Κατευθυνόμενη κυρίως από τον Δόγη της Βενετίας Eνρίκο Δάνδολο και με τις ευλογίες του Πάπα, η 4η Σταυροφορία καταλήγει τελικά σε εκστρατεία εναντίον των Βυζαντινών εδαφώ, φθάνοντας στην άλωση της Κωνσταντινούπολης και στην ίδρυση εκεί φραγκικού βασιλείου.
Στα τέλη του 12ου αιώνα, η Βυζαντινή αυτοκρατορία διερχόταν μεγάλη περίοδο φθοράς από εμφύλιους πολέμους και τις μηχανορραφίες των ισχυρών. Από το 1185 που πέθανε ο Μανουήλ Κομνηνός μέχρι το 1204, 20 χρόνια μετά, είχαν ανέλθει στον θρόνο 8 αυτοκράτορες.
Από την άλλη, τρεις σταυροφορίες από τη δυτική Ευρώπη που είχαν φθάσει στις πλούσιες επαρχίες των Μουσουλμάνων στους Αγίους Τόπους είχαν ξυπνήσει το αίσθημα της περιπέτειας, του πολεμικού μένους και κυρίως, τη λαχτάρα της αρπαγής στα βασίλεια της Δύσης.
Η επιλογή του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους ως στόχου έγινε από τους Βενετούς κυρίως για οικονομικούς λόγους: η αυτοκρατορία ήταν ο κύριος ανταγωνιστής της στο θαλάσσιο εμπόριο ενώ η Αίγυπτος, εναντίον της οποίας κατευθυνόταν η σταυροφορία, είχε εξελιχθεί σε στενό εμπορικό συνεργάτη της Βενετίας.
Η συνέχεια στο Military History
