για την Πύλη, ανάγκασε τον Σουλτάνο να αναζητήσει πολιτική λύση, απορρίπτοντας όμως τη απόσχιση της νήσου. Έτσι οι προσδοκίες των Κρητών διαψεύστηκαν στο Συνέδριο του Βερολίνου τον Ιούλιο του ίδιου έτους.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 13 Ιουλίου 1878: Η συνθήκη του Βερολίνου, οι Γερμανοί “σώζουν” την Μακεδονία
Παρόλα αυτά, με βρετανική προτροπή, ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίντ ο 2ος παραχώρησε ημιαυτονομία στο νησί, εφαρμόζοντας τον «Οργανικό Νόμο» που είχε αθετήσει δέκα χρόνια πριν. Σύμφωνα με τους όρους του:
- Ο Βαλής (γενικός διοικητής) του νησιού μπορούσε να είναι και Χριστιανός, με πρωτοσύμβουλο άλλου θρησκεύματος (ουσιαστικά κατοχυρωνόταν εδώ μικτή -χριστιανική και μουσουλμανική- διοίκηση).
Η συνέχεια στο Military History
