Υπογράφεται η Συνθήκη του Βερολίνου μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Καρπός του συνεδρίου που οργανώθηκε στο Βερολίνο από τον “αρχιτέκτονα” της Ευρώπης, τον Πρώσσο καγκελάριο πρίγκηπα Otto von Bismarck, η συνθήκη καθόρισε το εδαφικό καθεστώς στη Βαλκανική χερσόνησο μετά τις ανακατατάξεις του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1877-78.
Η ήττα της Τουρκίας στον πόλεμο είχε ως αποτέλεσμα να φέρει την τσαρική Ρωσία σε θέση απίστευτης ισχύος, υπαγορεύοντας τους όρους συνθηκολόγησης στο προάστιο του Αγίου Στεφάνου, έξω από την Κωνσταντινούπολη, τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου, με τα ρωσικά πυροβόλα σε απόσταση μόλις τριών ημερών πορείας από την οθωμανική πρωτεύουσα.
Οι Ρώσοι δεν χαρίστηκαν, απαιτώντας την ισχυροποίηση του Βουλγαρικού κράτους και τη δημιουργία μικρών βαλκανικών κρατών που ήταν αρκετά ελεύθερα για να θεωρούνται ανεξάρτητα, αλλά όχι τόσο ώστε να μην αναζητούν τη βοήθεια της Ρωσίας για την προστασία τους έναντι της Τουρκίας και της Αυστρίας. Ιδιαίτερα προβλήθηκε η Βουλγαρία πού έλαβε εδάφη που την γιγαντοποίησαν καθιστώντας την κυρίαρχη στα Βαλκάνια, καταπίνοντας τη Μακεδονία, τη Θράκη, τη Ρωμυλία, εκτεινόμενη πλέον από τη Μαύρη Θάλασσα ως την Κορυτσά και από τον Δούναβη και την κοιλάδα του Μοράβα ως το Αιγαίο πέλαγος.
Η συνέχεια στο Military History
