Με την πολιορκία της Ακρόπολης να συνεχίζεται από τις αρχές Αυγούστου του 1826, η κατάσταση των έγκλειστων Ελλήνων είχε καταστεί απελπιστική. Τα πυρομαχικά και οι τροφές μειώνονταν συνεχώς, ένω όλο και περισσότεροι υπερασπιστές της έβγαιναν εκτός δράσης είτε από τους Τούρκους είτε από τις ασθένειες. Η ελληνική κυβέρνηση φοβόταν ότι η πτώση της Ακρόπολης θα επέφερε την απώλεια όλης της Ανατολικής Στερεάς, γεγονός που θα αποτυπωνόταν στη χάραξη των συνόρων του νέου κράτους.
Έτσι, ένα εκστρατευτικό σώμα 2.000 ανδρών συγκεντρώθηκε στην Ελευσίνα και μετακινήθηκε κοντά στην περιοχή με σκοπό να λύσει την πολιορκία. Μεταξύ των οπλαρχηγών βρέθηκαν και βετεράνοι αγωνιστές όπως ο Βάσος Μαυροβουνιώτης κι ο Πανούτσος Νοταράς, που ενίσχυσαν με άλλους 1.000 άνδρες το εκστρατευτικό σώμα. Επικεφαλής ήταν ένας Κεφαλλονίτης στρατιωτικός, ο Διονύσιος Βούρβαχης.
Η συνέχεια στο Military History
