Σε κοινή τους δήλωση δεκατέσσερα μέλη του ΣΑΗΕ, εκτός από τις ΗΠΑ, εξέφρασαν «βαθύ αποτροπιασμό» για τα στοιχεία της IPC που «επιβεβαιώνουν σαφώς» τον λιμό στη Γάζα.
Σημείωσαν ότι ο λιμός αναμένεται να επεκταθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο σε Ντέιρ αλ-Μπάλαχ και Χαν Γιούνις, με 1,5 εκατ. άτομα να βιώνουν επισιτιστική κρίση και 132.000 παιδιά να κινδυνεύουν από οξύ υποσιτισμό. Τουλάχιστον 41.000 παιδιά εκτιμάται ότι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο θανάτου μέχρι τον Ιούνιο 2026.
Χαρακτήρισαν την κρίση «ανθρωπογενή» και υπενθύμισαν ότι η χρήση της λιμοκτονίας ως όπλο πολέμου απαγορεύεται από το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο.
Οι χώρες διατύπωσαν τρεις επείγουσες εκκλήσεις:
1. ‘Αμεση, μόνιμη και άνευ όρων εκεχειρία, απελευθέρωση όλων των ομήρων και αύξηση ανθρωπιστικής βοήθειας.
2. ‘Αρση όλων των περιορισμών από το Ισραήλ για τη διανομή βοήθειας και άνοιγμα όλων των χερσαίων οδών.
3. Ανάκληση της απόφασης του Ισραήλ να επεκτείνει τη στρατιωτική επιχείρηση για την κατάληψη της Πόλης της Γάζας.
«Ο χρόνος είναι κρίσιμος· η ανθρωπιστική κρίση πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς καθυστέρηση», τόνισαν.
Ολόκληρη η δήλωση των 14 μελών του ΣΑΗΕ εκτός των ΗΠΑ:
“Εκφράζουμε τον βαθύ μας αποτροπιασμό και την αγωνία μας για τα στοιχεία της IPC σχετικά με τη Γάζα, που δημοσιεύθηκαν την περασμένη Παρασκευή. Επιβεβαιώνουν σαφώς και κατηγορηματικά την ύπαρξη Λιμού στην επαρχία Γάζας. Εμπιστευόμαστε το έργο και τη μεθοδολογία της IPC. Είναι η πρώτη φορά που λιμός επιβεβαιώνεται επίσημα στη Μέση Ανατολή. Κάθε μέρα περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν λόγω υποσιτισμού, πολλοί από αυτούς παιδιά.
Μας ανησυχεί ιδιαίτερα η έκθεση ότι ο λιμός προβλέπεται να επεκταθεί στο Ντέιρ αλ-Μπάλαχ και στη Χαν Γιούνις έως το τέλος Σεπτεμβρίου. Την ίδια στιγμή, σε ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας, σχεδόν ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι αντιμετωπίζουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και κρίσης επισιτιστικής ανασφάλειας. Τουλάχιστον 132.000 παιδιά αναμένεται να υποφέρουν από οξύ υποσιτισμό από τώρα έως τον Ιούνιο του 2026. Οι ηλικιωμένοι και τα άτομα με χρόνιες παθήσεις εξακολουθούν επίσης να πλήττονται δυσανάλογα από τη σύγκρουση και συγκαταλέγονται στις ευάλωτες ομάδες που, σύμφωνα με αναφορές, πεθαίνουν από αιτίες σχετιζόμενες με τον υποσιτισμό. Όλα αυτά, ενώ εκατοντάδες φορτηγά με ζωτικής σημασίας βοήθεια παραμένουν σε μικρή απόσταση.
Στεκόμαστε ενώπιόν σας βαθιά ανήσυχοι για τα επίπεδα υποσιτισμού μεταξύ των παιδιών στη Γάζα. Σημειώνουμε ότι τουλάχιστον 41.000 παιδιά διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο θανάτου από υποσιτισμό από τώρα έως τον Ιούνιο του 2026. Πρόκειται για ανθρωπογενή κρίση. Η χρήση της λιμοκτονίας ως όπλο πολέμου απαγορεύεται ρητά από το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο.
Ο λιμός στη Γάζα πρέπει να σταματήσει αμέσως. Το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο πρέπει να γίνει σεβαστό. Το ψήφισμα 2417 (2018) του Συμβουλίου Ασφαλείας πρέπει να εφαρμοστεί.
Σήμερα, από κοινού διατυπώνουμε τρεις σαφείς και επείγουσες εκκλήσεις για δράση:
Πρώτον: Καλούμε για άμεση, άνευ όρων και μόνιμη εκεχειρία. Καλούμε για την άμεση, αξιοπρεπή και άνευ όρων απελευθέρωση όλων των ομήρων που κρατούνται από τη Χαμάς και άλλες ομάδες. Καλούμε για ουσιαστική αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας σε όλη τη Γάζα.
Δεύτερον: Το Ισραήλ πρέπει άμεσα και άνευ όρων να άρει όλους τους περιορισμούς στην παράδοση βοήθειας. Αυτό περιλαμβάνει το άνοιγμα όλων των χερσαίων οδών και την ασφαλή και σε μεγάλη κλίμακα λειτουργία του ΟΗΕ και των ανθρωπιστικών εταίρων. Οι ανθρωπιστικές αρχές της ανθρωπιάς, της ουδετερότητας, της αμεροληψίας και της ανεξαρτησίας πρέπει να είναι στο επίκεντρο της ανθρωπιστικής δράσης.
Τρίτον: Καλούμε το Ισραήλ να αναιρέσει άμεσα την απόφασή του να επεκτείνει περαιτέρω τη στρατιωτική του επιχείρηση στη Γάζα με στόχο την κατάληψη της Πόλης της Γάζας. Αυτή η απόφαση, την οποία απορρίπτουμε, θα επιδεινώσει αναπόφευκτα την ήδη φρικτή ανθρωπιστική κατάσταση και θα θέσει σε κίνδυνο τη ζωή όλων των αμάχων, συμπεριλαμβανομένων των ομήρων.
Ο χρόνος είναι κρίσιμης σημασίας. Η ανθρωπιστική κρίση πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς καθυστέρηση και το Ισραήλ πρέπει να αλλάξει πορεία. Έχουμε δει τι είναι δυνατό να επιτευχθεί κατά τη διάρκεια μιας εκεχειρίας”.
Γ. Γαραντζιώτη
