Στην τελευταία σημαντική μάχη του υπερτριακονταετούς αγγλικού εμφυλίου μεταξύ των δύο ισχυρότερων οικογενειών για το στέμμα της Αγγλίας, σύγκρουση που έμεινε γνωστή ως Πόλεμος των Ρόδων, οι δυνάμεις του Γιορκιστή βασιλιά Ριχάρδου του 3ου ηττώνται από τις δυνάμεις του Λανκαστεριανού Ερρίκου, του οίκου Τυδώρ.
Ο Ριχάρδος είχε γίνει βασιλιάς μόλις πριν τρία χρόνια, όταν ανέλαβε την αντιβασιλεία για λογαριασμό του ανήλικου ανεψιού του, του δωδεκάχρονου Εδουάρδου του 5ου. Σχεδόν αμέσως κήρυξε τον νεαρό συγγενή του έκπτωτο και τον φυλάκισε στον Πύργο του Λονδίνου αναλαμβάνοντας ο ίδιος το στέμμα.
Η δημοτικότητα του χωλού Ριχάρδου (έπασχε από σκολίωση), έπεσε ακόμα περισσότερο όταν ο έκπτωτος ανήλικος μονάρχης και ο μικρότερος αδερφός του πέθαναν μυστηριωδώς, με φήμες να κυκλοφορούν ότι δολοφονήθηκαν με εντολή του πανίσχυρου θείου τους.
Εκμεταλλευόμενος το αρνητικό κλίμα εναντίον του Ριχάρδου, ο διεκδικητής του θρόνου, από τον οίκο των Λάνκαστερ, Ερρίκος Τυδώρ, βρήκε την ευκαιρία και αποβιβάστηκε στην Ουαλλία και βάδισε με μια μικρή σχετικά δύναμη κατά του Λονδίνου. Οι δυνάμεις του Ερρίκου ενισχύθηκαν στην πορεία με νέους που συνέτρεξαν κοντά του -είτε από αγάπη για την οικογένεια των Λάνκαστερ είτε από μίσος για τον Ριχάρδο τον 3ο- φτάνοντας περίπου τους 5.000 άνδρες.
Η συνέχεια στο Military History
