Το επιβλητικό και στρατηγικής σημασίας κάστρο του Ακροκορίνθου παραδίδεται στους Έλληνες επαναστάτες υπό τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Πρόκειται για τη δεύτερη προσπάθεια κατάληψης του σημαντικού κάστρου, που άνοιγε την πόρτα για την απελευθέρωση της Κορίνθου και έφραζε την πρόσβαση προς τον Μωριά.
Ο Ακροκόρινθος, ήταν ένα ενετικό κάστρο (αν και οι αρχικές οχυρώσεις χρονολογούνται από τον 7ο π.Χ. αιώνα) ικανό να αντέξει μακρές πολιορκίες. Είχε προβλέψεις στη σχεδίασή του για αντοχή σε πυρά σύγχρονου πυροβολικού και ικανότητα να προτάξει άμυνα σε περίπτωση κατάληψης τμήματος των τειχών του. Η τοποθεσία του στην κορυφή του απόκρημνου λόφου πάνω από την πόλη της Κορίνθου έκανε ακόμα πιο δύσκολη την πρόσβαση σε αυτό. Από το 1715, οι Οθωμανοί είχαν καταλάβει το φρούριο και εκδιώξει τους Ενετούς, καθιστώντας το ασφαλές καταφύγιο για τους αξιωματούχους και προύχοντες της πόλης.
Τον Μάιο του 1821, με τους προεστούς της περιοχής της Κορινθίας να κωλυσιεργούν για δύο μήνες διστάζοντας να ξεσηκωθούν, την πρωτοβουλία ανέλαβε ο Παπαφλέσσας, που με σώματα παλικαριών σάρωσε τα χωριά της περιοχής εκδιώκοντας τους Τούρκους και στρατολογώντας πολλούς στον Αγώνα.
Οι Τούρκοι κατέφυγαν στην Κόρινθο και οι σημαντικότεροι άρχοντες κλείστηκαν στον Ακροκόρινθο με τη φρουρά, όπου τους πολιόρκησαν οι Έλληνες. Ενθουσιώδεις αλλά ελάχιστα προετοιμασμένοι και ικανοί να προτάξουν μακρά πολιορκία, οι Έλληνες διασκορπίστηκαν, όταν ο Κιουταχής έστειλε ένα σώμα 5.000 ανδρών με τον Κεχαγιάμπεη στην περιοχή.
Η συνέχεια στο Military History
