Σημειώνονται οι πρώτες σημαντικές νίκες του γερμανικού στρατού κατά το Γαλλοπρωσικό πόλεμο. Μετά την πρώτη στο Βίζενμπουργκ (4 Αυγούστου), ο στρατάρχης Χέλμουτ φον Μόλτκε, αρχηγός του πρωσσικού αυτοκρατορικού επιτελείου και ενορχηστρωτής του ηνωμένου γερμανικού στρατού, κατευθύνει δυνάμεις κατά των Γάλλων στην περιοχή των ποταμών Μοζέλα και Ζάουερ.
Την εποχή εκείνη, ο Γαλλικός Στρατός ήταν ο πιο ευμεγέθης και ο πιο καλά εξοπλισμένος και έμπειρος στη δυτική Ευρώπη, αλλά είχε και σοβαρά μειονεκτήματα που δεν του επέτρεπαν να είναι αισιόδοξος για τη νίκη. Αν και στελεχωμένος στο μεγαλύτερο μέρος από επαγγελματίες, το επίπεδο εκπαίδευσης των αξιωματικών του είχε πέσει πολύ από τις αξεπέραστες νίκες 60 χρόνια πριν. Ενώ το γεγονός ότι οι στρατιώτες φορούσαν τις παλιές στολές της αυτοκρατορικής φρουράς και είχαν και πάλι επικεφαλής έναν Ναπολέοντα (τον Γ’), δεν τους έκανε καλύτερους.
Ενώ τα παλιά μουσκέτα είχαν αντικατασταθεί από τα οπισθογεμή Chassepot και νέας τεχνολογίας πυροβόλα, σημαντικό μειονέκτημα ήταν ο ανεφοδιασμός. Για τον πόλεμο, ο αυτοκράτορας Ναπολέων Γ΄ είχε καλέσει όλες τις εφεδρείες ενώ οι υπουργοί του διατείνονταν με παρρησία πως “ούτε ένα κουμπί δεν θα λείψει από τους στρατιώτες μας”. Τα κουμπιά δεν έλλειψαν, αλλά ο στρατός δεν είχε τα μέσα να παραλάβει ούτε ψωμί, ούτε γεμίσματα, ούτε κουβέρτες σε αριθμούς και σε ρυθμό που απαιτούσαν οι νέες περιστάσεις.
Η συνέχεια στο Military History
