Στα τέλη του 12ου αιώνα η Θεσσαλονίκη ήταν μια ακμαία μητρόπολη, κέντρο εμπορίου των Βαλκανίων, ξεπερνώντας σε αίγλη και πλούτο ακόμα και την Κωνσταντινούπολη, που εκείνη την εποχή δοκιμαζόταν από έριδες και διαμάχες για την κυριαρχία στο θρόνο.
Στις 15 Αυγούστου 1185, μέρα θρησκευτικής γιορτής, 200 πολεμικά πλοία από το νορμανδικό βασίλειο της Σικελίας υπό τον Ριχάρδο, κόμητα των Αχερρών και τον κόμητα Βαλδουίνο, εισήλθαν στον Θερμαϊκό κόλπο και αποβίβασαν 80.000 άνδρες στην παραλία της Θεσσαλονίκης, πολιορκώντας την από ξηρά και θάλασσα.
Ο κυβερνήτης της, Δαυίδ Κομνηνός, έχοντας παραμελήσει τις οχυρώσεις της πόλης, έκανε λίγα για να οργανώσει την άμυνα απαγορεύοντας ακόμα και πρωτοβουλίες της φρουράς για να επιτεθούν στους Νορμανδούς, ενώ αυτοί προετοίμαζαν υπονομεύσεις των τειχών.
Μέσα σε λίγες μέρες, στις 24 του Αυγούστου, ένας νορμανδικός υπόνομος (υπόγεια σήραγγα που σκάφτηκε κάτω από τα τείχη διαλύοντας τα θεμέλιά τους) σε συνδυασμό με το βομβαρδισμό με λιθοβόλες πολιορκητικές μηχανές, πέτυχε την κατάρρευση τμήματος των τειχών και οι εξαγριωμένοι Νορμανδοί μπήκαν στην πόλη καταστρέφοντας και σκοτώνοντας.
Η συνέχεια στο Military History
