Ο Όθων ο Α΄ φτάνει στην χώρα μας, ως ο πρώτος βασιλιάς της σύγχρονης Ελλάδας. Αν και δεν ήταν επιλογή των επαναστατών για το πολιτειακό καθεστώς, η βρετανική πολιτική συνετέλεσε δραστήρια στην επιβολή του βασιλικού θεσμού. Η στήριξη της Βρετανίας στο ελληνικό ζήτημα ήταν καταλυτική και η απαίτηση το νέο ανεξάρτητο κράτος να γίνει μια νεαρή μοναρχία θεωρήθηκε αποδεκτός συμβιβασμός.
Οι λόγοι σύμφωνα με τα μέτρα της εποχής ήταν προφανείς: Αφενός ο βασιλικός θεσμός συντελούσε ώστε να αποτραπεί η δημιουργία ενός κράτους-ταραξία, ενός αποσπασμένου αβασίλευτου κομματιού της πρώην Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που η ύπαρξή του θα ενθάρρυνε νέες αποσχιστικές τάσεις μεταξύ των ανήσυχων εθνοτήτων των παλιών αυτοκρατοριών (της Οθωμανικής, της Αυστριακής και της Ρωσικής). Αφετέρου το νέο πολίτευμα θα καθιέρωνε έναν «αρμοστή» που θα δρούσε σαφώς υπό την επιρροή των δυτικών Μεγάλων Δυνάμεων, καθώς ο Καποδίστριας στη σύντομη του διακυβέρνηση θεωρείτο ρωσικός δάκτυλος από τις άλλες ευρωπαϊκές αυλές, λόγω της μακράς θητείας του στην κορυφή της τσαρικής διπλωματίας.
Μεγάλη διαβούλευση υπήρξε σε ανώτατο επίπεδο για την επιλογή του «καταλληλότερου» υποψηφίου. Από τη στιγμή που υπήρχε ένας θρόνος αλλά τρεις προστάτιδες δυνάμεις, η εθνικότητα του βασιλιά όφειλε να είναι κάποιου ουδετέρου, χωρίς ευθεία εξάρτηση από τη βρετανική, γαλλική ή ρωσική αριστοκρατία.
Η συνέχεια στο Military History
