Οι Τούρκοι εξαπολύουν γενική επίθεση κατά του ισθμού της Κασσάνδρας, που έχει επαναστατήσει υπό τον Φιλικό και οπλαρχηγό Εμμανουήλ Παππά.
Η περιοχή της Χαλκιδικής είχε ενταχθεί στην Επανάσταση το Μάιο του 1821 και η φύσει οχυρή θέση της, το ορεινό και δασώδες της ανάγλυφο, η γειτνίασή της με τη Θεσσαλονίκη, την καθιστούσαν σχεδόν ιδανικό καταφύγιο των χωριών στα πεδινά της Χαλκιδικής και ορμητήριο των επαναστατών. Οι τελευταίοι ήταν υπό την καθοδήγηση των μυημένων στη Φιλική Εταιρεία Εμμανουήλ Παπά, τραπεζίτη και εμπόρου στο επάγγελμα και του οπλαρχηγού Στάμου Χάψα (ή Κάψα).
Υπό τη διοίκηση του δευτέρου και την υποστήριξη του πρώτου, ιδιαίτερα στην εξασφάλιση όπλων και πολεμοφοδίων, τα επαναστατικά σώματα που οργανώθηκαν στις χερσονήσους της Χαλκιδικής έγιναν φάρος αντίστασης κατά των Τούρκων, που σχεδόν εγκατέλειψαν την ύπαιθρο και συγκεντρώθηκαν κοντά στη Θεσσαλονίκη.
Η τουρκική αντεπίθεση απώθησε τους Έλληνες από μεγάλο μέρος της Χαλκιδικής, όπου το ανοιχτό πεδίο ευννοούσε τη χρήση του ιππικού. Στη μάχη των Βασιλικών Θεσσαλονίκης οι Έλληνες σχεδόν διασκορπίστηκαν και τα υπολείμματά τους αποσύρθηκαν στην Κασσάνδρα και οχυρώθηκαν στον ισθμό της. Σε αυτή τη μάχη έπεσε και ο καπετάν Χάψας, αμυνόμενος με μια μικρή ομάδα παλικαριών, που κάλυπταν την υποχώρηση των υπολοίπων.
Η συνέχεια στο Military History
